«Զորացիր և քաջ եղիր»։ Այս խոսքերը, որ շեշտվում են չորս անգամ այս առաջին գլխում (6, 7, 9, 18 համարներ) Հեսուին ուղղված Աստծո պատվեր է նրան, ով ստանձնում էր Իսրայելի որդիների մարդկային առաջնորդության պատասխանատվությունը։ Երբ ամենատարբեր մարտահրավերներ են առջևում, հեշտ էր Հեսուի համար կորցնել արիությունը վախի առջև։

Այսպիսով, ո՞րն է հաղթանակի գաղտնիքը։ Պատասխանը գտնվում է Աստծո խոստումների մեջ. Այն խոստումները, որ տրված են նախածնողներին Աստծո կողմից (համար 6) և այն խոստումը, որ Նա նրանց կուղեկցի, ուր էլ որ նրանք գնան (համար 9)։

Մեզ, նույնպես, «հսկաներ» են սպասում մեր ներկայում և ապագայում։ Բայց մենք չպետք է վախենանք, քանի որ Աստված կիրականացնի, ինչ խոստացել է։ Հաղթանակը մեզ է պատկանում ոչ թե այն պատճառով, որ մենք զորավոր ենք, այլ քանի որ Նա է զորավոր։ Քանի որ մենք պետք է բռնենք Աստծուց և զորավոր լինենք, վստահելով Նրա խոստումներին։

Ուիլի Էդվարդ Հաքս II

Ծառայողների ասոցիացիայի քարտուղար

Վեհաժողով

Թարգմանիչ` Պավել Սարգսյան

Joshua 1

“Be strong and courageous.” These words are expressed four times in this opening chapter (vss. 6, 7, 9, 18) as Joshua, by God’s command, assumes human leadership responsibilities over the children of Israel. With so many challenges lying ahead, it would be easy for Joshua to lose courage in the face of fear.

So what would be his secret for victory? The answer lay in God’s promises: the promise that God made to his ancestors (v.6) and the promise that God would accompany him wherever he went (v.9).

We, too, have “giants” awaiting us in our present and future. But we need not fear because God is faithful who has promised. Victory belongs to us, not because we are strong; rather, because He is strong! Therefore, we need to hold on to God and be strong and courageous because of His promises.

Willie Edward Hucks II

Associate Ministerial Secretary

General Conference

Աստծո օրենքը միշտ սուրբ է, արդար և բարի։ Եթե երկինքն ու երկիրն էլ անցնեն, նրանից մի կետ կամ նշանագիր չի անցնի։ Օրենքը պետք է գործնականորեն պահվի (Մատթեոս 5.17), որն սկզբում պահվեց Որդու, իսկ հիմա էլ` մեր կողմից։ Եկեք հիշենք սուրբ օրենքի զննող աչքը, որը մեր սրտերում մեղք է գտնում և մեզ առաջնորդում դեպի Հիսուսը, Ով մեզ հնարավորություն է տալիս Նրա պատվիրանները պահել։

Մովսեսի կյանքի վերջում Աստված նրան ցույց տվեց Ավետյաց երկիրը։ Ակնհայտ էր, որ նա ավարտել էր իր առաքելությունը երկրի վրա։ Նրա կյանքի արևամուտին նա Հեսուին հանձնարարում է դառնալ իր հաջորդը (2 Օրինաց 31.1-8)։ Հրեշտակը թաղում է Մովսեսի մարմինը, իսկ Տերը հարություն է տալիս նրան և վերցնում երկինք (տե՛ս Հուդա 9)։

Երբ Եղիայի հետ միասին Մովսեսը հայտնվեց Հիսուսին այլակերպության սարի վրա (Մատթեոս 17.1-3), նա վերջապես կանգնեց Ավետյաց երկրի վրա։ Բայց այժմ «կաթ և մեղր բխող երկիրը» կորցրել էր իր նշանակալիությունն ու հրապույրը։ Մովսեսը կարող էր տեսնել լավագույն երկիրն ապագայում, երկիր, որտեղ չկային ո՛չ տրտունջ, ո՛չ ապստամբություն և ո՛չ էլ հիասթափություններ։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 34

God’s law is always holy, just, and good. Though heaven and earth pass away, its jots and tittles will remain. The law must be put into practice (Matthew 5:17), which was first done by the Son, and now by us. Let us ever remember the searching eye of that holy law that detects evil in our hearts and drives us to Jesus, who empowers us to keep His commandments.

Near the end of Moses’ life, God showed him the Promised Land. Clearly, he had accomplished his mission in life. In his sunset years, he mentored Joshua to be his successor (Deuteronomy 31:1-8). Angels buried the body of Moses and the Lord resurrected him and took him to heaven (see Jude 9).

When Moses appeared to Jesus with Elijah on the Mount of Transfiguration (Matthew 17:1-13), he was finally standing in the Promised Land. But now the “land flowing with milk and honey” had lost its significance and attraction. Moses had seen a far better land, a land where there are no complaints, no rebellion, and no disappointments.

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Ծննդոց 49 գլխում Հակոբը օրհնությունների մի շարք է ներկայացնում և որոշ անեծքներ էլ` տեսներկու որդիների վրա։ Դրան ի հակառակ, այս գլխի օրհնությունները չեն հնչում տասներկու որդիների վրա, այլ տասներկու ցեղերի վրա, որովհետև Հակոբի տասներկու որդիներն արդեն վերաճել են մի հզոր ժողովրդի։ Երբ մենք համեմատում ենք այս երկու գլուխները, մենք հայտնաբերում ենք, որ բավականին տարբերություններ կան Հակոբի ասածի և Մովսեսի ասածի միջև։

Հակոբը բնութագրում է իր որդիների մարդկային թուլությունները։ Օրինակ, Հակոբի հրաժեշտի խոսքերի մեջ սպառնալից խոսքեր ենք գտնում Շմավոնի և Ղևիի նկատմամբ ասված. «Անիծյալ լինի նրանց բարկությունը... Կբաժանեմ նրանց Հակոբի մեջ և կցրեմ Իսրայելի մեջ»։ Բայց Մովսեսը տեսնում է ապագա փոփոխությունը։ Ղևիի նկատմամբ անեծքը փոխվում է օրհնության և նրանց ցրվելը փոխվում է սուրբ ծառայության` ամբողջ Իսրայելի համար։ Ղևին «Քո դատաստանները սովորեցնում է Հակոբին և Քո օրենքն՝ Իսրայելին»։

«Սիրելի Աստված, ես տեսնում եմ, որ ժամանակը և Քո Հոգու համոզիչ աշխատանքը փոխեցին այն տասներկու մարդկանց, նրանց դարձնելով հույսի մարդիկ։ Ես թույլ չեմ տա իմ երկրային մեղքերին, որ սպառնան իմ ապագային։ Ինձ այսօր փոխիր Հիսուսի նմանությամբ»։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 33

In Genesis 49 Jacob pronounced a series of blessings and some curses on his twelve sons. In contrast, the blessings of this chapter were not pronounced upon the twelve sons, but upon twelve tribes because the twelve sons of Jacob had grown into a mighty nation. When we compare both chapters, we discover that there is quite a difference between what Jacob said and what Moses said.

Jacob describes the human frailties of his twelve sons. For instance, in Jacob's farewell charge, we find the ominous words spoken of Simeon and Levi, "Cursed be their anger for it is fierce…I will divide them in Jacob and scatter them in Israel." But Moses sees the future transformation. The curse is turned into a blessing for Levi and the scattering is transformed into a holy ministry for the whole of Israel. Levi “shall teach Jacob Your judgments and Israel Your law."

“Dear God, I see that the passage of time and the work of your convicting Spirit gradually changed those twelve sons into men of hope. I will not allow the consequences of my early sins to threaten my future. Transform me today into the likeness of Jesus.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Ինչքանո՞վ է կարևոր 2 Օրինաց 32 գլուխը։ Ե՛վ Եսայիան, և՛ Միքիան հղում են կատարում այս գլուխին։ Նոր կտակարանը այս գլխին դիմում է 23 անգամ։ Այն բովանդակում է երկրորդը այն երկու երգերից, որ Մովսեսն է գրել։ Այս երկու երգերը միմյանցից բաժանված են 40 տարով։ Ելից 15 գլխի երգը հաղթանակի երգ է Կարմիր ծովը անցնելուց հետո։ Ընթացիկ երգը երգվեց Մովսեսի կողմից նրա հենց մահից առաջ, Իսրայելին հիշեցնելով, որ Երկինքը արդեն գիտի, որ կլինեն անհավատարմության ժամանակներ։

Երեք հիշատակում կա արծիվի մասին։ Երբ մայր արծիվը կառուցում է իր բույնը, նա սկսում է փշերից, կոտրված ճյուղերից, սուր քարերից և այլ իրերից, որոնք կարծես, ամբողջովին հարմար են բնի համար։ Բայց հետո նա բույնը լցնում է հաստ բուրդով, փետուրներով, նրա կողմից սպանված կենդանիների մորթով, այն ձվերի համար փափուկ և հարմարավետ դարձնելով։

Երբ աճող թռչունները հասնում են թռչելու տարիքի, մայր արծիվը սկսում է «քրքրել իր բույնը» (համար 11)։ Փափուկ ծածկողը վերցվում է, և բույնը դառնում է ավելի անհարմար երիտասարդ արծիվների համար։ Միայն դրանից հետո են նրանք մոտիվացվում թռչելու։

«Սիրելի Աստված, «քրքրիր» իմ հարմարավետ գոտին, որպեսզի ես կարողանամ սովորել, թե ինչպես թռչեմ` Քեզ ապավինելով»։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 32

How important is Deuteronomy 32? Both Isaiah and Micah refer to this chapter. The New Testament refers to this chapter 23 times. It contains the second of two songs authored by Moses; the two songs were forty years apart. Exodus 15 is a song of triumph after the crossing of the Red Sea. The current song was sung by Moses just before his death to remind Israel that heaven already knew that there would be times of unfaithfulness.

Three references are made about the eagle. When a mother eagle builds her nest she starts with thorns, broken branches, sharp rocks, and other items that seem entirely unsuitable for a nest. But then she lines the nest with a thick padding of wool, feathers, and fur from animals she has killed, making it soft and comfortable for the eggs. When the growing birds reach flying age, the mother eagle begins "stirring up the nest" (v.11). The soft bedding gets plucked up and the nest becomes more uncomfortable for the young eagles. Only then are they motivated to fly.

“Dear God 'stir up' my comfort zone so I may learn how to fly trusting in You.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Մովսեսը երկար դժվար կյանք ապրեց, որը կարծես բերեց հիասթափության։ Առաջին 40 տարին նա անցկացրեց Եգիպտոսում, նույնիսկ փարավոնի պալատում ապրելով, 40 տարի անցկացրեց Մադիամի անապատում, 40 տարի էլ առաջնորդեց Իսրայելին անապատով։ Նրա կյանքի յուրաքանչյուր փուլ ավելի դժվար էր, քան նախորդը։ Իսկ այդ ամենին ի հավելում նա զրկվեց Հորդանանն անցնել Քանանաի երկիր մտնելու համար։ Ինչպիսի՜ հիասթափություն։

Բայց Մովսեսն Աստծո հետ փախհարաբերության մեջ էր գտնվում (Դա անվանվում է «հավատ» Եբրայեցիս 11.23-27-ում), որը նրա հայացքը դժվարությունների փոխարեն ուղղում էր հավիտենականին։ Մովսեսն, իհարկե, կարող է մեզ ասել այնպես, ինչպես Պողոսն է ասում. «Որովհետև այնպես եմ դատում, որ այս ժամանակի չարչարանքները արժանի չեն բաղդատվելու այն գալու փառքին հետ, որ մեզանում պիտի հայտնվի» (Հռոմեացիս 8.18)։

Մովսեսը մեծ մարդ էր, մեծագույնը նրանցից, որ երբևէ քայլել են երկրի վրա։ Բայց Մովսեսը բացառիկ և անփոխարինելի չէր։ Աստծո հետ Իսրայելը լավ ձեռքերում էր` Մովսեսի հետ կամ առանց նրա։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 31

Moses lived a long, difficult life that seemed to end with disappointment. The first 40 years were spent in Egypt, even living in the Pharaoh's palace; 40 years spent tending sheep in the Midianite wilderness; 40 years spent leading Israel through the wilderness. Each season in his life got progressively more difficult. To top it off, he was barred from crossing the Jordan into the Promised Land. How disappointing!

But it was Moses’ “relationship” with God (called “faith” in Hebrews 11:23-27) that kept his sight on the eternal instead of on the hardships. Moses certainly could say to us, even as Paul did, “For I consider that the sufferings of this present time are not worthy to be compared with the glory that is to be revealed to us.” (Romans 8:18 NASB)

Moses was a great man; one of the greatest to ever walk this earth. But Moses was not indispensable or irreplaceable. With God, Israel was in good hands with or without Moses.

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Հին կտակարանյան համակարգը միշտ եղել է հոգևոր համակարգ և այն Աստծո սիրո ուսմունքի հենց կենտրոնում էր։ Ցավոք, մարդիկ կենտրոնացած էին համակարգի վրա և ոչ՝ Աստծո, ում ցույց էր տալիս համակարգը։

Երբ Պողոսը հռչակեց, որ օրենքի լրումը սերն է, նա միայն կրկնում էր այն, ինչ սովորեցնում էր այս գլուխը։ Եվ ի վերջո, սերը դրսևորվում է ինքնին, երբ դու և ես քայլում ենք Նրա ճանապարհներով և հնազանդվում ենք Նրա ձայնին։ Իրական սերը հնազանդությունն է Աստծո սկզբունքներին։

Ամփոփելով Մովսեսին՝ ունենալ Աստծո օրենքը՝ օրհնություն է, որովհետև դա հեղինակավոր ձայն է, որը վերջ է տալիս մարդկանց հոգնած որոնումերին և հուսալի ուղեցույց է պատշաճ կյանքի համար։

Մենք կարիք չունենք ոչ երկինք բարձրանալու, ոչ ամբողջ երկիրն անցնելու և ոչ էլ օվկիանոսները հատելու, որպեսզի գտնենք բավարար փաստեր և պարզաբանումներ մեր կարիքների համար։ Շատերը սխալվում են, երբ Աստծո պատվիրանները բեռ են համարում. նրանք ողորմած ուղեցույցներ են։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Մարինե Խաչատրյանի

Deuteronomy 30

The Old Testament system was always a spiritual system, and it placed the very heart of religion in love to God. Sadly, people concentrated on the “system” and not on the God to which the system pointed.

When Paul proclaimed that “love is the fulfilling of the law,” he was only repeating the teaching of this chapter. At the very core, love expresses itself when you and I “walk in His ways” and “obey His voice.” Obedience to God’s guidelines for living is the result and test of true love.

To summarize Moses, the possession of God’s law is a blessing, because it is an authoritative voice that ends humanity’s weary search for some reliable guide to orderly living.

We need neither try to climb up to heaven, nor traverse the wide world or cross the ocean to find assurance and enlightenment enough for our needs. Many make a mistake when they consider God’s commandments as being a burden; they are merciful guideposts.

John Ash

Chinese Union Mission
Hong Kong

Մարդկանց մեծ մասը, ովքեր իրական ուխտ էին կապել Սինա սարի մոտ, մահացան անապատում։ Անհավատ սերունդը մահացավ, այժմ հավատքի սերնդի համար վերելքի հարմար առիթ էր։ Փաստորեն, Մովսեսը թարմացնում է ուխտը նոր խմբի մարդկանց հետ։

Եգիպտոսից դուրս գալուց սկսած՝ Իսրայելը Աստծո ձեռքով մեծ հրաշքներ էր տեսել։ Սկզբում ծերերը, իսկ հետո նաև երեխաները տեսան պատուհասները, նրանք տեսան նորածինների մահը, տեսան Կարմի ծովը բացված և Եգիպտական զորքը կործանված։

Բոլոր նրանք նաև ականատես էին անապատում աղոթքով հաղթանակած պատերազմներին․ հրաշք հրաշքից հետո։ Բայց հրաշքներն իրենք իրենցով չէին կարող Իսրայելի սրտում ինչ որ բան իրագործել։ Եթե Աստված չուղարկեր Իր Հոգին՝ փոխելու նրանց սրտերը, և եթե նրանք չհանձնվեին, հրաշքներն ի զորու չէին լինի ինչ որ բան փոխել։

Այսօր որոշ մարդիք կարծում են, որ ավետարանչության կարևորագույն խթանը հնարավորինս շատ հրաշքներ տեսնելն է։ Ի վերջո, ո՞վ չէր հավատա հոգևոր զորության նման դրսևորումներին։ Բայց մեծ հրաշքներ տեսնելը ոչինչ է ի համեմատ մարդկանց սրտում Աստծո կատարած գերբնական աշխատանքի, և նրանց ուսանելու համապատասխան ցանկության հետ։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Մարինե Խաչատրյանի

Deuteronomy 29

Most of the people who had made the original covenant at Sinai had died in the wilderness. The generation of unbelief had died; now was an opportunity for the generation of faith to arise. So, Moses is virtually renewing the covenant with a new group of people.

Israel saw great wonders from the hand of God since coming from Egypt. The older ones were but children then, and they saw the plagues, they saw the death of the firstborn, they saw the Red Sea parted, and they saw the Egyptian armies destroyed.

And all of them saw victories won by prayer in the wilderness--miracle after miracle!But the miracles, of themselves, could not accomplish anything in the hearts of Israel. If God did not send His Spirit to change their hearts and if they did not yield, then wonders would not make a difference.

Some people today think the greatest help for evangelism would be to see more miraculous events. After all, who could not believe in the face of such displays of spiritual power? But seeing great wonders accomplishes nothing apart from God's supernatural work in someone’s heart and their corresponding willingness to be taught.

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Աստծո փոխարեն ժամանակավոր օրհնությունները փնտրելու գայթակղությունը միշտ կլինի։ Հիսուսի խորհուրդը մեզ առաջնորդում է դեպի ճիշտ հեռանկարը. «Սակայն առաջ Աստծո արքայությունը և նրա արդարությունը խնդրեցեք, և այդ ամենը կտրվի ձեզ» (Մատթեոս 6.33)։

Ընտրություն, ընտրություն` ահա Մովսեսի վերջին պատգամը։ Նա արդեն ծեր մարդ է։ Նա պաթոսով ասում է. «Եթե քո Եհովա Աստծո ձայնին ուշադրությամբ լսես...» (համար 1)։ «Եթե» բառը լայնիմաստ է։ Մովսեսը ժողովրդին կոչ է անում ճիշտ ընտրություն կատարել։ Ուխտը, որն Աստված կապեց Իսրայելի հետ, պարունակում է երեք հիմնական հատկանիշ. օրենքը, զոհաբերությունը և ընտրությունը:

Աստված վճռական էր Իսրայելի միջոցով Իրեն աշխարհին հայտնելու հարցում։ Նա կուզենար դա անել նրանց օրհնյալ ժողովուրդ դարձնելով, որպեսզի աշխարհը տեսներ, որ միայն Աստված կարող է այդպես օրհնել, կամ էլ թողնել, որ նրանք քաղեն իրենց անհնազանդության անեծքները, որը նրանց վատ վիճակի կբերեր, որպեսզի աշխարհն իմանար, որ երկինքը հաստատ նրանց դեմ է։ Ընտրությունը Իսրայելինն էր։

Դժվարությունը մեզ համար նրանում է, որ երբ մենք ակնհայտորեն օրհնվում ենք, ապա այնպիսի տպավորություն ենք ունենում, որ ինքներս ենք դա արել։ Սակայն, դա անում է այն Աստվածը, Ով «տալիս է ամեն բարի և ամեն կատարյալ պարգևը» (Հակոբոս 1.17):

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 28

The temptation will always be  to seek temporal blessings and not seek God. At least Jesus’ advice leaves us with the right perspective: “But seek first the kingdom of God and His righteousness, and all these things shall be added to you” (Matthew 6:33).

Choices, choices - this is Moses’ last message. He is an old man. With pathos he says, “If you diligently obey the voice of the LORD…” (v. 1). The word “if” looms large. Moses is urging the nation to make the right choice. The covenant God made with Israel contained three major features: The law, the sacrifice, and choice.

God was determined to reveal Himself to the world through Israel. He would do this either by making them so blessed that the world would know only God could have so blessed them; or by allowing the consequences of disobedience to curse them so badly that the world would know that surely heaven was against them. The choice was up to Israel.

The difficulty for us, when we are obviously blessed, is that we leave the impression we did it ourselves. However, It is God who "gives every good and every perfect gift." (James 1:17)

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Ինչպե՞ս ենք մենք հասկանում այս գլխի բոլոր նզովքները։ Աստված, կարծես ասում է, որ այդ անեծքները իրականանում են, երբ մարդիկ իրենց անջատում են կյանքի միակ աղբյուրից ` Աստծուց։ Մյուս կողմից, եթե Նրա ժողովուրդը հետևում է Նրա օրենքներին, ապա նրանք պետք է օրհնված լինեն Նրա կողմից, ինչպես նաև պտղաբերության, սննդի և հաղորդակցության տեսակետից:

Որպեսզի համոզվի, որ դա շատ պարզ է ժողովրդին, Աստված դնում է կես ժողովրդին մեկ լեռան վրա, իսկ մյուս կեսին` մյուս լեռան վրա: Նրա կողմից ղևտացիները դրված էին լեռան վրա, իսկ ժողովուրդը` մյուս լեռան վրա բացականչում էր. «Ամեն»: Իսկ երբ օրհնություններն էին կարդում, մարդիկ մյուս լեռան վրա բացականչում էին. «Ամեն»։ Հետևանքները շատ հստակ էին նրանց համար:

Այլ կերպ ասած, անկարգ կերպով ապրելը Աստծո կարգավորված տիեզերքում մարդկանց ծանր հետևանքների է բերում։ Աստված չի հետևում է մեզ նրա համար, որպեսզի մեր սայթաքելու դեպքում անիծի մեզ: Գուցե Ովսեի նկարագրությունը Աստծո պատասխանն է Իսրայելի բոլոր չար ճանապարհներին, երբ ասում է. «Ես քեզ ինչպե՞ս թողնեմ... և քեզ հանձնե՞մ, ով Իսրայել» (Ովսեե 11. 8):

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 27

How do we view all these curses in this chapter? God really seems to be saying that these curses are what naturally happen when people disconnect from the only life source—God Himself. On the other side, if His people do follow His laws, then they will be blessed with His favor, with fruitfulness, with food, and with fellowship.

To make sure it was very clear to the people, God put half the nation on one mountain and the other half of the nation on another mountain. He had His Levites down in the valley read off the curses, and the people on one mountain would shout, “Amen!” Then when the blessings were read, the people on the other mountain would shout, “Amen!” The consequences were made clear to them very dramatically.

To say it in another way, living disorderly lives in God’s orderly universe brings upon people dire consequences. God is not watching for us to make a misstep so He can curse us. Perhaps Hosea’s description of God’s response to Israel’s misbehaving ways says it all, “How can I give you up, Israel? How can I let you go?” (Hosea 11:8, NLT).

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

«Երախայրիները» վերաբերում են հունձի առաջին մասին, որն Աստված էր տալիս: Հետաքրքիր է, որ երախայրիների տոնը հաստատվել է այն ժամանակ, երբ Իսրայել ժաղովուրդը դեռ շարունակում էր թափառական լինել` առանց հողի կամ մշակաբույսերի։ Այն ընդունվել է հավատով, որ Աստված կարող է առաջնորդել ժողովրդին դեպի այն երկիրը, որ խոստացել է:

Հոգևորապես ասած, տալով Աստծո առաջին պտուղը, Իսրայելը գիտակցում էր, որ բոլոր լավ բաները գալիս են Աստծուց, և որ ամեն ինչ պատկանում է Աստծուն։ Երախայրիները տալը նաև Աստծո նկատմամբ վստահությունը արտահայտելու մի ձև էր։ Երախայրիների տրամադրելը սահմանված էր հրեաների բոլոր երեք հիմնական տոների ժամանակ։ Աստված ուզում է, որ նրանք արտահայտեն իրենց երախտագիտությունը իր առատ օրհնությունների համար ավելի, քան տարին մեկ անգամ:

Նոր Կտակարանում, երախայրիների ընծան նշվում է յոթ անգամ, միշտ խորհրդանշորեն։ Չնայած չկա նորկտակարանյան հորդոր, որ պարտավորեցնի մեզ տալ «առաջին պտուղները», մենք գիտենք, որ Աստված սիրում է տվողին։ Քրիստոնյաներից սպասվում է, որ տալը նրանց էությունը լինի` աջակցելու եկեղեցու աշխատանքին և առաքելություններին։ «Տվեք, և կտրվի ձեզ (Ղուկաս 6.38)»։

«Սիրելի Աստված, այսօր ինձ առաջնորդիր հնարավորություն ունենալ տալու և օգնիր ինձ, որ ուրախանամ դրանով»:

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 26

“Firstfruits” refer to the first portion of the harvest that is given to God. Interestingly, the Feast of Firstfruits was instituted when the nation of Israel was still wandering, without land or crops. It was observed in faith that God would lead the people to the land He had promised.

Spiritually speaking, by giving God the firstfruits, Israel acknowledged that all good things come from God and that everything belongs to God. Giving the firstfruits was also a way of expressing trust in God's provision. The giving of firstfruits is mentioned in connection with all three of the main Jewish holidays. God wanted them to express their gratefulness for his abundant blessings more than once a year.

In the New Testament, the firstfruits offering is mentioned seven times, always symbolically. Although there is no New Testament admonition binding us to give "firstfruits,” we do know that God loves a cheerful giver. Christians are expected to give of their substance to support the work of the church and missions. “Give and it will be given to you (Luke 6:38)."

“Dear God, today provide me an opportunity to give and help me to be cheerful about it.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong