Ընթերցում 3

«Քրիստոսի առակները», գլուխ 3-5

Շաբաթվա ընթերցանություն

Երբ իմ աղջիկ Լիան փոքրիկ էր, շատ զվարճալի էր տեսնել, թե նա ինչպես էր ուտում իր կարմիր սոուսով սպագետին: Մոռանում էր պատառաքաղը: Նա կարող էր փախցնել ձեռքով այն և տանել իր բերանը: Նա կարող էր սոուսը շաղ տալ բոլոր ուղղություններով, իսկ շիլան կարող էր սայթաքել մատների միջով իր գիրկը և նրանց գիրկը, ովքեր նստած էին իրեն մոտիկ: Դա մի ընդհանուր, ուրախ խառնաշփոթ էր:

Բայց, ի՞նչ կլիներ եթե Լիան շարունակեր այդպես ուտել սպագետին իր մեծ հասակում: Հաստատ դա այնքան էլ զվարճալի չէր լինի: Մենք ակնկալում ենք, որ երբ երեխան մեծանա` նրա խառնաշփոթության մեջ գցող ուտելու սովորությունը կվերանա:

Հիսուսն աճի մասին պատմել էր երկու կարևոր պատմություն: Սերմնացանի և Մանանեխի հատիկի առակները: Յուրաքանչյուր առակ պարունակում է կենսական խորաթափանցություն Աստծո զավակի անհատական հասունացման և Հիսուսի մարմնի համատեղ հասունացման վերաբերյալ:

Նրա վերափոխման շնորհի ազդեցության ներքո, Աստված ցանկանում է, որ Իր զավակները հասունանան, մինչև պատրաստ լինեն «աշխարհի վերջի հունձքին»:

Փառք Աստծուն, մենք Աստծո սիրող աչքերում համարվում ենք «կատարյալ, զարգացման ամեն փուլում» (ՔԱ, 65): Բայց մեզ անհրաժեշտ է հասունանալ այն ճանապարհով, որ մենք հասկանում ենք Աստծուն և կապված ենք միմյանց հետ:

«Այս վերջին սերնդի մեջ էլ մանանեխի հատիկի առակը պետք է հասնի փայլուն և հաղթական իրականացման: Փոքրիկ սերմը ծառ կդառնա»: (ՔԱ, 79):

Ճշմարտությունը առաջադեմ է, քանի որ Աստված՝ ճշմարտության հեղինակը անսահման է իր նպատակի և բնավորության մեջ: Ամեն սերնդում մենք կարող ենք ակնկալել ճշմարտության հետագա զարգացումը, հատուկ պահանջված զարգացմամբ: Եկեղեցին կանչված է հասունանալու իր հեռանկարներում և աշխարհին վկայելու մեջ:

Թայ Գիփսոն

Համատնօրեն, խոսնակ

Ջահակիրներ

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Blog post for Christ's Object Lessons Chapter(s) 3-5

When my daughter, Leah, was a little girl, it was funny to watch her eat spaghetti with red sauce. Forget the fork. She would try to grab handfuls of the stuff and push it into her mouth. The sauce would splash in all directions and the noodles would slip through her fingers onto her lap and onto those sitting near her. It was a total, hilarious mess.  

But what if Leah continued eating spaghetti like that after growing up into adulthood? Well, it wouldn’t be funny anymore, that’s for sure. We expect a child’s eating habits to become less messy as they mature.  

Jesus told two important stories about growth--The Sower and The Mustard Seed. Each parable contains vital insights regarding the maturation of the individual child of God and the maturation of the corporate body of Christ. Under the influence of His transforming grace, God desires that His children will mature until they are ready for “the harvest” at the “end of the world.” Praise God, we are regarded in His loving eyes as “perfect” at “every stage of development” (COL, p. 65). But we do need to grow up in the way we perceive God and in the way we relate to one another.  

“In this last generation the parable of the mustard seed is to reach a signal and triumphant fulfillment. The little seed will become a tree” (COL, p. 79).  

Truth is progressive, for God, the author of truth, is infinite in purpose and character. In every generation we may expect a further development of truth, with special advancements required. The church is called upon to mature in its perspectives and in its witness to the world.   

Ty Gibson 

Co-director/Speaker, Light Bearers 

Light Bearers