Հետագայում Իսրայելացիներն անտեսեցին զոհաբերության զոհին վերաբերող հրահանգները։ Մաղաքիան զգուշացնում է քահանաներին Աստծո առաջ անփութության համար: Այն ժամանակ կաղ, կույր և հիվանդ կենդանիները ընդունվում էին քահանաների կողմից և զոհաբերվում մարդկանց համար (Մաղաքիա 1.7-8): Աստված պատասխանում է, ասելով «նրան մեկ քո իշխանին մատուցրու, արդյոք քեզ կհավանի՞» (Մաղաքիա 1. 8):

Սրանով Աստված հիշեցնում է քահանաներին Աստծո և Նրա մարդկանց առաջ իրենց պարտականությունների մասին: Նրանք պետք է ապահովեն «ճշմարիտ օրենքը» և քայլեն Աստծո հետ «խաղաղության և ուղղության մեջ», որովհետև քահանաների շրթունքները պետք է «գիտություն պահեն» (Մաղաքիա 2.6-7): Քահանաները պետք է իսրայելացիների առաջ պահեին զոհաբերության համակարգի ծիսակարգերն ու պատվերները, մինչև գար Գառը, ում էլ վերաբերում էին այդ ծիսակատարությունները:

Այսօր մեզ համար, որպես հովիվներ և առաջնորդներ մեր եկեղեցիներում կան լուրջ դասեր՝ բարձրացնելու ճշմարիտ երկրպագությանը վերաբերող Աստծո պատվերները մարդկանց առաջ: Ինչքան գայթակղիչ է այսօր մեզ համար մեր պատասխանատվությունների մեջ անփույթ դառնալը: Աստված ցանկանում է հարգալից հնազանդություն տեսնել Իր օրենքների նկատմամբ: Այնպես, որ եկեք Նրան մոտենանք այս գլխում նկարագրված ակնածանքով և հարգանքով:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 29

In later Israelite practice the instructions regarding the sacrificial offerings were disregarded, prompting Malachi to  warn the priests of their neglect before God. At that time lame, blind and sick animals were accepted by the priests and sacrificed for the people (Mal 1:7-8). God responds by saying, “Why not offer it to your governor. Would he be pleased with you?” (Mal 1: 8). In this God reminds the priests of their responsibility before God and His people. They are to provide “true instruction” and walk with God “in peace and righteousness” for the lips of the priests are to preserve knowledge (Mal 2:6-7). The priests were to uphold the rites and instructions of the sacrificial system before the Israelites until the Lamb to which these sacrifices pointed would come.

There are grave lessons for us today as pastors and leaders in our churches to ever lift up God’s instructions regarding true worship before our people. How tempting it is for us today to become lax in our responsibilities! God desires obedience in respect to His ordinances.  So let us approach Him with the awe and respect described in this chapter.

Michael Hasel

Southern Adventist University