Սրբության օրենսգիրքը Ղևտացոցում ներկայացնում է, թե ինչ է Աստված ակնկալում է նրանցից, ովքեր իրեն են պատկանում, հիմնվելով նաև 26 գլխի վրա, որտեղ ներկայացվում են ուխտերը։ Ուխտերը Տիրոջն ուղղված խոստումներ էին որոշակի ծառայություն կատարելու, ինչ-որ նվեր տալու կամ էլ Նրան զոհաբերություն բերելու: Ուխտում էին միանգամայն կամավոր, բայց երբ նրանք չէին կարողանում ուխտը պահել, ապա Աստված Իր ողորմածությամբ առաջարկում էր պարտավորությունը մարելու ճանապարհը:

Դա արվում էր դրամական պարտավորություն դնելով խոստացողի վրա, ելնելով նրանից, թե ինչ է նա խոստացել։ Եթե խոստումը չէին կարողանում իրականացնել, ապա այդ երդման արժեքը կարող էր վճարվել ուղղակիորեն Աստծուն։ Այդ գումարները չէին կարող վճարվել տասանորդից կամ կենդանիներից, որոնք, որպես կանոն պետք է զոհաբերվեին Տիրոջը։

Մեր կամավոր ուխտերը կամ խոստումները Աստծուն, լուրջ պարտավորություններ են, որոնք պետք է կատարվեն։ Նրանք պետք է միշտ բխեն սրտից` Աստծո նկատմամբ երախտագիտությունից ու սիրուց։ Նրանք չպետք է անմտածված խոստումներ լինեն, այլ այնպիսիք, որ իրականանալի են։ Նրանք պետք է միշտ բխեն մեր ցանկությունից ինչ-որ առանձնահատուկ բան անելու մեր Աստծո համար, այլ ոչ թե Նրա հետ սակարկման փորձ լինեն:

Դին Դեյվիս

Ատլանտյան միության քոլեջ

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Leviticus 27

The Holiness Code in Leviticus, listing what God expects of those who belong to Him, concludes in chapter 26, which deals with vows. Vows were promises made to the Lord to perform some service, give some gift, or offer Him a sacrifice. Vows were entirely voluntary, but sometimes they could not be kept, so in His mercy, God generally offered a way to redeem the obligation. This was done by placing a monetary value on what was vowed. If the vow could not be carried through, then the value of that vow could be paid directly to God instead. This money could not be paid with either the tithe or with animals that normally were to be sacrificed to the Lord.

Our voluntary vows, or promises to God, are serious obligations that must be fulfilled. They should always spring from hearts overflowing with gratitude and love for God. They should not be rash vows, but thought through as to their feasibility. They should always stem from our desire to do something special for our God, rather than to try to bargain with Him.

Dean Davis

Atlantic Union College