Ծննդոց 12.2-ում Աստծո խոստումն Աբրահամին, բացահայտում է ևս մեկ դարավոր հավերժական ճշմարտություն։ «Ես քեզ մեծ ազգ պիտի շինեմ, և քեզ օրհնեմ, և քո անունը մեծացնեմ և դու օրհնյալ կլինես»: Օրհնությունը, որն Աստված մեզ տալիս է, չպետք է դիզվի եսասիրաբար: Մենք օրհնված ենք օրհնելու համար: Երբ մենք կիսում ենք Աստծո տված օրհնությունները մենք փառք ենք բերում Նրա անվանը:

«Եվ երկրի բոլոր ազգերը քեզանով կօրհնվեն» (համար 3): Աստված օրհնել է Աբրահամին, որ նա կարողանա մյուսներին օրհնել: Նա օրհնում է մեզ, որ մեր ընտանիքները կարողանան մեր միջոցով օրհնվել: Մենք մեզ շրջապատողների համար դառնում ենք երկնային օրհնությունների ալիք: 

Հաջողության ուղին և ստի անհաջողության ուղին շատ մոտ են միմյանց: Աբրահամը արատավորեց իր անարատությունը  հայտարարելով, որ իր կին Սառան իր քույրն էր: Նրա հավատի պակասությունը գրեթե հանգեցրեց  ողբերգության: Երբ փարավոնը ճշմարտապես ասաց «Եվ ես նրան ինձ համար կին էի առնում» (համար 19): Աբրահամի անհավատությունը կարող էր պատճառ հանդիսանար կորցնելու իր ամենանվիրականը: Տարիներ անց Աստված Աբրահամին նմանատիպ փորձության ենթարկեց: Կհավատա՞ր արդյոք նա Աստծուն, որ Սառան կհղիանա իր ծեր տարիքում: Երբ մենք ձախողվում ենք ինչ որ պարագայում, Աստված անընդհատ հանդիպեցնում  է մեզ այդ նույն պարագային: Դասերն Աստծո դպրոցում չեն կարող բաց թողնվել կամ բացակայել: Շնորհակալ ենք, որ Աբրահամն անցավ քննությունը  և մենք նույնպես կարող ենք:

The Lord’s promise to Abraham in Genesis 12:2 reveals another eternal truth which is centuries old. “I will make you a great nation, I will bless you and make your name great; and you shall be a blessing.” The blessings which God gives us are not to be selfishly hoarded. We are blessed to bless. As we share the blessings that God has given us, we bring glory to His name.

“And in you all the families of the earth shall be blessed.”(Verse 3) God blessed Abraham so he could bless others. He blesses us so that our families can be blessed through us. We become a channel of heaven’s blessings to those around us.

The path of success and the path of failure lie very close together. Abraham compromised his integrity by declaring that Sarah, his wife, was his sister. His lack of faith almost resulted in tragedy. As Pharaoh correctly stated, “I might have taken her as my wife.” (Verse 17) Abraham’s unbelief may have caused him to lose the one he cherished most.  Years later God brought Abraham to a similar test of faith. Would he now believe God that Sarah would conceive in old age? When we fail at one point, God brings us to that same place again and again. The lessons in the school of the Lord cannot be skipped or omitted. Thank God Abraham passed the test and we can too. 

- Mark Finley