Մինչ Սավուղը գնաց արժանի հակահարված տալու փղշտացի հարձակվողներին (տես գլուխ 23.27-28), Դավիթը ապաստան է գտնում Էն Գեդիի օազիսի մոտ գտնվող քարանձավներում, որ գտնվում են Մեռյալ ծովի արևմտյան ափի ճանապարհի կեսին:

Սավուղը երեք հազար «ընտրյալ տղամարդկանց» հետ փնտրում էր նրան: Կարիքի համար Սավուղը մտավ այդ նույն քարանձավը, որտեղ Դավիթն էր թաքնվում, հանեց իր պատմուճանը և դրեց մի կողմ: Որոշ մարդիկ շշնջացին Դավիթին. «Հիմա քո հնարավորությունն է։ Տերը Սավուղին քո ձեռքն է մատնել»։

Դավիթը գաղտագողի իջավ մինչև այնտեղ, որտեղ Սավուղը դրել էր իր պատմուճանը և կտրեց Սավուղի պատմուճանի մի անկյունից և հետ վերադարձավ: Դավիթը չգնաց Սավուղի մոտ և թույլ չտվեց, որ մեկ ուրիշը գնա նրա մոտ։ Նա ասաց. «Աստված չանի, որ Տիրոջ օծյալին` իմ տիրոջը մի բան անեմ»։

Երբ Սավուղը հագավ իր պատմուճանը և լքեց քարայրը, Դավիթը դուրս եկավ և դիմեց նրան: Նա չէր արել ոչինչ Սավուղի դեմ, որ Սավուղի կողմից նրան սպանելու պատճառ հանդիսանար: Սավուղի սիրտը շարժվեց, բայց Դավիթը չէր վստահում Սավուղի խոստումներին և մնաց «պինդ տեղում»:

Եթե Դավիթը սպաներ Սավուղին, ապա արդեն հանդես կգար որպես թագավոր: Բայց նա վստահեց իր գործը Տիրոջը, ով նրան խոստացել էր Իսրայելի գահը։ Նա չէր սպասի Աստծո ժամանակին: Նա գիտեր, Աստծո խոստումը. «Իմն է վրեժխնդրությունը և հատուցումը» (Երկրորդ Օրինաց 32.35):

Այդպես անելով, Դավիթը Քրիստոսի Հոգին դրսևորեց, Ով ասաց. «Սիրեցեք ձեր թշնամիներին, և աղոթք արեք ձեզ չարչարողների և հալածողների համար» (Մատթեոս 5.44):

Ռալֆ Նիլ

Թոշակառու դասախոս և ավետարանիչ

Թարգմանիչ` Կարինե Խաչատրյան

1 Samuel 24

While Saul went to repel the Philistine raiders (see chapter 23:27-28), David took refuge in the caves near the oasis of En Gedi, which is located about mid-way of the western shore of the Dead Sea.

Saul with three thousand “chosen men” came looking for him. Needing to relieve himself, Saul entered alone into the same cave where David was hiding, took off his robe, and laid it to one side. Some of his men whispered to David, “Now is your chance! The Lord has put Saul into your hands!”

David crept up to where Saul had placed his robe and sliced off a corner of Saul’s robe and crept back. David did not go near Saul and did not let anyone else go near him. He said, “The Lord forbid that I should do such a thing to my master, the Lord’s anointed.”

When Saul put on his robe and had left the cave, David came out and made his appeal. He was not plotting against Saul, why was Saul seeking to kill him? Saul’s heart was touched, but David did not trust Saul's promises and remained remained “in the strongholds.”

If David had killed Saul, he would have been acting like the king himself. But he trusted his case to the Lord, who had promised him the throne of Israel. He would wait for God’s time. He knew God's promise: “It is mine to avenge; I will repay” (Deut.32:35).

In so doing, David showed the Spirit of Christ when He said, “Love your enemies, and pray for those who persecute you” (Matt. 5:44).

Ralph Neall

Retired Professor and Missionary