Սա Սուրբ գրքում մի անսովոր պատմություն է: Ես ենթադրում եմ, որ Մովսեսը Հուդայի մասին այս արձանագրությունը զետեղել է որպես Հովսեփի երկար պատմությանը հակադիր բան, որպեսզի ավելի լավ բացահայտենք Հուդայի բնավորությունը ի տարբերություն հերոս Հովսեփի:

Հուդայի ստախոս բնավորությունը ավելի լավ բացահատվում է իր Թամարի հետ ունեցած սեռական հարաբերության պատմության մեջ, նրա հարսի, ով ներկայացել էր որպես անբարոյական: Փաստը, որ Հուդան պատգամավոր է ուղարկուն վճարելու «անբարոյականին» և որ պատգամավորը հետաքրքրվում էր կորած կնոջով, կոչելով նրան մարմնավաճառ, թվում է, թե դա փորձ է պաշտպանելու Հուդայի հասարակական կերպարը: Բացի այդ, Հուդան հրաժարվում է վճարման գաղափարից, քանի որ վախենում է ծաղրից։ Սա արտացոլում է իր մեթոդը Ծննդոց 37-ում, որտեղ նա մատնեց Հովսեփին ստրկության, այնպես, որ ստրկությունը սպանի նրան: Հուդան քաղաքական առումով խորաթափանց էր, կատարելով ապօրինի գործողություն մինչդեռ փորձելով պահպանել իր հասարակական հեղինակությունը:

Հուդայի բնավորության ամեն մի գիծ ներկայանում է ավելի մեծ տեսքով. խաբեությունը, սեռական անբարոյականությունը և հասարակական դեմքը պահպանելու ցանկությունը, չնայած նրա չարամտությանը հաղթահարված կլինեն Հովսեփի պարագայում գրքի հաջորդ էջերում։ Հովսեփը կփայլի այնտեղ, որտեղ Հուդան ընկավ, և դրա առաջին օրինակը կտեսնենք Ծննդոց 39 գլխում գայթակղիչ կնոջ պատմության մեջ։

Ստեփան Բաուեր

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

This is an unusual chapter in Scripture. I propose that Moses included this record of Judah as the antagonist of the larger Joseph story in order to better reveal Judah's character, in contrast to the hero, Joseph.

Judah's deceitful character is further revealed in the story of his sexual liason with Tamar, his daughter-in-law who posed as a prostitute. The fact that Judah sent a deputy to pay the "prostitute" and that the deputy inquires for the missing woman by calling her a cult-prostitute, seems to be an attempt to protect Judah's public image. In addition, Judah calls off the attempted payment because he feared ridicule. This mirrors his method in Gen 37 where he consigns Joseph to slavery so that slavery will kill Joseph. Judah was politically shrewd at performing illicit activity while trying to preserve his public image.

Each of the character flaws of Judah magnified in Gen 38--deceitfulness, sexual immorality, and holding up a good public image while acting maliciously–will be victoriously surmounted by Joseph in the following passages. Joseph will shine where Judah failed, and our first example will be in Gen 39 with a matching temptress story.

Stephen Bauer

Professor of Theology and Ethics

Southern Adventist University