Այս գլխում ներկայացված է հրեական կյանքի երկու ուշագրավ կողմ. Զատիկը նշելը և ցերեկը ամպի սյան և գիշերը կրակի սյան հայտնվելը։ Երկուսն էլ ցույց են տալիս զարմանալի, գթառատ Աստծուն։

Ամպը և սյունը ցույց են տալիս աստվածային առաջնորդությունը, որը մենք բոլորս էլ փափագում ենք։ Այս առաջնորդությունը տեսանելի էր յուրաքանչյուր իսրայելացու համար։ Եվ հրեաների և քրիստոնյաների համար Զատիկը գործնականում ունի շատ մեծ իմաստ։ Քրիստոնյաների համար Զատիկը խորհրդանշում է Քրիստոսի մահը։

Աստված ստեղծեց մի ժողովուրդ, որը պետք է առանձնացված լիներ, ինչպես ազգային, այնպես էլ մշակութային առումով։ Հետեւաբար, հրեաները շատ զգայուն էին ընտանիքի շրջապատի առումով: Սակայն, Աստծո ցանկությունը առանձին, սուրբ ժողովուրդը ունենալ չի նշանակում, որ դրսինները հնարավորություն չունեն միանալու Իսրայելին։

Թվոց գիրքը պարզ ցույց է տալիս, որ ոչ հրեաների կողմից Զատիկին մասնակցելը նույնպես ողջունվում էր այնքանով, ինչքանով նրանք պատրաստ էին ցանկանալ և կատարել երկրպագության կանոնները։ Իսրայելը չպետք լիներ ռասայական կանխակալ ու հպարտ առանձին ազգ։

Մենք կարող ենք շնորհակալ լինել Աստծուն, որ Նա ընդունում է բոլոր նրանց, ովքեր գալիս են Նրա մոտ անկախ նրանից, թե ինչ ազգի են պատկանում և ինչ ընտանիքի։ Դրա համար մենք փառաբանում ենք Տիրոջը։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավե; Սարգսյանի

Numbers 9

Two remarkable aspects of Jewish life appear in this chapter—the Passover ceremony and the appearance of the cloud by day and the pillar of fire by night. Both demonstrate the amazing graciousness of God. The cloud and the pillar show the sort of divine guidance that we all yearn for. This guidance was visible to every Israelite.  In both Jewish and Christian practice, Passover has a lot of meaning. For Christians, the Passover is symbolic of the death of Christ.

God created a people who were to be separate, both racially and culturally. Consequently, the Jews were highly sensitive to family background. However, God’s desire for a separate, holy people did not mean outsiders had no opportunity to join Israel. The book of Numbers makes clear that non-Jews also were welcome to celebrate the Passover as long as they were willing and did it according to the rules of worship. Israel was not to be racially prejudiced and a proud separate nation. 

We can be thankful for God’s acceptance of all who come to Him no matter what their race or family background.  For this we praise the Lord. 

Mark Sheffield

Southern Adventist University