Ղևտացոց 1-7-ը պատվերներն է տալիս հինգ տեսակի հատուկ զոհաբերությունների հետ կապված: Դրանք են. ողջակեզի, հացի, խաղաղության, մեղքի և հանցանքի զոհաբերությունները: Դրանք տարբերվում էին այն առումով, որ դրանցից որոշները կարող էին ուտել քահանաները (միայն ողջակեզը չէին կարող ուտել) և զոհաբերողները (կարող էին միայն խաղաղության զոհից ուտել), և որտե՞ղ էին քահանաները կիրառում արյունը (սովորաբար սեղանի կողքերին, բայց մեղքի զոհը՝ սեղանի եղջյուրների վրա):

Ինչի՞ համար է նման բազմազանությունը: Ո՜չ մի կենդանու զոհաբերություն չէր կարող խորհրդանշել Հիսուսի զոհաբերության հարստությունը: Օրինակ՝ Նա լիովին սպառվեց (ողջակեզ), բայց մենք կարող ենք հոգևորապես ճաշակել Նրան (խաղաղության զոհ): Ինչպե՞ս կարող էր մեկը բառացիորեն «ուտել» այն, ինչ որ «այրված էր»:

Հացի և ընպելիքի իրերը հաճախ ուղեկցվում էին մսով սննդի նվեր անելով (համեմատի՛ր Ծննդոց 18.6-8 և Թվոց 15): Հացը կարող էր ներկայացնել Հիսուսին` «կյանքի հացը» (Հովհաննես 6.35, Մատթեոս 26.26): Ղևտացոց 2-ում, հացի ընծան առանց արյան կամ մարմնի զոհաբերություն է, որովհետև այն ներառում է, ինչ-որ բանի փոխանցում Աստծո սրբազան իշխանություն՝ Նրա օգտագործման համար: Սա բացատրում է այն, ինչը Պողոսն էր կոչ անում. « ձեր մարմինները ներկայացրեք կենդանի, սուրբ և Աստծուն ընդունելի պատարագ, որ է ձեր բանավոր պաշտոնը» (Հռովմայեցիս 12.1):

Ամբողջությամբ օծված լինելու համար, մենք կարիք չունենք մեռնելու: Մենք, կարող ենք «կենդանի պատարագ» լինել Նրա ծառայության համար, մեր մարմինը ամբողջությամբ նվիրելով Նրան:

Ռոյ Գեյն

Էնդրյուսի համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Leviticus 2

Leviticus 1-7 provides instructions for five basic kinds of sacrifices: burnt, grain, peace, sin, and trespass offerings. These differed in terms of whether some of their meat could be eaten by priests (only burnt offerings could not) and offerers (only peace offerings could), and where priests applied the blood (usually sides of altar, but sin offerings on altar horns). Why such variety? No single animal sacrifice could symbolize the richness of Christ’s sacrifice! For example, He was totally consumed (burnt offering), but we can spiritually partake of Him (peace offering). How could anyone literally “eat” what is “burned up”?

Grain and drink items often accompanied meat to make a gift of food (compare Gen 18:6-8; Num 15). Grain could represent Christ, “the bread of life” (John 6:35; Matt 26:26). In Leviticus 2, a grain offering without blood or flesh is a sacrifice because it involves transfer of something to the sacred domain of God for His use. This explains how Paul could urge Christians to “present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable to God, which is your reasonable service” (Rom 12:1). We don’t need to die in order to be fully consecrated. We can be “living sacrifices” by giving our lives over to God for His service.

Roy Gane

Andrews University