Գաղաադի Հաբեսը փրկելուց հետո Սավուղը թագադրվեց, և թագադրության արարողության ժամանակ Սամվել մարգարեն խոսեց ժողովրդի հետ ու ասաց․ «Ես լսեցի ձեր ձայնին և տվեցի թագավոր։ Ահա նա։ Նա երիտասարդ է և ուժեղ, իսկ ես՝ ծեր և ալևոր։ Վկայեք իմ դեմ, վերցրե՞լ եմ երբևէ այն, ինչ ինձ չի պատկանել։ Խաբե՞լ եմ արդյոք որևէ մեկին։ Նեղե՞լ եմ արդյոք որևէ մեկին։ Որևէ մեկից կաշառք վերցրե՞լ եմ»։

Ժողովուրդը պատասխանեց․ «Դու այս բաներից ոչ մեկն էլ չես արել»։ Այնուհետև Սամվելն ասաց․ «Տերը վկա է այն ամենին, ինչ ասացիք»։ Նրանք պատասխանեցին․ «Տերը մեր վկան է»։

Ապա Սամվելը հիշեցրեց նրանց այն ամեն զորավոր բաների մասին, որ Տերն արել է Իսրայելի համար անցյալում այնպիսի առաջնորդների միջոցով, ինչպիսիք են Մովսեսն ու Ահարոնը, ինչպես նաև ավելու ուշ, երբ Իսրայելը աղոթեց և աղաչեց Տիրոջը օգնել, Նա փրկեց նրանց իրենց թշնամիներից՝ օգտագործելով այնպիսի մարդկանց, ինչպիսիք են Գեդեոնը և այլոք։

Այնուհետև Սամվելը շարունակեց․ «Եվ երբ Նաասը՝ ամմոնացիների թագավորը, սպառնաց գրավել Գաղաադի Հաբեսը, Տիրոջ Հոգին հանգչեց Սավուղի վրա, ով աշխատում էր դաշտում, և վերջինս պարտության մատնեց ամմոնացիներին։

Մինչդեռ դուք համառում էիք թագավոր ունենալու, երբ Տերն էր ձեր թագավորը և մեծամեծ բաներ էր արել ձեզ համար։ Ահա այն թագավորը, որին դուք ընտրեցիք։ Հիմա հնազանդվեք Տիրոջը, և եթե դուք և թագավորը շարունակեք հետևել Նրան, ամեն բան լավ լինի ձեզ համար։ Իսկ եթե ոչ, Տիրոջ ձեռքը ձեր դեմ կլինի, ինչպես եղավ ձեր հայրերի դեպքում, երբ նրանք չհնազանդվեցին Նրան»։

Տիրոջ զորությունը ժողովրդին ցույց տալու համար Սամվելն աղոթք արեց, որպեսզի որոտմունք և անձրև լինի։ Տերը լսեց Սամվելի աղոթքը, որոտմունք և անձրև ուղարկեց։ Ժողովուրդը մեծապես վախեցավ Տիրոջից և Սամվելից, որովհետև սա ցորենի բերքի այն ժամանակն էր, երբ այսպիսի փոթորիկներ չէին լինում։

Երբ որոտմունքն ու անձրևը վերջացան, Սամվելը քաջալերեց ժողովրդին և ասաց․ «Մի վախեցեք, դուք ճիշտ չեք վարվել, որ թագավոր եք ընտրել, բայց հետևեք Տիրոջը և ծառայեք Նրան ձեր ամբողջ սրտով, և Նա ձեզ չի լքի։ Եվ Տերն արգելի, որ ես մեղանչեմ՝ չաղոթելով ձեզ համար և շարունակելով սովորեցնել ձեզ ճիշտ ձևով»։

Այս գլխի առաջին դասը ակնհայտ է․ նրանք, ովքեր պնդում են, որ ունեն մարգարեության պարգև, իսկ տարիների ընթացքում մեր եկեղեցում ոմանք արդեն ունեցել են այդպիսի փորձեր, ինչպես նաև առաջնորդները, պետք է լինեն նույնքան ազնիվ և ուղիղ, որքան Սամվելը։ Ինչ էլ որ անեն, ամեն բանում պետք է կամենան ասել․ «Տերը մեր վկան է»։

Երկրորդ կարևոր դասը դա ընդունելն է Հիսուսին որպես թագավոր, ընդունել Նրա մարգարեներին, և հավատալ, որ եթե ինչ-որ մի բան պետք է կարգի բերվի աշխատանքի հարցում, Իր ժամանակին Տերը ամեն բան կկարգավորի։

Երրորդ դասն այն է, որ մենք մեղք ենք գործում, երբ չենք աղոթում մեր եկեղեցու և այն մարդկանց համար, ովքեր ընտրված են քարոզել և սովորեցնել ճշմարտությունը։

Ջեք Ջ. Բլանկո

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Իրինա Գաբրիելյան

1 Samuel 12

After Saul saved the city of Jabesh-gilead, he was crowned king and at the Coronation ceremony, Samuel the prophet, spoke to the people and said, “I have listened to your voice and given you a king. Here he is! He is young and strong but I am old and gray. Witness against me, have I taken anything that was not mine? Have I cheated anyone? Oppressed anyone? Bribed anyone?”

The people responded, “You have not done any of these things.” Then Samuel said, “The Lord is witness to what you said.” They responded, “The Lord is our witness.”

Then Samuel reminded them of all the mighty things that the Lord had done for Israel in the past through leaders like Moses and Aaron, also later when Israel prayed and cried to the Lord for help He used men like Gideon and others to save them from their enemies.

Then Samuel continued, “And when Nahash, king of the Ammonites, threatened to take the city of Jabesh-gilead, the Spirit of the Lord came on Saul who was plowing in the field, and he defeated the Ammonites for you.

Yet you persisted on having a king when the Lord was your king and had done great things for you. So here is the king whom you have chosen. Now obey the Lord and if both you and your king continue to follow the Lord all will go well with you. But if not, the hand of the Lord will be against you as He was against your fathers when they disobeyed.”

To show the people the power of the Lord, Samuel prayed for thunder and rain. The Lord heard Samuel’s prayer and sent thunder and rain. Then the people greatly feared the Lord and Samuel His prophet because this was at the time of the wheat harvest when there are no such storms.

When the thunder and rain were over, Samuel encouraged the people and said, “Don’t fear. You have not done right in choosing a king, but follow the Lord and serve Him with all your heart and He will not forsake you. And God forbid that I should sin by not praying for you and continue to teach you the good and right way.”

The first lesson in this chapter is obvious. Those who claim to have the gift of prophecy—and over the years some in our church have made such claims—as well as all leaders need to be as honest and upright as Samuel. In all they do, they all must be willing to say, “The Lord is our witness.”

The second important lesson is for us to accept Jesus as our king, to accept His prophets, and to believe that if anything needs to be adjusted at the head of the work, in His own time He will set things right.

The third lesson is that we not sin by not praying for our church and for those who are chosen to preach and teach what is right.

Jack J. Blanco

Southern Adventist University