«Հեղին չէր դրսևորել ճշմարիտ ապաշխարության պտուղներ։ Նա խոստովանել էր, որ մեղավոր է, բայց այդպես էլ չէր հուաժարվել իր մեղքից։ Տարիներ շարունակ Տերը հետաձգում էր Իր սպառնալից դատը։ Շատ բան կարելի էր անել այդ տարիների ընթացքում՝ անցյալի ձախողումները շտկելու համար, բայց տարեց քահանան ոչ մի ջանք չթափեց՝ ուղղելու չարագործությունները, որոնք պղծում էին Տիրոջ սրբարանը և Իսրայելում հազարավորների տանում էին կործանման։

Աստծո համբերությունը թույլ տվեց Ոփնիին և Փենեհեսին կարծրացնել իրենց սրտերը և էլ ավելի համառ գտնվել անօրենության մեջ։

Հեղիին զգուշացման և մեղադրանքի կոչ էր ուղղել ամբողջ ազգին։ Այսպիսով նա հույս ուներ որոշ չափով կանխել իր անցյալում ունեցած անտարբերության պատճառով չար հետևանքները։ Բայց զգուշացումները անտեսվեցին ժողովրդի կողմից, ճիշտ ինչպես քահանաներն էին վերաբերվել դրանց։

Շրջակա ազգերի ժողովուրդներն էլ, որոնք անտեղյակ չէին Իսրայելի ներսում բացահայտորեն կատարվող անօրինություններից, էլ ավելի ամրապնդվեցին իրենց կռապաշտության և հանցանքների մեջ։ Նրանք ընդհանրապես չունեին մեղքի զգացում իրենց գործած մեղքերի համար. նրանք կզգային իրենց մեղքերը, եթե Իսրայելը պահպանած լիներ իր ազնվազարմությունը...

Անհրաժեշտ էր Աստծո միջամտությունը, որպեսզի Նրա անունը անպատիվ չլիներ»։

Էլեն Ուայթ,

Նահապետներ և մարգարեներ, 582

Թարգմանիչ` Անուշ Սաֆարյան

1 Samuel 3

"Eli did not manifest the fruits of true repentance. He confessed his guilt, but failed to renounce the sin. Year after year the Lord delayed His threatened judgments. Much might have been done in those years to redeem the failures of the past, but the aged priest took no effective measures to correct the evils that were polluting the sanctuary of the Lord and leading thousands in Israel to ruin.

The forbearance of God caused Hophni and Phinehas to harden their hearts and to become still bolder in transgression.

The messages of warning and reproof to his house were made known by Eli to the whole nation. By this means he hoped to counteract, in some measure, the evil influence of his past neglect. But the warnings were disregarded by the people, as they had been by the priests.

The people of surrounding nations also, who were not ignorant of the iniquities openly practiced in Israel, became still bolder in their idolatry and crime. They felt no sense of guilt for their sins, as they would have felt had the Israelites preserved their integrity...

It became necessary for [God] to interpose, that the honor of His name might be maintained."

Ellen G. White

Patriarchs and Prophets 582