Խաղաղության ընծայի ծիսակատարությունը նշում էր մարդու և Աստծո միջև լավագույն փոխհարաբերությունը՝ զոհաբերության միջոցով: Այն մատնանշում է Հիսուսի զոհաբերությունը, որի միջոցով Աստծո ժողովուրդը վայելում է խաղաղությունը Նրա հետ (Հռովմայեցիս 5.1):

Այս առողջ փոխհարաբերությունը կարևորվում էր Աստծո և զոհաբերողի կողմից տրված սննդի միջոցով։ Խաղաղության ընծան միակ զոհաբերությունն էր, որի մսից զոհաբերողը կարող էր ճաշակել՝ զոհասեղանին Աստծո համար ճարպը այրելուց հետո, և երբ քահանան վերցնում էր իր բաժինը (համեմատի՛ր Ղևտացոց 7-ի հետ): Աստծո ուտելիքը խորհրդանշական է, քանի որ Նա կարիք չունի մարդկային սննդի (Սաղմոս 50.13):

Հացի նվերի նման, խաղաղության զոհաբերությունը չէր փրկագնում որոշակի մեղքից։ Այնուամենայնիվ, դրա արյունը ազատում էր զոհաբերողի (քավություն արված՝ հոգիների համար) կյանքը (Ղևտացոց 17.11), ցույց տալով, որ մարդկային կյանքը կախված է Քրիստոսի արյունից՝ Աստծո հետ վերականգված փոխհարաբերության միջոցով:

Նրա զոհաբերությունը ոչ միայն մեզ համար է, այլ այն պետք է ընդունվի հոգևորապես, քանի որ Հիսուսն ասել է. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, եթե մարդի Որդու մարմինը չուտեք և Նրա արյունը չխմեք, կյանք չունեք ձեր անձերում» (Հովհաննես 6.53, բացատրված` 64 համարում):

Երբ մենք ընդունում ենք Հիսուսին մեր մեջ Սուրբ Հոգու միջոցով, Նրա սերն ապրում է մեր մեջ (Հռոմեացիս 5.5, Գաղատացիս 2.20) և փոխում է մեր փոխհարաբերությունները:

Այժմ այն արժե տոնել:

Ռոյ Գեյն

Էնդրյուսի համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Հաբրիելյանի

Leviticus 3

The peace offering ritual celebrated the well-being of the human relationship with God through sacrifice. It pointed to Christ’s sacrifice, by which God’s people enjoy peace with Him (Rom 5:1). This healthy relationship was signified by a meal shared by God and the offerer. The peace offering was the only sacrifice from which the offerer could partake of the meat after the fat was burned on the altar to God and the priest took his portion (compare Lev 7). God’s “eating” was symbolic because He doesn’t need human food (Ps 50:13).

Like the grain offering, the peace offering did not atone for specific sins. Nevertheless, its blood ransomed the life (made atonement for the soul) of the offerer (Lev 17:11), showing that human lives depend on a restored relationship with God through Christ’s blood. His sacrifice is not only for us, but must be taken into us spiritually, as Jesus said: “unless you eat the flesh of the Son of Man and drink His blood, you have no life in you” (John 6:53, explained in verse 63). When we accept Christ into us (partaking of Him) through the Holy Spirit, His love lives within us (Rom 5:5; Gal 2:20) and transforms all our relationships.

Now that’s worth celebrating!

Roy Gane

Andrews University