Այդ խոսակցությունը Եզան մեջ առաջացրեց մեծ հետաքրքրություն։ Գիշերը նա երկար մտածում էր, իսկ ի՞նչն է ստիպում Այգեպանին՝ կատարելու այդպիսի ծանր աշխատանք։ Եվ ահա նրանք միաժամանակ եկան դաշտ, և Եզը տեսավ, որ Այգեպանը փորում է քարքարոտ հողը։ Փորում է և երգում։ Հիացմունքից Եզը քիչ էր մնում կանգ առներ ակոսում, բայց հիշեց մտրակի մասին... Այգեպանի վրայից քրտինքն առվակի նման հոսում է, իսկ նա երգում է ու երգում, և նրա աչքերն ուրախ են, երջանիկ։

- Այգեպա՛ն, քեզ համար ծա՞նր է,- հարցրեց Եզը՝ հավասարվելով Այգեպանին։ 
- Օ՜յ, այնքա՜ն ծանր է... – պատասխանեց Այգեպանը։
- Բայց էլ ինչո՞ւ ես երգում, և աչքերդ էլ երջանիկ են։
- Որովհետև ես այս քարքարոտ հողն արդեն տեսնում եմ փորված։ Նրանում տեսնում եմ ծաղկող խաղողի այգին։ Տեսնում եմ ուրախությունը։
- Իսկ ինչպե՞ս ես դու այդ բոլորը տեսնում, - հարցրեց զարմացած Եզը։ - Չէ՞ որ դա չկա։
- Եթե մարդ տեսներ միայն այն, ինչ արդեն կա, նա չէր լինի մարդ։
- Սովորեցրո՛ւ ինձ, Այգեպա՛ն, տեսնել այն, ինչ չկա։
- Լա՛վ,- պատասխանեց Այգեպանը,- հիմա ես քեզ կազատեմ լծից...
- Բայց առանց լծի և մտրակի ես չեմ կարողանա վարել դաշտը,- աղաչեց Եզը։

Այգեպանը միայն տարածեց ձեռքերը և մտածեց՝ նա, ում ստիպում են աշխատել լուծը և մտրակը, չի կարող տեսնել ապագան։ Նա չասաց այդ բառերը, որովհետև, միևնույնն է, Եզը ոչինչ չէր կարող հասկանալ։

Սիրելի քրիստոնյա, ինչպե՞ս է զարգացած ապագան տեսնելու քո ունակությունը։ Հիսուսի խոսքերը կարող են օգնել այս հարցում. «Ճշմարտությունը կճանաչեք, և ճշմարտությունը կազատի ձեզ», «Հիմիկուց ասում եմ ձեզ՝ լինելուց առաջ, որ երբոր լինի՝ հավատաք թե ես եմ» (Հովհաննես 8.32, 13.19)։

Նյութը տրամադրեց Ազնիվ Սարգսյանը