Հին Մերձավոր Արեւելքում պարտքն էր ստրկության հիմնական պատճառը: Վարկի ապահովագրման համար բոլոր աղքատ մարդիկ կարող էին իրենց կամ իրենց ընտանիքի անդամներին տալ պարտքի դիմաց: Այն դեպքերում, երբ նրանք չէին կարողանում մարել վարկը, պարտատերը նրանց կամ նրանց ընտանիքների անդամներին վերցնում էր որպես ծառաներ։ Պատկերացրեք, թե ինչ օրհնություն է, երբ ամեն յոթ տարին մեկ մարդիկ կարող էին տնտեսական վերականգնման հնարավորություն ունենալ։ 

Իդեալում չպետք է աղքատ մարդիկ լինեին իսրայելացիների մեջ։ Բայց քանի որ որոշ իսրայելացիներ ամբողջությամբ չէին հնազանդվում Աստծուն հետևելով պարտքը չեղյալ համարելու օրենքներին, գլուխը նշում է, որ «երկրի միջից աղքատ պակաս չի լինի» (համար 11)։

Աստված, փորձում էր ուսուցանել Իր ժողովրդին գործնական առատաձեռնություն։ «Այլ անպատճառ ձեռքդ բաց անես նրա համար, և նրա կարոտության բավական լինելու չափ փոխ տաս նրան» (համար 8): Սա սահմանափակվում էր նրանց «կարիքները», ոչ թե «ցանկությունները» ապահովելով: Դա խոսում էր նրանց հիմնական գոյատևումը և ոչ թե ճոխությունը ապահովելու մասին։ 

«Հայր, բացիր աչքերս արժանի աղքատների կարիքների նկատմամբ, ում հետ ես շփվում եմ պարբերաբար։ Ես գիտեմ, որ Դու տիեզերքի առավել մեծահոգի Տվողն ես։ Օգնիր ինձ Քեզ նման լինել»։

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 15

Debt was the major cause of slavery in the Ancient Near East. In securing a loan, all the poor people could give for security would be themselves or members of their family. In cases where they could not repay the loan, the creditor would seize the persons or members of their families and make them slaves. Imagine what a blessing that every seven years people could have the opportunity for economic recovery!

Ideally there should have been no poor people among the Israelites. But because some Israelites did not fully obey God in following the debt cancellation laws, the chapter states that "the poor will never cease from the land" (v.11). 

God was trying to teach His people practical generosity. “You shall open your hand wide to him and willingly lend him sufficient for his need" (v.8). This is limited to providing for their “needs," not their “wants.” This was talking about providing for their basic survival, not for luxuries.

“Dear Father, open my eyes to the needs of the worthy poor that I associate with regularly. I know You are the universe’s most generous giver. Help me be like You.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Քանի որ իսրայելացիները առանձնացված էին Տիրոջ համար, Մովսեսը նրանց կրկին հիշեցնում է, ինչպես նա դա արել էր Ղևտացոց 11-ում, թե ինչ կենդանիներ կարելի է ուտել, և որ կենդանիներն են անմաքուր և պիղծ։ Իսրայելացիների սրբագործված և նվիրված կարգավիճակը պետք է իր մեջ ներառեր նրանց ամբողջ ապրելակերպն ու ընտրությունը:

Չնայած նրան, որ այս գլխում հիշատակված «թունդ ըմպելիքը» խմորված էր, սակայն դա չի եղել Աստծո կատարելատիպը, ինչպես ստրկությունն ու բազմակնությունն էին ժամանակավորապես թույլատրված։ Պողոսի պատվերը փառաբանել Աստծուն ամեն ինչում, նույնիսկ նրանում, ինչ մենք խմում ենք (Ա Կորնթացիս 10.31, 6.19-20) խորհուրդ է տալիս հրաժարվել այն ամենից, ինչ վնասակար է մարմնին։

«Երկրորդ տասանորդի» հայեցակարգը առանձնահատուկ տեսակն է առաջին տասանորդի, որն էլ բացառապես քահանաներին ու ղևտացիներին աջակցության համար էր։ Այն ցույց է տալիս մեզ, որ կարևոր է մեր առատությամբ կիսվել նրանց հետ, ովքեր ավելի քիչ ունեն։

Սա այսօր իր մեջ ներառում է հողազուրկներին կամ ինչպես այսօր մենք կարող ենք ասել անտուն միգրանտներին, մարգինալացվածներին, աղքատներին և փախստականներին։ Էլեն Ուայթը հիշեցնում է մեզ մեր պարտքի մասին անօգնական աղքատների նկատմամբ հետևյալ խոսքերով.

«Երբ ամեն ինչ արվել է, որ կարող էինք օգնել աղքատներին, որ իրենք իրենց օգնեն, դեռ մնում են այրին, որբը, ծերը, որ անօգնական և հիվանդ են, ովքեր համակրանքի ու խնամքի կարիք ունեն» (Ապաքինման ծառայություն և ապաքինում, 107)։

Սինդի Թաչ

Տնօրենի օգնական (թոշակի անցած)

Է. Ուայթի ժառանգություն

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 14

Because the Israelites were set apart for the Lord, Moses reminds them again, as he did in Leviticus 11, what animals are OK to eat, and what animals are unclean and defiling.The Israelites' separateness and consecrated status were to be incorporated into their entire lifestyle and choices.

Though the "strong drink" referred to in this chapter was fermented, it was not God's ideal, even as slavery and polygamy were temporary expedients. Paul's instruction to glorify God in everything, even in what we drink (1 Cor. 10:31; 1 Cor. 6:19-20) counsels us to abandon all that is harmful to the body.

The concept of a "second tithe" --distinct from the first tithe, which was exclusively to support the priests and Levites--shows us the importance of sharing from our abundance with those who have least.

This included the landless--today we might say homeless--the migrant, and the marginalized, the poor and the refugees. Ellen White reminds us of our obligation to the helpless poor in these words:

"When all has been done that can be done in helping the poor to help themselves, there still remain the widow, the fatherless, the aged, the helpless, and the sick, who need sympathy and care."Ministry of Health and Healing, p 107

Cindy Tutsch

Associate Director (retired)

Ellen G. White Estate

Այս ամբողջ գլուխը գործ ունի ուրացողների հետ, ինչը Մովսեսը ներկայացվում է որպես այլ աստվածներին, և ոչ` երկնքի Աստծուն ծառայություն։ Գոյություն ունի հավատուրացության երեք տարբեր սցենար` նրանք բոլորը բերվում են մեկին. «Գնանք և օտար աստվածներ պաշտենք» (համար 6)։

Այսօր մենք չենք կարող գայթակղվել, գնալ կուռք կամ պատկեր գտնել և երկրպագել նրանց մեր տներում. մենք շատ ավելի քողարկված ենք խարդախում։ Մենք «երկրպագում ենք» այլ աստվածների ինչպես նյութական բաների, հայտնի մարդկանց, սպորտին, տեխնոլոգիաներին, հարաբերություններին, և ամեն ինչին, ինչը դուրս է մղում Աստծո նկատմամբ բացարձակ հավատարմությունը։ Երբեմն, այդ «աստվածները» ժամանցի այլ տեսակներն են։

Մինչ Հիսուսը կխոսեր նրանց մասին (տե՛ս Մատթեոս 24, Մարկոս 13, Ղուկաս 21), ամեն դարում եղել են «կեղծ մարգարեներ»։ Բայց մեր դարը առատ է չարչիներով և կեղծ դատարկախոսներով, սուրբ մարդկանցով, մարգարեներով, երազողներով և բախտագուշակներով։

Նրանցից շատերը նշաններ և հրաշքներ են կատարում։ Մի օր, շատ շուտով բոլոր դարերի ամենաարագ շաղակրատ Արուսյակը` ընկած հրեշտակը, կխաբի աշխարհին նշաններով ու հրաշքներով (Բ Թեսաղոնիկեցիս 2.9-10, Հայտնություն 13.13-14)։ Արդյո՞ք մենք բավականաչափ ուժեղ ենք դիմակայելու համար։

«Սիրելի Աստված, ես որոշում եմ ավելի շատ ժամանակ տրամադրել Աստվածաշնչին, քանի որ ես ուզում եմ լինել ուժեղ և կայուն, երբ ինձ շրջապատում են սատանայական նշանները և հրաշքները»:

Ջոն Աշ
Չինաստանի առաքելության միաբանություն
Հոնգ կոնգ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Deuteronomy 13

This whole chapter has to do with apostatizing, which Moses spells out as serving other gods rather than the God of heaven. There are three different apostasy scenarios--all of them boil down to, “Let us go and serve other gods.” (v.6)

Today we would not be tempted to go find an idol or image and worship it in our homes; we are much more sophisticated. We “worship” other gods like material things, famous people, sports, technology, relationships, and anything else which displaces absolute loyalty to God. Sometimes these “gods” are even other leisure activities.

There have been “false prophets” in every age since Jesus talked about them (cf. Matthew 24, Mark 13, Luke 21). But our age is abounding in peddlers and fast talkers, holy men, prophets, dreamers and fortune-tellers.

And not a few of them perform wonders and do miracles. One day soon the fastest talker of the ages, Lucifer the fallen angel, will deceive the world by signs and wonders. (2 Thessalonians 2:9-10; Revelation 13:13-14). Will we be strong enough to resist?

“Dear God, I determine to spend more time with the Bible because I want to be strong and stable when those around me are yielding to satanically instigated signs and wonders.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Մովսեսը մանրամասնորեն պատմում էր իսրայելացիներին, որ կան պատշաճ վայրեր պաշտամունքի համար և կան ոչ պատշաճ վայրեր։ Մովսեսը խոսում էր Եգիպտոսից դուրս եկած ստրուկների երեխաների եւ թոռների հետ: Դա զարմանալի չէր, քանի որ նրանք մնացել էին շղթայված, ստրկության մի մասը դարձել էր նրանց հոգեկերտվածքը: Նրանց երկրպագությունը բնութագրվում էր հետևյալ կերպ «Ամեն, ինչ որ մարդի աչքերին հաճո է» (2 Օրինաց 12.8)։ Կար կուռքերին երկրպագելու հզոր միտում:

Ամեն ինչ, որ կապված էր կռապաշտության պաշտամունքի հետ պետք է նվաճվեր և ոչնչացվեր: Աստծուն զոհաբերության նրանց բոլոր երկրպագությունները ուղղվում էին մեկ վայր, որը Նա կընտրեր։ Այդ վայրը դեռևս ընտրված չէր այն պատճառով, որ Քանանը դեռևս չէր նվաճվել:

Ի վերջո, Սողոմոնը կառուցեց կանգուն տաճար Երուսաղեմում (Բ Մնացորդաց 3.1): Չնայած նրան, որ Տերը Իր անունը` նույնությունը որոշակի վայրում էր տեղակայել, համենայնդեպս այն չէր կարող պարունակել Նրան (Գ Թագավորաց 8.27), Նրա հիմնական բնակությունը երկնքում էր։

«Սիրելի Աստված, գուցե ես էլ ունեմ ժամանակակից կուռքեր, որոնք գրավել են քո թագավորական տեղը իմ կյանքում: Օգնիր ինձ խաղաղ ժամանակ սահմանել ամեն օր, երբ ես կկարողանամ երկրպագել Քեզ հոգով ու ճշմարտությամբ»:

Ջոն Աշ
Չինաստանի առաքելության միաբանություն
Հոնգ կոնգ

Թարգմանությունը` Աննա Քոթանջյանի

Deuteronomy 12

With considerable detail, Moses tells the Israelites that there are proper places to worship and improper places. Moses is talking to the children and grandchildren of the slaves who came out of Egypt. It would not be surprising that there were still bits and pieces of slave mentality in their thinking. Their worship was characterized by “every man doing whatever is right in his own eyes” (v.8). There was a strong tendency to worship idols.

Everything connected with the idolatrous worship of the people they conquered was to be destroyed. They were to direct all their sacrificial worship to God at one single location that He would choose. That location was not yet chosen because Canaan was not yet conquered.

Eventually, Solomon built the permanent temple at Jerusalem (2 Chronicles 3:1). Although the Lord placed his name/identity in that specific location, it did not contain Him (1 Kings 8:27), for His main dwelling is in heaven.

“Dear God, perhaps I, too, have modern idols that displace your lordship in my life. Help me establish a quiet time every day when I can worship you in spirit and truth.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Աստծուն հնազանդվելու մեջ պաշտպանիչ տարր կա: Պարզապես ամբողջությամբ նայելով այս գլուխը մենք տեսնում ենք պարգևներ ինչպիսիք են զորությունը, երկար օրերը, լավ եղանակը, հաջողությունը, Աստծո օրհնությունը և այլն: Բայց առավել շեշտադրված է, որ «պարգևներից՝ հնազանդությունը» հաճախ լինում է հնազանդություն` սխալ դրդապատճառներով:

Բաբելոնյան գերության ժամանակ, հրեաները սկսեցին Աստծուն հնազանդվել հատուկ նպատակով՝ Աստծո խոստացած պարգևները ստանալու համար: Հնազանդությունը դարձավ մեխանիկական և դրդապատճառը շահն էր: Հնազանդությունը հոգևոր սրտի պատասխանը չէր՝ երկրպագությունը ողորմած Աստծուն:

Գլուխը խորությամբ հետապնդում է հետևյալ միտքը. «Այն ժամանակ ձեր երկրի անձրևը իր ժամանակին կտամ. առաջին և վերջին անձրևը...» (2 Օրինաց 11.14)։ Իհարկե, սա վկայակոչում է իրական անձրևային շրջանը։ Պաղեստինում վաղ անձրևները անհրաժեշտ էին հողը վար ու ցանքի պատրաստելու համար: Վերջին անձրևները նախատեսված էին մշակաբույսերի վերջնական հասունացման համար:

Այսօր Սուրբ Հոգին ցանկանում է տալ մեզ հոգևոր անձրև և աշխատում է մեզ հետ դա անելու համար և Աստծո բարի կամքը կատարելու համար (Փիլիպպեցիս 2.13)։ Արդյո՞ք մենք թույլ կտանք դա կատարվի:

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Աննա Քոթանջյանի

Deuteronomy 11

There is a protective element in obeying God. Just looking over this chapter we see rewards like strength, prolonged days, good weather, success, God’s blessing, and so on. But an over-emphasis on the “rewards of obedience” has often generated obedience for the wrong reasons.

From the time of the Babylonian captivity, the Jews began obeying God for the express purpose of getting God’s promised rewards. Obedience became mechanical and motivated by gain. Obedience was not a spiritual heart response to the gracious God they worshiped.
Deep in the heart of the chapter is the following, “then I will give you the rain for your land in its season, the early rain and the latter rain…” (v.14). Of course this is referring to real showers of rain. In Palestine the early rains were necessary to soften the ground for plowing and sowing. The late rains provided for the final ripening of the crops.

Today the Holy Spirit desires to give us spiritual rain and work in us to will and do of God’s good pleasure (Philippians 2:13). Will we let it happen?

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Աստված մատով գրեց տասը պատվիրանները քարի վրա. մի բան որ չենք կարող անել մենք: Բայց ինչո՞ւ քարի։ Քարը խորհրդանշում է, որ տասը պատվիրանները մշտատև են։ Աստծո սիրո օրենքը հարմարեցվեց մարդկության կարիքներին և այն չի փոխվի:

Մեր ամենամեծ անհրաժեշտությունն է, որ Սուրբ Հոգին պատվիրանները գրի մեր սրտերի վրա (տե՛ս Եզեկիել 36.26): Երբ օրենքը ապրի մեր կյանքում, այն մեզ կդարձնի ողորմած, կարեկից, ողջամիտ և՛ սիրող, և՛ սիրելի: Արժե դրա համար աղոթել, այնպես չէ՞։

2-րդ Օրինացի բովանդակության մեծ մասը մենք տեսել ենք Մովսեսի նախորդ գրքերում, բայց կա մի տարբերություն. այս անգամ Մովսեսը անձամբ է խոսում իր ժողովրդին: Սա նրա կյանքի վերջն է։ Նա ազդված է և ամեն բառը, որ նա խոսում է` լի է զգացմունքներով: 2-րդ Օրինացի ողջ գրքի մեջ Մովսեսը ներկայացնում է օրենքը և հնազանդությունը: Հետաքրքիր է, որ մենք գտնում ենք, որ Հիսուսը մի քանի անգամ վկայակոչում է Մովսեսի խոսքերը օրենքի մանրամասների և էության մասին:

Թող մեր աղոթքը լինի. «Աստված, վերցրու իմ քարքարոտ եսասեր սիրտը և գրի քո սիրո օրենքը իմ մտքի և սրտի վրա, որ այսօր իմ խոսքերն ու վարքը ներդաշնակ լինեն Քո կամքին»:

Ջոն Աշ

Չինաստանի առաքելության միաբանություն

Հոնգ Կոնգ

Թարգմանությունը` Կարինե Խաչատրյանի

Deuteronomy 10

God wrote the Ten Commandments on stone with His own finger--not something we can do! But why stone? Stone symbolizes that the Ten Commandments are to be permanent. God’s law of love is adapted to the needs of fallen humanity and it will not change.

Our greatest need is for the Holy Spirit to write the Commandments on our hearts (cf. Ezekiel 36:26). Then the law lived out in our lives will make us gracious, sympathetic, reasonable, and loving and lovable. That would be something to pray about, wouldn’t it?

Much of Deuteronomy’s content we have seen in Moses’ earlier books, but there is a difference: This time Moses is personally speaking to his people. It is the end of his life. He is reflective and every word he speaks is filled with emotion. Throughout the book of Deuteronomy, Moses refers to law and obedience. Interestingly, we find Jesus referring several times to Moses' words about the details and essence of the law.

May our prayer be: “God, take away my stony selfish heart and write your laws of love deep down in my mind and heart so today my words and conduct will harmonize with Your will.”

John Ash
Chinese Union Mission
Hong Kong

Աստված զգուշացրեց Իսրայելին, որ նրանք հաղթանակը ձեռք չեն բերել իրենց թշնամիների նկատմամբ այն պատճառով, որ իրենք արդար էին, այլ որովհետև նրանց թշնամիներն էին չար: Վերջին ժամանակում Աստծո ժամանակակից Իսրայելը հեղինակություն չի ունենա հսկաների դեմ, որ պատրաստ են նրանց կործանելու (Հայտնություն 13.15), այլ կփառաբանի միայն Աստծուն հաղթանակի համար:

Նրանք կերգեն Մովսեսի և Գառի երգը. «Եվ երգում էին Աստծո ծառա Մովսեսի երգը և Գառի երգը, ասելով. Մեծ և զարմանալի են քո գործերը, Տեր Աստված Ամենակալ, արդար և ճշմարիտ են քո ճանապարհները, ով սուրբերի Թագավոր։ Ո՞վ է որ քեզանից չվախենա, ով Տեր, և քո անունը չփառավորի, որ միայն Դու ես սուրբ։ Վասնզի բոլոր ազգերը կգան և քո առաջին երկրպագություն կանեն, որովհետև քո իրավունքները հայտնվեցին» (Հայտնություն 15.3-4):

Աստված կարդարացվի՛։ Ինչպիսի առանձնաշնորհ մեզ համար. ապրել այս վերջին ժամանակում և տեսնել, որ համաշխարհային փրկությունը շատ ավելի մեծ է, քան Կարմիր ծովի փրկությունը: Վերջին ժամանակում ժամանակակից Իսրայելը Քրիստոսին կնմանվի (Ա Հովհաննես 3.2 բ) և կախված կլինի Նրանից այս վերջին ճակատամարտում։ Եկեք այսօր մենք կախված լինենք Նրանից, որպեսզի Նրանից կախված լինենք նաև ճգնաժամի ժամանակ:

Նորման Գալի

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Կարինե Խաչատրյանի

Deuteronomy 9

God warned Israel that they would not gain victory over their enemies because they were righteous but because their enemies were wicked. In the end-time, God’s modern Israel will not take credit for their victory against the giant poised to wipe them out (Rev. 13:15), but glorify God alone for the victory.

They will sing the song of Moses and the Lamb: “Great and marvelous are your works, Lord God Almighty! Just and true are your ways, O king of the saints! Who shall not fear [reverence] You, O Lord, and glorify Your name! For you alone are holy. For all nations shall come and worship before You, For Your judgments have been manifested” (Rev. 15: 3-4).

God will be vindicated! What a huge privilege it is for us to live in this end-time, and see a global deliverance far greater than the Red Sea deliverance. In the end-time, modern Israel will be like Christ (1 John 3:2b) and depend on Him in this final fight. Let’s depend on Him today, so that we will also depend on Him in the crisis ahead.

Norman Gulley

Southern Adventist University

Սերունդը, որը ընդունեց այն բացասական լուրը, որ խոստացված երկիրը լի է անպարտելի հսկաներով, կործանվեց անապատում։ Կենտրոնանալով հսկաների մեծության վրա նրանք իրենց տեսադաշտից կորցրին Աստծո մեծությունը։ Այդ պատճառով էլ Աստված մտադիր էր անապատի փորձառությունը թույլ տալ, որ այս նոր սերունդը դարձնի ավելի կախված իրենից, քան իրենք իրենցից։ Նա ցանկանում էր, որ նրանք սովորեն վստահել Իրեն և օրհնվեն։

Deuteronomy 8

The generation that accepted the negative report that the promised land was filled with unconquerable giants perished in the wilderness. While focusing on the size of the giants, they lost sight of the greatness of God. So God intended to allow the wilderness experience to make this new generation more dependent upon Him, and not upon themselves. He wanted them to learn to trust Him and be blessed.

In the end-time, before entrance into the heavenly Canaan, God says, “Blessed are those who do His commandments, that they may have the right to the tree of life, and may enter through the gates into the city” (Rev. 22:14). God invites, “Come! And let him who thirsts come. Whoever desires, let him take of the water of life freely” (Rev. 22:17).

Those who have drunk deeply from the water Christ imparts through His Word will love to keep His commandments (John 14:15). They will joyfully enter the city and enjoy greater abundance than in any earthly Canaan (1 Cor. 2:9). Pride is gone, they are redeemed from self, and live to praise God forever.

Jesus longs to welcome you home. So spend time in His Word each day so you can  spend eternity with Him in paradise.

Norman Gulley

Southern Adventist University

Աստծո սերը Իսրայելի հանդեպ բացահայտվեց իրենց ավելի ուժեղ յոթ ժողովուրդների հանդեպ նրա լիակատար հաղթանակով։ Որոշ քրոիստոնյաների հարցը հետևյալն է. «Ինչո՞ւ Աստված նման հրաման տվեց. «Սպանի՛ր բոլոր տղամարդկանց, կանանց և երեխաներին»»։ Արդյո՞ք դա նման չէ միջին դարերում քրիստոնյաների կոտորածին։ Ո՛չ, ամենևին։ Այդ կոտորածը հավատակիցների դեմ էր։ Իսկ Իսրայելը պատերազմում էր հեթանոսների դեմ։

Deuteronomy 7

God’s love for Israel was found in His total victory over seven  nations mightier than them. Some Christians question what follows: “Kill every man, woman and child!” Why did God give such a command? Was this like the slaughter of Christians during the Middle Ages? No, not at all -- that slaughter was against fellow believers.  Israel warred against pagans.

God knew that if any pagans survived they would bring ruination to Israel’s faith. Pagans worshipped images and would influence Israel to lapse back into idol worship, as they practiced in Egypt.

Complete separation was the only safeguard to protect Israel. God asked Israel to destroy the pagan altars and cut down the images so they would serve the only genuine God in the universe, the One who was alive and daily gave them victories: physical and spiritual.

God longs to be with you today, to keep you true to Him and to your life companion; to remove your fears and bless you far beyond your wildest dreams. He is an intimate God and will work within you to free you from slavery to self, the biggest human idol, and cause you to revel in His overflowing love.

Norman Gulley

Southern Adventist University

Նախորդ գլխում տեղ գտած Աստծո սրտալի աղաղակից հետո զարմանալի չէ, որ Մովսեսը ասաց. «Լսիր, ով Իսրայել, մեր Եհովա Աստվածը՝ Եհովան մեկ է։ Եվ սիրիր քո Եհովա Աստծուն բոլոր սրտովդ, բոլոր հոգիովդ և բոլոր զորությունովդ» (2 Օրինաց 6.4-5)։ Աստված սեր է (Ա Հովհաննես 4.8-16)։

Նրան չի հետաքրքրում մակերեսային ծանոթությունը։ Նա տենչում է ի սրտե փոխհարաբերությունների։ Նա է ստեղծել մարդկային էակներին և ցանկանում է, որ նրանք իմանան, թե ում են պատկանում, նախ որովհետև Նա նրանց կյանք է տվել և հետո նաև, որ Նա նրանց համար մահացել է, որ նրանք հավիտյան կյանք ունենան։

Պատմության ամբողջ ընթացքում եղել են ժամանակներ, երբ Քրիստոսը դուրս է թողնվել Իր ժողովրդի սրտից։ Բայց Նա դեռ սիրում է նրանց։ Նա Լաոդիկեին խոստանում է, որ եթե նրանք թույլ տան Նրան մտնել իրենց կյանք, Նա երկրորդ գալուստից հետո կնստեցնի նրանց Իր հետ Իր գահին (Հայտնություն 3.21)։

Նա տիեզերքի մեծագույն սիրողն է։ Նա ուզում է քեզ հետ բնակվել և այսօր և տալ քեզ ավելին, քան պարզապես ֆիզիկական օրհնություններ։ Նա ուզում է, որ դու Նրան հրավիրես քո սիրտ՝ քո սրտում իշխելու՝ որպես խորհուրդն ապագայում Նրա հետ հավերժ իշխանություն անելու։

Նորման Գալի

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Անուշ Սաֆարյանի

Deuteronomy 6

After God's heart-cry in the previous chapter it is no wonder that Moses said, “Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one! You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, and with all your strength” (vs. 4-5). “God is love” (1 John 4:8-16).

He is not interested in a superficial acquaintance. He longs for a heart-relationship. He created humans and wants them to know that they belong to Him, first because He gave them life and also because He died so that they can live forever.

Throughout history Christ has often been left outside the door of his people’s hearts. But He still loves them. He promises Laodicea that if they will let Him come into their lives, then after the Second Advent He will have them sit on His throne with Him (Rev. 3:21).

He is the greatest lover in the universe. He longs to dwell with you today and give you more than just physical blessings. He wants you to invite Him in to reign within your heart as a foretaste of you reigning with Him forever.

Norman Gulley

Southern Adventist University