1. Հավատացեք Նրա մարգարեներին
Վերադառնալ բլոգ
103. Ղևտացոց 13
Ղևտացոց 13
Որոշ մաշկային հիվանդություններ, որոնք քայքայում էին մարդու մարմինը, տանում էին դեպի մահ (Թվոց 12.12): Հետևաբար, այս վիճակում, կատարում էին անհատական անմաքրության ծիսակատարություն, որը նշանակում էր, որ սուրբ բաների հետ շփվելն արգելված է:
Քահանաները պատասխանատվություն էին կրում, տարբերություն դնելու մաքուր և անմաքուր մաշկի միջև, որովհետև նրանք էին սրբության պահապանները, և նման ախտորոշումը պահանջում էր որոշակի փորձաքննություն: Մեղքի միջոցով «անկման» պատճառով (Ծննդոց 3), ոչ միայն վատանում է մարդկանց իրավիճակը, այլ նաև իրենց շրջապատում բաներն են վատանում:
Ղևտացոցում, կարող է ծանր հնչել՝ շեշտը դնելով աշխարհի քայքայվելու վրա, բայց այն փաստը, որ Աստված պնդում է հեռու մնալ մեղքից, մեզ հույս է տալիս: Այն մեզ պատմում է, որ ֆիզիկական չարիքը Աստծո բուն ծրագրի մի մասը չէ, և հետևաբար այն մշտական չէ:
Մարդը, ով տառապում է մաշկային հիվանդությամբ, պետք է առանձին ապրի, որպեսզի մյուսները չվարակվեն: Սա հիմնականում ծիսական անմաքրության տարածումը կանխելու համար էր, որոնք կարող էին ազդել Աստծո սրբարանի և դրանց հետ կապված սուրբ բաների վրա:
Աստվածաշնչում, այլ տեղերում, Աստված կարող էր որևէ մեկին հարվածել «բորոտությամբ» որպես պատիժ՝ լուրջ մեղքի համար (Թվոց 12, Բ Թագավորաց 5, Բ Մնացորդաց 26): Բայց Ղևտացոց 13-ում դրա մասին նշում չկա: Եթե ինչ որ մեկը տառապում է ֆիզիկապես, դա չի նշանակում, որ Աստված պատժում է նրան (համեմատիր Հովհաննես 9. 1-3):
Ռոյ Գեյն
Էնդրյուսի համալսարան
Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի
Leviticus 6
Some skin diseases gave a person an appearance of decay associated with death (Num 12:12). Therefore, this condition made the individual ritually impure, which meant that contact with holy things was forbidden. Priests were responsible for distinguishing between pure and impure skin conditions because they were the guardians of holiness, and such diagnosis required some expertise. Due to the “Fall” into sin (Gen 3), not only do humans deteriorate, but also things in their environment. Emphasis in Leviticus on the brokenness of our world may sound depressing. But the fact that God insisted on remaining separate from decay provides hope: It tells us that physical evil is not part of His original plan, and therefore it is not permanent.
A person afflicted with impure skin disease was to dwell separately so that others would not become infected. This was primarily to prevent the spread of ritual impurity that could affect God’s sanctuary and holy things associated with it. Elsewhere in the Bible, God could strike someone with “leprosy” as punishment for a serious sin (Num 12; 2 Kings 5; 2 Chron 26), but there is no indication of this in Leviticus 13. Just because someone suffers physically doesn’t prove that God is punishing that person (compare John 9:1-3).
0 Մեկնաբանությունs
Ավելացնել մեկնաբանությունԱվելացնեք ձեր մեկնաբանությունը