Աստված հանձնարարաեց երկու վկաների անձամբ հետաքննելու Սոդոմի հարցերը: Քանի որ նրանց դատաստանը կարող էր լինել վերջնական և չպետք է ոչ մի կասկած մնար, որ այն արդար էր (տե՛ս 18.25, Երկրորդ օրինաց 17.6,19.15, Բ Կորնթացիս 13.1): Սոդոմը դատապարտվեց ոչ միայն իր սեռական անմաքրության և այլասերվածության համար (Հուդա 7), այլ նաև իր անբարտավանության, չարաշահման, անհոգության և աղքատների կարիքները հոգ չտանելու համար (Եզեկիել16.49-50): Օտարների հանդեպ անհյուրնկալության պատճառով, ովքեր ապաստան էին փնտրում և Ղովտի հյուրերի հանդեպ իրենց սեռական այլասեռվածությունը դրսևորելով, Սոդոմը ինքն իրեն դատապարտեց Աստծո երկու վկաների առջև: Հրեշտակների կողմից Ղովտին և նրա ընտանիքին հանձնարարվեց փախչել նախքան նրանց պատժելը: 

Փախչելու հրամանին Ղովտի ընտանիքի դժկամությամբ արձագանքելը ցույց է տալիս այդ միջավայրի վտանգավոր ազդեցությունը: Երբ Ղովտը տեղափոխեց իր ընտանիքը Հորդանանի հովիտ այդ չար քաղաքների մոտ և հետագայում ինքն էլ տեղափոխվեց Սոդոմի քաղաք, նա պետք էր որ իրազեկ լիներ վտանգի մասին, որին նա ենթարկեց իր ընտանիքը (տե՛ս Բ Պետրոս 2.7-8), սակայն, նա անտեսեց ռիսկերը և ենթարկեցրեց նրանց մեղավոր ազդեցության, որը ի վերջո կարող էր հանգեցնել նրանց ոչնչացմանը: Վերջապես, հրեշտակները պետք էր բռնեին Ղովտի, նրա կնոջ և աղջիների ձեռքից, ովքեր դեռ ապրում էին տանը և քաշել նրանց քաղաքից դուրս: Այնուհանդերձ, Ղովտի կինը մահացավ, քանի որ նրա սիրտը ծուղակն էր ընկել հրապուրված քաղաքով (Ծննդոց 18.26), և Ղովտի աղջիկները ցուցադրեցին Սոդոմի կործանարար ազդեցությունը իրենց հոր հետ արյունապղծության հարաբերությունների միջոցով (համարներ 30-36): Արդյո՞ք անհոգ ենք մենք մեզ շրջապատող ազդեցություններից: Ինչպիսի՞ն կլինի հետևանքը: Սոդոմը և Գոմորը ամեն ժամանակների համար օրինակ դարձան, թե ինչպես է Աստված վերաբերվում չզղջացող չարությանը (Բ Պետրոս 2:6), և Ղովտի ու նրա ընտանիքի ողբերգությունը դաս է տալիս մեզ, եթե մենք թույլ ենք տալիս կոռումպացված լինել աշխարհի ազդեցություններով և ճանապարհներով վտանգներում  (տե՛ս Ա Հովհաննես 2.15-17):

Էդվին Ռեյնոլդս

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, պրոֆեսոր

 God commissioned two witnesses to personally investigate matters in Sodom, since their judgment would be final and there should be no doubt that it was just (cf. 18:25; Deut 17:6; 19:15; 2 Cor 13:1).  Sodom was condemned not only for its sexual immorality and perversion (Jude 7) but also for its arrogance, overindulgence, prosperous ease, and failure to care for the poor and needy (Ezek 16:49-50).  By its failure to be hospitable to the strangers who sought refuge there and its sexual perversion manifested toward Lot’s guests, Sodom condemned itself before God’s two witnesses.  Lot and his family were instructed by the two angels to flee before they would be caught up in its punishment.

The reluctance with which Lot’s family responded to the command to flee shows the dangerous influence of the attractions of one’s surroundings.  When Lot moved his family into the Jordan valley near these wicked cities, and subsequently moved into the city of Sodom itself, he must have had some awareness of the dangers to which he was subjecting his family (cf. 2 Pet 2:7-8), yet he ignored the risks and exposed them to evil influences which would eventually result in their destruction.  The angels finally had to grab the hands of Lot and his wife and two daughters who were still living at home and drag them out of the city.  Still, Lot’s wife perished because her heart would not leave, having been ensnared by the allures of the city (Gen 18:26), and Lot's two daughters demonstrated the pernicious influence of Sodom through an incestuous relationship with their father (vv. 30-36).  Are we too careless about the influences with which we surround ourselves?  What will be the result?  Sodom and Gomorrah became for all time the example of how God will deal with unrepentant wickedness (2 Pet 2:6), and the tragedy of Lot and his family provide a lesson in the hazards of permitting ourselves to be corrupted by the attractions and ways of the world (cf. 1 John 2:15-17).

Edwin Reynolds

Professor, Southern Adventist University