Այս գլուխը առնչվում է թագավորության վերակառուցման հետ: Դավիթը փախավ Աբիսողոմից և հետագայում ժողովուրդը նրան մեղադրեց դրա համար (Բ Թագավորաց 19.9): Նրանք ցանկանում էին իմանալ՝ ինչու է թագավորը լռում «թագավորությունը ետ բերելու» հարցում:

Դավիթը սգում էր իր որդու՝ Աբիսողոմի մահը, բայց նրա ազգական Հովաբը (Բ Թագավորաց 17.25, Բ Թագավորաց 19.13) եկավ նրա մոտ և հարցրեց նրան, թե ինչու է նա նմանվել «լացկան երեխայի»: Հովաբը սա օգտագործեց որպես «շոկային թերապիա», որպեսզի Դավթին հետ վերադարձնի դեպի իրականությունը:

Որդու կորստյան ցավը հաղթահարելը մի բան է, պալատ ետ վերադառնալը՝ մեկ այլ բան: Դավիթը չգիտեր, թե ովքեր են իր բարեկամները և ովքեր՝ թշնամիները: Դրա համար նա օգտագործեց իր դիվանագիտական հմտությունը և սկսեց Հուդայից:

Նա մի քանի հավատարիմ մարդ ուղարկեց հարցնելու Հուդայի առաջնորդներին, թե ինչու նրանք առաջինը չեն իրեն վերադարձնելու հարցում (Բ Թագավորաց 19.11): Դավիթն այդ մարդկանց հրահանգեց խոսել Հովաբի զարմիկ Ամեսայիի հետ, և հիշեցնել նրան, որ իրենք մեկ ընտանիք են, և հարցնելու նրան, թե ինչու նա այնտեղ չէ՝ իրեն ետ վերադարձնելու համար: Նա նրան շնորհեց բանակի զորահրամանատարի կոչումը՝ Հովաբի փոխարեն:

Հուդայի անիվը ետ դարձավ (Բ Թագավորաց 19.14), և թագավորն անցավ Հորդանան գետը և Հուդան եկավ Նրան իր տուն ուղեկցելու: Դավթի կենսագիրը հետո բերում է Սեմեիի օրինակը, ով մարդկանց և Սավուղի որդու հետ եկավ նրան հավատարմություն խոստանալու:

Հաջորդ մարդը Մեմփիբոսթեն էր, ով եկավ ողջունելու թագավորին: Նրա ֆիզիկական արատը վատ մեկնաբանվեց, բայց Դավիթը փառավոր կերպով վերականգնեց նրան: Խռովության ժամանակ Դավիթը Մեմփիբոսթեի ողջ ունեցվածքը տվել էր Սիբային՝ նրա ծառային (Բ Թագավորաց 16.4), բայց հիմա նա հրամայեց Սիբային՝ այն հավասարապես կիսել Մեմփիբոսթեի հետ, բայց վերջինս ասաց, որ Սիբան կարող է այդ ամբողջը իրեն պահել (Բ Թագավորաց 19.30):

Մի 80 տարեկան պապիկ՝ Բերզելին, եկավ և ողջունեց Դավթին ինչպես հարկն է: Դավիթը ցանկանում էր, որ նա իր հետ գա պալատ, սակայն Բերզելին զգում էր, որ «մեծ ծառը դժվար է արմատախիլ անել»: Հուդայի բոլոր մարդիկ և Իսրայելի մարդկանց կեսը եկավ ողջունելու թագավորին: Բայց մարդիկ բաժանվել էին հյուսիսցիների և հարավցիների:

Հյուսիսը զգում էր, որ իրենք թագավորի նկատմամբ 10 տոկոս իշխանություն ունեն, Հարավը համարում էր, որ իրենք թագավորի համար միակ մտահոգվողներն են: Գրագիրը ցանկանում է Իսրայելի ապագա պառակտման սկզբի վաղ վկայությունը ավարտել Բ Թագավորաց 19.43-ում:

Թանկագի՛ն Աստված: Որքա՛ն հեշտ ենք մենք ներքաշվում բանավեճերի մեջ՝ «թվիթերյան օգտատերերի հետ»՝ փոխանակ խորապես ուսումնասիրելու Քո Խոսքը: Մեզ Մեմփիբոսթեի վեհանձնությո՛ւնը տուր և Դավթի գթասրտությունը, որ տարաձայնությունները հաղթահարենք Քրիստոսի կեցվածքով: Ամե՛ն:


Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Մերինե Աթոյան

2 Samuel 19

This chapter deals with the reinstitution of the kingship. David ran away from Absalom and he was later blamed by people for doing that (2 Samuel 19:9). They wanted to know why the king is silent in “bringing the monarchy back.” David mourned for the loss of his son Absalom, but Joab, his relative (2 Samuel 17:25; 2 Samuel 19:13), came to him and asked him why he is such a “cry-baby.” Job used this as a shock therapy to get David back to reality. Getting over the emotion of the loss of his son is one thing. Getting back into the palace office was another. David did not know who his friends were and who were his enemies.

So he used his diplomatic skill and started with Judah. He sent some trusted men to ask the leaders of Judah why they were not the first to welcome him back (2 Samuel 19:11). David instructed the men to talk to Amasa, Joab’s nephew, and to remind him that they were family and ask him why he is not there to welcome him back? He offered him the position of General of the Army in place of Joab. The wheel of Judah turned (2 Samuel 19:14) and the king went to the Jordan River and Judah came to escort him home.

The historiographer of the life of David then gave the example of Shimei who came with men and the son of Saul to pay loyalty. Admitting guilt he came to welcome David. Abishai suggested they kill him (2 Samuel 19:21) but David would not allow it. The next person was Mephibosheth who came to welcome the king. His physical needs had been badly neglected, but he was gracefully restored by David. At the rebellion David gave all of Mephibosheth’s property to Ziba his servant (2 Samuel 16:4) but now he told Ziba to divide it 50/50 but Mephibosheth said that Ziba could keep all of it (2 Samuel 19:30).

A grandfather of 80, Barzilla came and welcomed David as well. David wanted him to go with him to the palace but Barzilla felt that “a full grown tree is not easy to uproot.” All the people of Judah and half of the people of Israel went to welcome the king. But the people were divided into the North and the South. The North felt that they have a 10% right over the king and the South should not act as if they are the sole caretakers of the King. The scribe wanted us to end with the early evidence of the beginning of the future division of Israel in 2 Samuel 19:43.

Dear God

How easily we are drawn into faction-thinking with a “truth by twitter one-liners” instead of digging deep into Your Word. Give us the generosity of Mephibosheth and the mercy of David to reach out across the divisions with the attitude of Christ. In Jesus name. Amen

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea