Սավուղի մահվան համար Դավթի սուգը պարզապես քաղաքական շոու չէր։ Իր իսկական ու խոր վշտի մասին վկայում է ողբի երգի մեջ նրա խոնարհվելը: Դավիթը, ըստ էության, փառք է տալիս Աստծուն, ումից գալիս է «ամեն բարի տուրք և կատարյալ պարգև» (Հակոբոս 1.17)։

Մենք էլ, կարող ենք փառք տալ Աստծուն` ուրիշների մեջ լավ բաներ տեսնելով և խոսելով, այդ թվում մեր «թշնամիների»: Իր ողբի մեջ, Դավիթը բարձր է գնահատում Հովնաթանին իր խիզախության ու իր հոր Սավուղի հանդեպ որդիական սիրո համար: Ընթերցողները կարող են զգալ Դավթի կոտրված սիրտը այդպիսի մեծ բարեկամ կորցնելու համար:

Երկու օծյալների` Սավուղի և Դավթի միջև հակամարտությունը, հիշեցնում է տիեզերական հակամարտությունը Միքայելի և վիշապի միջև (Հայտնություն 12.7-9): Ինչպես Դավիթը ցավում է Սավուղի մահից հետո, այնպես էլ Հիսուսը լաց է լինում սատանայի և բոլոր նրանց համար, ովքեր վերջում ապստամբելու են նրա հետ: Այն նաև համապատասխանում է Երուսաղեմի կործանման ժամանակ Հիսուսի սաստիկ վշտանալուն (Մատթեոս 23.37-39):

Լավ նորությունն այն է, որ շուտով կգա ժամանակը, երբ կավարտվեն բոլոր հակամարտությունները. «և կջնջի Աստված բոլոր արցունքները նրանց աչքերից, և մահն այլևս չի լինի, և ոչ սուգ, և ոչ աղաղակ, և ոչ ցավ այլևս չի լինի» (Հայտնություն 21.4):

Արևելյան Ասիայի աշխատանքի կենտրոն

Թայվան

Թարգմանիչ` Աննա Քոթանջյան

2 Samuel 1

David’s mourning over Saul was not merely a political show, for his real and deep grief was evidenced by his lamentation in the Song of the Bow. David was actually giving glory to God from whom comes “every good and perfect gift” (James 1:17).

We, too, could give glory to God by seeing and talking about the good things of others, including our “enemies.” In his lamentation, David highly praised Jonathan for his bravery and his filial love to his father Saul. Readers can almost feel David’s broken heart at losing such a great friend.

The conflict between the two anointed, Saul and David, is reminiscent of the cosmic conflict between Michael and the Dragon (Revelation 12:7-9). As David lamented over Saul’s death, so Jesus wept over Satan and all those who would ultimately rebel with him. It also corresponds with Jesus’ lament over the ruin of Jerusalem (Matt. 23:37-39).

The good news is that the day will soon come when all conflict will end and “God shall wipe away all tears from their eyes; and there shall be no more death, neither sorrow, nor crying, neither shall there be any more pain” (Revelation 21:4).

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan