Իսրայելացիների հավատի ողջ կյանքը կենտրոնացած էր Կարմիր ծովի մոտ նրանց փրկության վրա, երբ Տերը «Իր զորավոր ձեռքով և մեկնած բազուկով» ազատեց նրանց ստրկությունից: Սուրբ գիրքը միշտ վերադառնում է այս պահին:

Ելիցի մասին պատմող շատ անձնական օրինակ մենք կարող ենք գտնել Սաղմոս 77-ում, որտեղ հոգևոր առաջնորդ Ասափը հուսահատված էր: Նա գրել էր «Իմ ձայնը դեպի Աստված է, և Նա կլսի ինձ: Իմ նեղության օրում Տիրոջն եմ խնդրում։ Իմ ձեռքը գիշերում մեկնած է և չի թուլանում, իմ անձը չի կամենում մխիթարվել»:

«Հիշում եմ Տիրոջ գործերը, որովհետև հիշում եմ Քո հրաշքները հավիտենից: Ես քննում եմ քո ամեն գործերը, և միտք եմ առնում քո արածները: Տեսան քեզ ջրերը. Ով Աստված, տեսան քեզ ջրերը և դողացին, և անդունդները սարսափեցին: Քո ճանապարհները ծովում էին, և քո շավիղները շատ ջրերի մեջ, և քո հետքերը չհայտնվեցին»:

Եթե իսրայելացիները մշտապես անդրադառնում էին Եգիպտոսից իրենց Ելքին, ապա որպես քրիստոնյաներ, դեպի ո՞ր Ելիցը մենք պետք է վերադառնանք: Ինչպե՞ս կարող ենք Աստծուն փառաբանել, այն բանի համար, ինչ Նա արել է անցյալում, որ փոփոխի մեր կյանքն այսօր (տե՛ս Բ Մնացորդաց 20-ը փառաբանության զորության զարմանալի օրինակի համար):

Անդի Նաշ

Ժուռնալիստիկայի և հաղորդակցության դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 14

The Israelites’ entire life of faith was centered on their deliverance at the Red Sea—when the Lord rescued them from bondage with “a mighty hand and an outstretched arm.”  Scripture always comes back to this moment.   

A very personal example of recounting the exodus can be found in Psalm 77—where a worship leader named Asaph was feeling discouraged. “I cried out to God for help,” he wrote. “When I was in distress, I sought the Lord; at night I stretched out untiring hands and my soul refused to be comforted. . . .” 

“Then I thought, Lord, I will remember your miracles of long ago. I will meditate on all your works and consider all your mighty deeds.  . . . The waters saw you, O God, the waters saw you and writhed; the very depths were convulsed. . . . Your path led through the sea, your way through the mighty water, though your footprints were not seen.” 

If the Israelites always returned to their exodus from Egypt, which exodus should we as Christians always return to? How can praising God for what He’s done in the past make a difference in our lives today? (See 2 Chronicles 20 for an amazing example of the power of praise.)

 
Andy Nash

School of Journalism & Communication

Southern Adventist University