Աստված ուներ ֆինանսական ծրագիր, որպես հիշեցում Իր ժողովրդին, որ ինքն է եղել նրանց Աստվածը, Մեկը, ով հոգ էր տանում նրանց համար: Տարեկան հանգիստը սահմանված էր ամեն յոթերորդ տարին մեկ, որի ժամանակ հողը հանգստանում էր, քանզի ոչ տնկում էին և ոչ էլ հնձում: Ամեն դեպքում ինքն իրեն աճածը կարող էր յուրացվել ցանկացածի կողմից, լինի դա հարուստ թե աղքատ, և նույնիսկ օտարական: 

Եթե մի մարդ, ով պարտք էր և ստիպված է եղել իրեն վաճառել այդ մարդուն, որպեսզի մարի պարտքը, նա կարող էր փրկագնվել (նույնիսկ ոչ իսրայելացի սեփականատիրոջից) իր ընտանիքի և ընկերների կողմից: Բայց և այնպես յոթերորդ հանգստյան տարին հոբելյան տարի էր:

Աստծո ֆինանսական համակարգը Իսրայելի համար երբեք չէր ունեցել իրեն հավասարը: Տնտեսությունը հիմնականում հիմնված էր հողի, ապրանքների և ծառայությունների վրա, ոչ թե փողի: Աստված հստակորեն արգելել էր օգուտ ստանալ աղքատների հաշվին: 

Ծառաներին վերաբերվում էին որպես վարձկանների, և ոչ թե որպես ստրուկների: Հոբելյան տարվա շնորհիվ հողը տարեկան երկու տոկոսով արժեզրկվում էր, բայց չնայած դրան՝ ապրանքների գները բարձրանում էին: Բնակչության աճը օգնեց տնտեսությանը, ինչպես նաև  թույլ տվեց խուսափել աղքատության և հարստության արմատանալուն: Հողը, մարդիկ և նույնիսկ կենդանիները վայելում էին իրենց տարեկան հանգիստը:

Աստված հիմա էլ ակնկալում է, որ մենք լինենք ողորմասիրտ ու գթառած չքավորների նկատմամբ՝ հարկ եղած դեպքում ցույց տալով անհարժեշտ օգնությունը:

Դին Դեյվիս

Ատլանտյան միության քոլեջ

Թարգմանությունը` Հերմինե Բեժանյանի

Leviticus 25

God had a financial plan for reminding His people that He was their God, the One who took care of them. A Sabbatical was instituted every seventh year, where the land rested and nothing was planted or harvested. Whatever grew of itself could be used by anyone, rich or poor, including the stranger. If a man who owed a debt had to sell himself to the person, he could be redeemed (even from a non-Israelite owner) by family and friends.  But the seventh Sabbatical year was a Jubilee year. 

God’s financial system for Israel has never had an equal. The economy operated primarily on the basis of land, goods, and services—not money. God expressly forbid the people from charging interest to the poor.  Slaves were treated as hired servants—not slaves. Land depreciated about two percent a year because of the Jubilee, but even as its value went down, the value of goods increased.  Population growth helped the economy, and entrenched poverty and wealth were avoided. The land, people, and even animals enjoyed a Sabbatical rest.

God still expects us to show kindness and compassion to the poor and help them in times of need. 

Dean Davis

Atlantic Union College