Քորեբ սարի մոտ Աստված ուխտ է անում Իր ժողովրդի հետ: Աստված Իր սիրո մեջ, որպես շնորհի առաջին քայլն անողը, ընտրում է Իսրայելը, ինչպես նախորդ ուխտում արել էր նահապետների հետ: Աստված արդեն փրկել էր Իսրայելին Եգիպտոսից, և այժմ  Նրա ուխտը Սինայում դառնում է շարունակական Իր այդ փրկության գործընթացում: Այդ ուխտի հարաբերությունների համար կան պայմաններ: «Եթե հիմա իրավ Իմ ձայնին լսեք և Իմ ուխտը պահեք, այն ժամանակ դուք Ինձ համար սեփական ժողովուրդ կլինեք» (19.5): Իսրայելն ապրել էր Աստծո այս հատուկ փրկության գործողությունը: Արդյո՞ք Իսրայելը կընտրեր գնալ միայնակ, թե՞ նրանք կընտրեն հնազանդվել Աստծուն և հետևեն Նրան, որտեղ որ առաջնորդի:

Ինչպե՞ս ենք մենք այսօր վարվում: Արդյո՞ք, որպես Նրա ժողովուրդ, մեր շուրթերով փառաբանում ենք Աստծուն, բայց հետո բողոքում և փորձում մեր կյանքն ապրել առանց Նրա: Թե՞ մենք կպատասխանենք Իսրայելացիների նման «Եհովայի բոլոր ասածներ կանենք» (19.8): Դա Աստծո ցանկությունն էր Սինա սարում և այսօր` հիմա էլ ունենալ ամենախորը, ամենաիմաստուն և մտերմիկ հարաբերությունը Իր ստեղծած մարդկանց հետ:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 19

Here at Mt. Horeb, God initiates a covenant with His people. God, in his love, chooses or elects Israel in an act of gracious initiative, just as in previous covenants made with the patriarchs. God had already redeemed Israel from Egypt and now his covenant at Sinai becomes a continuation of that act of redemption. There are conditions for this covenant relationship. “Now, therefore, if you will obey my voice indeed, and keep my covenant then you will be a peculiar treasure unto me” (19:5). Israel had up to this point experienced God’s special acts of deliverance. Would Israel now choose to go it alone, or would they choose to be obedient to God and follow Him wherever He led? How is it with us today-- do we give God lip service as His people, but then complain and try to go about our lives without Him? Or will we respond like Israel, “All that the Lord has spoken we will do?” (19:8)  It was God’s desire at Sinai and also today to have the deepest, most profound, and intimate relationship with His created people.

Michael Hasel

Southern Adventist University