Վրան-խորանը գերակա էր Տիրոջ ճամբարում։ Ճանապարհորդության ընթացքում խորանը միշտ գտնվում էր ամեն ինչի կենտրոնում։ Ղևտացիները պահպանում էին երկրի վրա ամենասուրբ առարկաները իսրայելացիներից, իսկ զինվորները պահպանում էին ղևտացիներին ոչ իսրայելացիներից։
Այս սխեման կարևոր ճշմարտություն է ներկայացնում։ Ոչ թե Ժողովուրդն էր Աստծո սեփականատերը, այլ Աստված էր ժողովրդի սեփականատերը։ Աշխարհը նման բան մինչ այդ չէր տեսել։ Թեև նրանք կարող էին հզոր և երկյուղալի լինել,  բայց հեթանոսական աստվածները միշտ էլ եղել են օգտակար գործիքներ իրենց երկրպագուների ձեռքին։
Այն մարդիկ, ովքեր սարքել էին նրանց, տանում էին նրանց և տեղափոխում էին որպես ուղեբեռ։ Բայց ոչ` Իսրայելացիները։ Իսկ իսրայելացիներին մասնավորապես զգուշացված էր խորանին չմերձենալ։ Դիպչել սուրբ բաներին անսուրբ ձեռքերով հաստատ մահ էր նշանակում։
Նույնիսկ քահանաներ Նադաբն ու Աբիուդը մահացան, երբ նրանք «օտար կրակ բերեցին Տիրոջ առաջ»։ Աստված իսկապես սուրբ էր, բայց Նա պատրաստակամորեն բնակվեց Իր ժողովրդի մեջ։ Աստված նրանց նեջ էր, բայց նույնը չէր, ինչ նրանք։ Այս առումով Տերը ցույց էր տալիս Իր բարեհաճությունը, ոչ թե երկյուղը։

Ինչպիսի՜ սեր, ինչպիսի՜ սուրբ Աստված, Ով կբնակվի մարդկության հետ։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 3

The tent- tabernacle dominated the camp of the Lord. On the march, the tabernacle appeared in the middle of everything. The Levites guarded the holiest spot on earth from other Israelites, and the soldiers guarded the Levites from those not of Israel.  This scheme represented a profound truth. The people were not the possessors of God; instead, God was the possessor of the people. The world had not seen anything like this before. Though they may appear powerful and frightening, pagan gods have always been the useful tools of their worshippers. The people form them, tend them, and carry them around as so much baggage. Not Israel. Israelites were specifically warned not to touch the tabernacle. Touching holy things with unholy hands meant certain death. Even the priests Nadab and Abihu died when they offered “unauthorized fire before the LORD.” God was indeed holy, but He willingly dwelt in the midst of the people. God was in them, but not the same as them. This aspect of the LORD demonstrates His condescension, not His fearsomeness.

What love, that a holy God will abide with the human race!

Mark Sheffield

Southern Adventist University