Այս գլխում մենք ունենք Իսրայել ժողովրդի բոլոր ձեռքբերումների հանրագումարը, նախ Մովսեսի ղեկավարության ներքո, հետո էլ` Հեսուի։ Հեսուի բոլոր հերոսական ձեռնարկները մեզ հիշեցնում են, որ նա Աստծո միակ մարտիկը չէր, ում Աստված օգտագործեց Իր ժողովրդին հաղթանակի հասցնելու համար։ Մինչ Հեսուն, կար Մովսեսը։

Այս գլխում մենք ոչ միայն տեսնում ենք թագավորների պարտության նկարագրությունը, այլև նրանց վերջը, ով հակառակվում էր Աստծուն և կռվում էր Իսրայելի հետ։ Հնազանդության ուղին հեշտ չէր։ Դա նշանակում էր առաջ գնալ չնայելով մեծ խոչընդոտներին, իմանալով, որ անվճռականությունը ձախողում և կորուստ կնշանակի։

Բայց այս անգամ Իսրայելի պատմությունը նշանավորվեց համբերատար ու անսասան տոկունությամբ։ Մյուս կողմից, քանանացիները իրենց կարծրացրին Իսրայելի միջոցով Իր` Տիրոջ հայտնության առջև և ասացին. «Ո՞վ է Տերը մեզ վրա» և պայքարեցին միչև դառը վախճանը և մնացին առանց Աստծո ու հույսի (ՅՕԱ աստվածաշնչյան մեկնություններ, հ. 2, էջ 236)։

Մեր հաջողությունը մեզ չի պատկանում, այլ Տիրոջը։ Մենք նաև պարտական ենք նրանց, ովքեր նախորդել են մեզ։ Իսկ նրանք, ովքեր հաջողության են հասցրել մեզ կարող են նույնիսկ ավելի մեծ բաներ է անել Տիրոջ համար, քան մենք ենք արել։

Ուիլի Էդվարդ Հաքս II

Ծառայողների ասոցիացիայի քարտուղար

Վեհաժողով

Թարգմանիչ` Պավել Սարգսյան

Joshua 12

In this chapter we have a summary of all the accomplishments of the people of Israel, first under Moses and then under Joshua. For all the heroic exploits of Joshua a reminder jumps out at us that he was not the only warrior God used to bring His people victory. Before Joshua, there was Moses.

Not only does this chapter describe the kings defeated and the territory taken, but we also see the end of those who resisted God and fought against Israel. The path of obedience was not always easy. It meant going forward in spite of great obstacles knowing that hesitancy would mean failure and loss.

But at this time Israel’s history was marked by patient and steadfast endurance. On the other hand, the Canaanites hardened themselves against God’s revelation of Himself through Israel and said, “Who is lord over us?” and fought to the bitter end, and were without God and hope (SDABC, Vol. 2, 236).

Our success does not belong to us but rather to God. We are also indebted to those who preceded us. And those who succeed us may do even greater things for the Lord than we have done.

Willie Edward Hucks II

Associate Ministerial Secretary

General Conference