Դավիթի հետ գտնվող դպիրը, ամեն բան մանրամասնորեն նկարագրում է կապված Դավիթի կյանքի հետ, որպեսզի ցույց տա մեղավոր արարքների դառն արդյունքները: Այս գլուխը ավարտվում է Դավիթի դառն արցունքներով: Մի քանի գործոնների համադրությունը բերեց այս դաժան հուզական փորձառությունը:

Կարելի է նկատել, որ Դավիթի ընտանեկան ծառը նույնպես ընդգրկված է այստեղ: Հովաբի եղբայր Աբեսան Դավիթի կողմից ընտրվեց բանակի մեկ երրորդի վրա հրամանատար, իսկ Հովաբի եղբորորդի Ամեսան՝ Աբիսողոմի բանակի վրա: Այստեղ ընտանեկան կռիվ է գնում:

Դավիթը ուզեց իր մարդկանց հետ գնալ կռվելու Աբիսողոմի և նրա բանակի դեմ, սակայն Դավիթի մարդիկ պնդեցին, որ նա մնա քաղաքում և օգնի մարտավարական հարցում (համար 3): Նա կանգնեց դարպասի մոտ, ձեռքով արեց նրանց, այնուհետև բարձր ձայնով ասաց երեք հրամանատարներին՝ Հովաբին, Աբեսային և Եթթիին, որ մեղմ վերաբերվեն Աբիսողոմի հետ: Հազարավոր մարդիկ լսեցին, թե ինչ ասաց Դավիթը: Հաջորդ բանը, որ մենք տեսնում ենք անտառում Աբիսողոմի մարդկանց մահն է (համար 8):

Աբիսողոմը շատ ոչ իմաստուն քայլ կատարեց, նա ավանակով անցավ ստվարախիտ անտառով: Պաղեստինում կաղնու ծառերը աճում են ոչ միայն ուղղահայաց այլ նաև հորիզոնական և ավանակով ճանապարհորդելը անտառում ստեղծում է խնդիրներ: Աբիսողոմը բռնվեց հորիզոնական ճյուղերից: Երբ Հովաբը և նրա եղած տաս մարդիկ տեսան Աբիսողոմին կախված ծառից, նրանք հրաժարվեցին սպանել նրան, բայց սպանեց Հովաբը: Այնուհետև նա փչեց փողը և կանգնեցրեց մարտը:

Աքիմաասը ցանկացավ վազել և պատմել Դավիթին այդ լուրի մասին, սակայն Հովաբը ուղղարկեց Քուսին: Քուսիի ցեղը սեմիտական աշխարհից է, որը առաջացել է Նեղոսի կամ Վերին Եգիպտոսի հարավից: Այնպես որ հնարավոր է որ այս Քուսին Եթովպիայից էր, մարդիկ ովքեր վազորդներ էին: Նա սկեց վազել, և երբ Աքիմաասը պնդեց, որ իրեն էլ ուղարկի, ապա Հովաբը թույլ տվեց նաև նրան: Նա գիտեր կարճ ճանապարհ, այնպես որ նա առաջինը հասավ և Դավիթին տխուր լուրը պատմեց:

Կարելի է պատկերացնել Դավիթի լավատեսությունը, երբ նա ճանաչեց վազորդին. «Սա լավ մարդ է և եկել է լավ լուրով»: Երբ Դավիթը հարցրեց. «Ո՞ւր է իմ որդին» Աքիմաասը ասաց, որ այնտեղ քաոս էր և նա շատ բան չիմացավ: Այնուհետև եկավ Քուսին և ասաց, որ կուզենար Դավիթի բոլոր թշնամիները մահանային ինչպես այն երիտասարդը:

Այս գլուխը ավարտվում է դարպասների վերևի սենյակում Դավիթի ողբով: Դավիթը աղաղակում է, որ կուզենար մահանալ Աբիսողոմի փոխարեն: Մենք հիշում ենք Մեկին, ով ասաց նույն բանը, երբ Ադամը մեղք գործեց, և համաձայնվեց մի օր մահանալ որպես փոխարինիչ զոհ:

Թանկագին Աստված,

Մենք հաճախ ընկնում ենք ընտանեկան խնդիրների մեջ և կորցնում ենք սիրած մարդկանց մեղքի պատճառով: Զգացմունքային պատերազմը մեզ հյուծում է և մենք բոլորս Փոխարինիչի կարիք ենք ունենում, ով մահացավ մեր մեղքերի համար ազատելու մեզ մեր մեղքերից և հաշտեցնելու մեզ Իր հետ, որպեսզի մենք էլ հաշտվենք ուրիշների հետ: Հիսուսի անունով ենք խնդրում, ամեն:

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Զավեն Գաբրիելյան

2 Samuel 18

The scribe with David recorded everything very faithfully to form a narrative of events in David’s life that illustrated the sad results of sinful deeds. This chapter will end with David in tears, bitter tears. What led up to this bitter emotional experience is a complicated combination of factors. One notices that Joab's family tree is also involved. Joab's brother Abishai was selected by David to be a general over one third of the men, and Joab’s nephew, Amasa, had been placed as general over Absalom army. There is thus a family fight going on in these chapters.

David wanted to go out with his men to fight against Absalom and his army, but Daivd’s men insisted that he should stay behind and be of strategic help from inside the city (verse 3). So he stood by the gate and waved at them and then in a loud voice called out to Joab, Abishai and Ittai, the three generals, that they should be very gentle to his son Absalom. By word of mouth thousands of people had heard what David had said. The next piece of information came from a military scribe who reported the battle and that most of Absalom’s men died in the forest (verse 8).

Absalom did a very unwise thing, he rode on a donkey through a thick old oak-tree forest. Oak trees in Palestine and elsewhere, grow not only vertically but also horizontally and racing a donkey through the forest creates problems. Absalom was caught in the fork of one of the horizontal branches. When Joab and the ten young men with him saw Absalom hanging from the oak by his long hair, they refused to kill Absalom, so Joab did. Then he blew the trumpet and stopped the war.

Ahimaaz wished to run to tell David but Joab sent a Cushite. The only Cushite people the Semitic world knows are from southern Nile or Upper Egypt. So it is possible that this Cushite was from Ethiopia, a people of great marathon runners. He took the regular way and when Ahimaaz insisted that he also run so Joab let him go. He knew of a shortcut and arrived first to give David the sad news of his son. David was sitting between the two gates waiting for news. One could imagine the optimism of David who recognizing the runner said, “This is a good man and comes with good news” When David asked, “What about my son?” Ahimaaz declared that there was chaos and he did not know much more. Then the Cushite came running and said that he wished all David's enemies would die like that young man.

This chapter ends with the heavy emotional weeping of David in the room above the gates. David cried out that he was willing to die as substitute for his son. We are reminded of Someone who said the same when Adam sinned and agreed to one day die as our Substitute.

Dear God

Also we are caught up with family problems sometimes and separation of loved ones due to sin. Emotional wars make us sometimes tired and we are all in need of the Substitute who died for our sins to free us of our guilt and guilt-projections on others, and to reconcile us with Himself, so that we it turn can reconcile with each other. In Jesus name, Amen.

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea