«Աստված դատաստան ուղարկեց Իսրայելին Մադիանացիների գայթակղությանը զիջելու պատճառով, սակայն գայթակղեցնողները նույնպես չխուսափեցին աստվածային արդարադատությունից… Մադիանացիներն, ովքեր նրանց (Իսրայելին) ստիպել էին մեղանչել, արագորեն արժանացան Աստծո դատաստանին` լինելով առավել վտանգավոր թշնամիներ» (ՆՄ, 456):

Աստծո պատվերով Մովսեսը հրամայեց Իսրայելացիների բանակին կործանել Մադիանացիներին: Սակայն Մովսեսը սարսափեց` բացահայտելով, որ Մադիանացիների ողջ բանակը սպանված էր, սակայն կանայք և երեխաները փրկվել էին:

Արդյո՞ք մենք հետևում ենք Աստծո պատվերներին, թե՞ Իսրայելի ղեկավարների նման որոշումներ ենք կայացնում, որոնք համարում ենք ավելի լավը, քան Աստված է պատվիրել:

Աստծո պատվերներն իրականացնելու նպատակով Մովսեսը պետք է պատվիրեր սպանել բոլոր երիտասարդներին և ոչ կույս կանանց (անբարոյականությունն Աստծո հետևորդներին բնաջնջելու ուղին էր, և նրանք այն կանայք էին, ովքեր ճամբար էին մուտք գործել Իսրայելացիներին մեղքի մատնելու նպատակով):

Ի՞նչ է զգում Աստված այն պահին, երբ ժամանակն է բնաջնջել նրանց, ովքեր շարունակաբար մերժել են Իր Խոսքը: Արդյո՞ք Աստված ցանկանում է պատժել անապաշխար մեղավորին, թե՞ Նա ասում է. «Քեզ ինչպե՞ս թողեմ և քեզ հանձնեմ» (տե’ս Ովսե 11.8):

Ֆրեդ Կնոպեր

Թարգմանությունը` Սամվել Սարգսյանի

Numbers 31

“God had sent judgments upon Israel for yielding to the enticements of the Midianites; but the tempters were not to escape the wrath of divine justice… the Midianites who seduced them [Israel] into sin were speedily made to feel God's judgments, as being the more dangerous enemies” (PP 456).

On God’s instruction, Moses ordered the Israelite army to destroy the Midianites. But Moses is shocked to discover that all the Midianite troops had been killed, but the women and children had been spared.

Do we follow God’s instructions or do we, like the generals of Israel, make choices we believe are better than what God has ordered?

To fulfill God’s instruction, Moses had to order all younger men and all women who were not virgins to be killed (immorality has a way of rubbing off on those committed to following God, and these were the very women who had infiltrated the camp to lead the Israelites to sin).

How does God feel when it’s time to destroy those who have repeatedly rejected His word? Is God waiting to punish the non­repentant sinner? Or does He say, “How can I give you up? How can I let you go?” (see Hosea 11:8).

Fred Knopper

Այս գլուխը հիմնականում կենտրոնացած է հանդիսավորությամբ և անփոփոխելիությամբ հաստատված երդման վրա. ամուսնության, այլ փոխհարաբերությունների կամ էլ գործարարության ոլորտում: Այն, ինչ մենք ասում ենք, պետք է ճշմարտություն լինի, բայց միայն մեր խոսքերին հետևող գործողություններն են, որ ցույց են տալիս, թե արդյոք մենք արժանի ենք վստահության։ Մարդը այնքանով է լավը, որքանով լավն է նրա խոսքը։

Մեր բնավորությունը միակ ճշմարիտ չափանիշն է այն բանի, թե ով ենք մենք, և դա այն ամենն է, որ մենք կարող ենք մեզ հետ երկինք վերցնել: «Աստվածային նմանությամբ ձևավորված բնավորությունը միակ գանձն է, որ կարող ենք մեզ հետ այս աշխարհից մյուս աշխարհը տանել։ Նրանք, ովքեր Քրիստոսի դպրոցում են սովորում այս աշխարհում, իրենց հետ երկնային բնակարանները կտանեն աստվածային բոլոր գիտելիքները։ Եվ երկնքում մենք պետք է շարունակ կատարելագործվենք։ Ուրեմն, որքան կարևոր է բնավորության զարգացումն այս կյանքում» (ՔԱ, 231)։

Երբ մենք քրիստոնյա ենք դառնում, մենք Աստծո հետ ուխտ ենք կապում հետևել Նրան և ներկայացնել Նրան։ «Քրիստոնյաները երկնային ուղու ջահակիրներն են։ Նրանք պետք է անդրադարձնեն Քրիստոսից իրենց վրա ընկնող լույսը, որպեսզի աշխարհը տեսնի։ Նրանց կյանքն ու բնավորությունը պետք է այնպիսին լինեն, որ ուրիշները նրանց միջոցով ճիշտ պատկերացում կազմեն Քրիստոսի և Նրա ծառայության մասին» (ՔՔ, 101)։

Ֆրեդ Կնոպեր

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 30

This chapter is primarily focused on the solemnity and permanency of a confirmed vow, whether in marriage or in any other relationship or business. What we say should be truth, but only the actions that follow our words will demonstrate whether we are worthy of trust. A person is only as good as his word.

Our character is the only true measure of who we are, and all that we can take to heaven with us. “A character formed according to the divine likeness is the only treasure that we can take from this world to the next. Those who are under the instruction of Christ in this world will take every divine attainment with them to the heavenly mansions. And in heaven we are continually to improve. How important, then, is the development of character in this life” (COL 332).

When we become Christians, we make a vow (covenant) with God to follow Him and represent Him. “Christians are set as light bearers on the way to heaven. They are to reflect to the world the light shining upon them from Christ. Their life and character should be such that through them others will get a right conception of Christ and of His service” (SC 115).

Fred Knopper

 Բացի առավոտյան և երեկոյան զոհաբերություններից, ինչո՞ւմ էր մյուս բոլոր կենդանիներին զոհաբերելու իմաստը։ Աստծո ժողովրդին մշտապես անհրաժեշտ էր հիշեցնել խաչի վրա կատարվելիք զոհաբերության մասին: Բայց քանի որ այսօր Աստծո ժողովուրդն այլևս չի մասնակցում կենդանիների ամենօրյա զոհաբերություններին, ապա այդ դեպքում ի՞նչն է զբաղեցնում դրա տեղը։

Ի՞նչ եք անում օրվա կտրվածքով, որը կարող է հիշեցնել ձեզ, ձեր ընտանիքին և ձեր հավատի համայնքին, որ խաչի զոհաբերությունը Հիսուսի և Աստծո փոխակերպող շնորհքի պարգևն է։

Առաջարկվող բաղադրատոմսը տրվում է մեզ Տիրոջ լրաբերուհու կողմից, որ լավ կլինի, եթե Աստծուն ամեն օր նվիրենք առնվազն մեկ ժամ Քրիստոսի կյանքի և մահվան շուրջ մտորելուն (տե՛ս ԴՓ, 83):

Բոլոր այդ զոհերն ու ծիսակատարությունները, ինչպես նշված է Թվոց գրքում, պահանջվում էին Աստծո կողմից, որպեսզի Նրա ընտրյալ ժողովուրդը չթողներ Աստծուն իրենց մտորումների, իրենց խոսակցությունների և իրենց վարքի մեջ։

Դա նույնն է ձեր և ինձ համար այսօր։ Աստված ցանկանում է, որ մենք մտածենք, խոսենք և վարվենք որպես իր երեխաներ` երեխաներ, ովքեր պատրաստվում են ժառանգելու հավիտենական կյանքը և ապրել Նրա հետ ընդմիշտ։

«Լույսի որդիների պես գնացեք» (Եփեսացիս 5.8), ապրեք «ինչպես Աստծո ծառաներ» (Ա Պետրոս 2.16 )։

Ֆրեդ Կնոպեր

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 29

Beside the morning and evening offerings, what was the purpose of sacrificing all those other animals? God’s people needed to be constantly reminded to behold the sacrifice to be made on the cross. But since today God’s people no longer participate in offering daily animal sacrifices, what has taken its place?

What do you do on a daily basis to remind yourself, your family, and your community of faith, of the cross—the sacrifice of Jesus and God’s gift of transforming grace? A suggested recipe given to us by the messenger of the Lord states that it would be a good thing to give God at least a thoughtful hour every day contemplating the life and death of Christ (see DA 83).

All these sacrifices and specific rituals required by God as outlined in the book of Numbers were designed so that his chosen people would not leave God out of their thinking, their conversations, and their behavior.

It’s the same for you and me today. God desires that we think, speak, and behave as His children - children who are planning to inherit eternal life and to live with Him forever.

“Live as children of light” (Eph 5:8NIV). “…live as servants of God” (1 Peter 2:16 RSV).

Fred Knopper

Դուք հաշվե՞լ եք, թե քանի ոչխար, խոյ, այծ և ցուլ են սպանվել զոհաբերության ժամանակ ամեն տարի։ Որքան մեծ էր տպավորությունը, որ Աստված փորձում է թողնել այդքան շատ կենդանիների սպանությամբ։

Յուրաքանչյուր կենդանու զոհաբերություն խորհրդանշում էր այն վերջնական զոհաբերությունը, որ Աստված էր պատրաստվում կատարել առաջարկելով Իր Որդուն, Իր համար ամենաթանկագին կյանքը և առավել արժեքավոր զոհաբերությունը, որ Աստված կարող էր առաջարկել։ Դրանից ավելի էլ ի՞նչ Նա կարող էր անել, որ համոզի Իր ստեղծած մարդուն, որպեսզի նա կարողանա վստահել և պատրաստ լինի տալ ոչ պակաս, քան Ինքն էր պատրաստ տալու։

Ինչպե՞ս կարող էր Աստված ավելի լավ իր ժողովրդին բերել նրան, որ նա ավելի շուտ ընտրեր մահը, քան թե մեղքը։ Ի՞նչ պետք է անի Աստված այսօր, որ համոզի նրանց, ովքեր պնդում են, որ նրա հետևորդներ են, որ մեղքը կործանարար է, և որ միայն ինքնազոհության զոհաբերության միջոցով կարող է ներդաշնակությունը տիեզերքի է վերականգնվել։

«Եվ գիտեք որ նա հայտնվեց, որ մեր մեղքերը վեր առնի։ Եվ նրանում մեղք չկա։ Ամեն ով որ նրանում մնում է՝ չի մեղանչում։ Եվ ամեն ով որ մեղանչում է, չի տեսել նրան և ոչ էլ ճանաչել նրան» (Ա Հովհաննես 3.5-6)։

Եկեք խնդրենք Նրան այսօր, որ մեր մեղքը մեզնից հեռացնի։

Ֆրեդ Կնոպեր

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 28

Have you considered how many lambs, rams, goats, and bulls were killed for sacrifice every year? How big an impression was God trying to make with the killing of so many animals?

Each animal offering pointed to the ultimate sacrifice God was going to make by offering up His own Son, the dearest life and most costly sacrifice God could offer. What more could He do to convince His human creation that He can be trusted and that He requires nothing less than He Himself is willing to give?

How could God best bring His people to the point where they would choose to die rather than sin? What must God do today to convince those who claim to be His followers that sin is destructive, and that only through self sacrifice can the harmony of the universe be restored?

“But you know that He appeared so that He might take away our sins. And in Him is no sin. No­ one who lives in Him keeps on sinning” (1 John 3:5-6 NIV). Let’s ask Him to take away our sin today.

Fred Knopper

Որպես իր մեղքի հետևանք Մովսեսին թույլ չտրվեց Ավետյաց երկիր մտնել։ Մեկ այլ առաջնորդ պետք է ընտրվեր։ Մովսեսն Աստծուն խնդրեց նշանակել այն մարդուն, ով հետևում էր նրան (տե՛ս Թվոց 27.16)։ Նա առաջնորդել էր ժողովրդին չորս տասնամյակների ընթացքում։

Իսրայելացիները ապստամբ և բողոքող մարդիկ էին, և, չնայած նրանք դաժանորեն փորձում էին իր համբերությունը, Մովսեսը դեռ մտահոգություն և մեծ անհանգստություն է զգում նրանց ապագայի համար։ «Ո՞վ էր ավելի հետաքրքրություն դրսևորում նրանց բարեկեցության նկատմամբ, քան նա» (ՆՄ, 462)։

Մովսեսից բացի, միակ այլ, դեռ կենդանի մեծահասակները, ովքեր ի սկզբանե դուրս էին եկել Եգիպտոսից Քաղեբն ու Հեսուն էին` երկու հավատարիմ լրտեսները։ Տասը անհավատարիմ հետախույզները մահացան անապատում վերջին 40 տարիների ընթացքում մյուս չափահաս տղամարդկանց և, ամենայն հավանականությամբ, նաև շատ մեծահասակ կանանց հետ այն ժողովրդից, որ թողել էին Եգիպտոսը։

Իմաստ չունե՞ր արդյոք ընտրել առաջնորդը այն երկուսից, ովքեր անցել էին ամբողջ ճանապարհը և հետևողականորեն ցուցադրել իրենց հավատարմությունը։ Դա նշանակում է, որ պետք է ընտրվեր կամ Քաղեբը, կամ Հեսուն։ Այնպես որ, այդպես էլ եղավ։ Աստված Մովսեսին պատվիրեց Հեսուին ընտրել, մեկի, ով ստանձնելու էր ղեկավարի դերը։ Այսպիսով, Հեսուն կլինի մեկը, ով պետք է առաջնորդի Նրա ժողովրդին դեպի Ավետյաց երկիրը։

Ֆրեդ Կուպեր

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 27

As a result of his sin, Moses was not allowed to enter the Promised Land; another leader must be chosen. Moses asked God to appoint the man who was to follow him (see Numbers 27:16). He had led the nation for four decades.

The Israelites had been a rebellious and complaining people and although they had severely tested his patience, Moses still felt concern and great anxiety for their future. “Who would feel the interest for their welfare that he had felt?” (PP 462).

Besides Moses,  the only other adults still alive who had originally left Egypt were Caleb and Joshua, the two faithful spies. The ten unfaithful spies had died in the wilderness during the past 40 years, along with every other adult male and probably most adult females from the original group that had left Egypt.

Wouldn’t it make sense to choose a leader from the two who had traveled the entire journey while consistently demonstrating their faithfulness? That meant choosing either Caleb or Joshua. So it was. God instructed Moses to select Joshua as the one to follow in the leadership role. Thus Joshua would be the one who would lead God’s people into the Promised Land.

Fred Knopper

Հիմա` անապատում թափառումների այդ 40 տարիները ավարտվել են, և 20 տարեկանից մեծ ոչ ոք չի մնացել նրանցից, ովքեր մասնակցել էին ապստամբությանը, բացի Քաղեբից և Հեսուից։ Աստված նորից է պատվիրում, որ Իսրայելում մարդահամար արվի։

Այս մարդահամարը ոչ միայն կարևոր հաշվետվություն էր հրեական ժառանգության, այլև հաշվետություն մարդկային պատմության մեջ, որը դնում է պատմությունը աստվածաշնչյան համատեքստում` ներկայացնելով ընտանեկան հարաբերությունները և ապացուցելով Աստվածաշնչի հուսալիությունը։ Բայց ամենակարևորը այն է, որ այն ոսկե թելի նման անցնում է պատմության միջով և հասնում մինչև Քրիստոսի ծննդյանը` Շառավղին:

Գլուխը ավարտվում է հիշեցնելով մեզ, որ Տերը կատարել է իր խոստումը և խնայել է Հեսուին և Քաղեբին, և թույլ է տալիս նրանց մուտքը Ավետյաց երկիր, քանի որ նրանք խիզախ էին իրենց զեկույցում։ Դա հիշեցում է, որ Տերը գիտի նրանց, ովքեր իրենն են։ Նա հաշվում է իր ժողովրդին և շարունակում է կյանքի գրքում պահել Իսրայելի հոգևոր տոհմածառի հավատարիմ հաշվետվությունը։ Եթե մենք հավատարիմ ենք, նա չի մոռանում մեզ Ավետյաց երկրի ժառանգությունը տրամադրելու իր խոստումը:

Նենսի Կոստա
«Գրված է» հեռուստատեսություն

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 26

Now that the 40 years of exile in the desert had ended, and no one over 20 years of age remained of those who had participated in the rebellion—except Caleb and Joshua—God again commanded that a census be taken of the men of Israel.

This census is not only an important record of Jewish heritage, but a record of human history, and places biblical narrative in context by showing family relationships and proving the reliability of the Bible. But most importantly, it’s like a gold thread through history, tracing the lineage to the birth of Christ.

The chapter ends by reminding us that the Lord fulfilled His promise and spared Joshua and Caleb, allowing them entrance into the Promised Land because of their courageous report. It is a reminder that the Lord knows those who are His. He is counting His people and keeps a faithful record of the spiritual lineage of Israel in the book of life. If we are faithful, He will not forget His promise to grant us an inheritance in the Promised Land.

Nancy Costa

It Is Written Television

Թեև Բաղաամի ծրագրերը ծախողվեցին (ինչպես տեսանք երեկվա գլխում), նա ուժերը հավաքեց և ներկայացավ այլ ծրագրերով։ «Տրվելով իր ագահությունը, նա պատրաստ է դիմել ցանկացած միջոցի, որպեսզի ձեռք բերի Բաղակի կողմից խոստացված վարձատրությունը» (ՆՄ, 451)։

Նա գիտի, որ Իսրայելի բարգավաճումը կախված է նրա հնազանդությունից։ Հետևաբար, նա վերադարձավ Բաղակի մոտ, որպեսզի նա հրապուրի Իսրայելին Բահաղի անբարոյական երկրպագությանը։ Այս հեթանոսական երկրպագությունը կապվում էր անբարո, սեռական գործողությունների հետ, և հագուրդ էր տալիս մարմնական ստոր բնությանը։

Մովաբուհիների ոչնչացումը մոլորված հանդիսատեսների ոչնչացում չէր։ Նրանք ակտիվորեն մասնակցել էին իսրայելացիների Աստծո հետ փոխհարաբերությունները խաթարելու ծրագրին։

Բաղաամը, ով ականատեսն էր իր սատանայական սխեմայի հաջողության, չխուսափեց աստվածային արդարադատությունից։ Նա հասկանում էր, որ իր վերջը մոտ է, երբ ասաց. «Իմ անձը արդարների մահով մեռնի, և իմ վախճանը լինի նրանցի պես» (Թվոց 23.10)։ Բայց այդպես չէր կարող լինել: Նա չէր ընտրել ապրել արդարի կյանքով, իսկ մադիանացիների դեմ Իսրայելի պատերազմի ժամանակ Բաղաամը սպանվեց (Թվոց 31.8):

Կարո՞ղ ենք մենք պահպանել մեր սրտերը կրքի և ագահության մեղքից, ամեն օր մնալով Հիսուսի մոտ:

Նենսի Կոստա
«Գրված է» հեռուստատեսություն

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 25

Though Balaam’s plans were defeated (as we saw in yesterday’s chapter), he rallied and came up with other plans. “Left to his greed, he was ready to resort to any means to gain the reward promised by Balak” (PP 451). He knew that the prosperity of Israel depended on their obedience to God. Therefore, he returned to Balak with a plan to entice Israel into  the licentious worship of Baal. This pagan worship was linked to immoral, sexual acts, and appealed to the baser carnal nature. 

The destruction of the Moabites was not the destruction of misguided bystanders. They had actively participated in a plan to undermine the relationship of the Israelites with God. Balaam, who witnessed the success of his diabolical scheme, did not escape divine justice. He must have realized his end was near when he said, “Let me die the death of the righteous, and let my last end be like his!” (Numbers 23:10). But it was not to be. He had not chosen to live the life of the righteous, and in the war of Israel against the Midianites, Balaam was slain (Numbers 31:8).

May we guard our hearts from the sin of lust and greed every day by staying close to Jesus.  

Nancy Costa

It Is Written Television

Իսրայելի նկատմամբ Աստծո բարեհաճության դրսևորումը պետք է հավաստիացում լինի Նրա պաշտպանիչ հոգատարության մասին Իր հնազանդ և հավատարիմ զավակների նկատմամբ բոլոր դարերի ընթացքում։ Եթե ​​սատանան նույնիսկ ոգեշնչի չար մարդկանց Աստծո ժողովրդի դեմ դավեր նյութել, հենց այս իրադարձությունը կհիշվի և կամրապնդի նրանց քաջությունն ու հավատը Աստծո նկատմամբ։

Բաղաամը մարգարեացավ, որ Իսրայելի թագավորը ավելի մեծ կլինի, քան ամաղեկացիների որևէ թագավոր, ովքեր այդ պահին շատ հզոր ազգ էին։ Նա նաև օգտագործում է առավել գեղեցիկ, պոետիկ լեզուն նկարագրելու Աստծո ժողովրդի ապագան։ Մինչ ավարտելը, Բաղաամը արտասանեց գեղեցիկ մարգարեություն Մեսիայի մասին և Մովաբի վերջնական ոչնչացման մասին։

Բաղակը վախով և զայրույթով լցված ու վրդովված էր հանգամանքների այդպիսի դասավորման պատճառով։ Այնուհետև Բաղաամը հարստության և հատուցման հույսից հիասթափված տուն վերադարձավ, արժանանալով թագավորի դժգոհությանը և Աստծո անբարեհաճությանը։ Աստծո Հոգին վերջապես թողեց նրան իր ագահության մեջ։

Եթե ​​մենք չենք կանգնելու նրա համար, ինչին հավատում ենք, ապա մենք կընկնենք, երբ փորձությունը հանդիպի մեր ճանապարհին։ Մենք չենք կարող ծառայել երկու տիրոջ, և հույսով լինենք, որ հաջողության կհասնենք այս կյանքում, և կհաջողացնենք նաև հավերժություն ձեռք բերել:

Նենսի Կոստա
«Գրված է» հեռուստատեսություն

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի 

Numbers 24

The favor of God manifested toward Israel was to be an assurance of His protective care for His obedient and faithful children throughout the ages. If and when Satan should inspire evil men to conspire against God’s people, this very occurrence would be remembered and would strengthen their courage and faith in God. Balaam prophesied that Israel’s king would be greater than any king of the Amalekites, who were at this time a very powerful nation. He also used the most beautiful, poetic language to describe the future of God’s people. Before he could be stopped, Balaam uttered a beautiful prophecy about the Messiah and the final destruction of Moab. 

Balak was filled with fear and rage, indignant at how things had turned out. Then Balaam returned home with disappointed hopes of wealth and promotion, in disfavor with the king, and aware that he had incurred the displeasure of God. The Spirit of God had finally left him to his greed. 

If we don’t stand for what we believe, we will fall for whatever temptation comes our way. We can’t serve two masters and hope to succeed in this life and be fitted for eternity. 

Nancy Costa

It Is Written Television

Նրանք, ովքեր Աստծո պաշտպանության տակ են գտնվում, անխոցելի են կախարդների և կախարդություն համար։ Քրիստոնյայի  սրտում տեղ չկա սնահավատության համար և անեծքն Աստծո զավակների դեմ անիմաստ է։ Բաղաամը դա գիտի, բայց նա նաև որոշ գիտելիքներ ունի եբրայեցիների զոհաբերությունների մասին, և հուսալով ստանալ դրանք գերազանցող արժեքավոր նվերները, փորձում է ապահովել Աստծո բարեհաճությունը և հաջողության հասնել իր մեղավոր ծրագրում։

Աստված նորից ընդառաջ գնաց, որ Բաղաամին ցույց տա ոչ միայն Իսրայելի ապագայի մարգարեական տեսիլը, այլև վերջնական պարգևատրումը բոլոր նրանց, ովքեր հետևում են Նրան բոլոր դարերի ընթացքում։ Ինչպիսի՜ արտոնություն, և ինչպիսի՜ ողորմություն։ 

Եթե ​​Բաղաամն ընդուներ լույսը, որ Աստված տվեց նրան, նա պետք է բոլոր կապերը խզեր Մովաբի հետ և տուն վերադառնար ապաշխարությամբ։ Բայց նա սիրում է առաջարկվող հարստությունը և վճռական է այն ձեռք բերելու հարցում։

Սա նախազգուշացում է մեզ համար այսօր։ Մենք կարող ենք ծառայել Տիրոջը, բայց եթե կա մեղք կամ վնասակար սովորություն, որը փայփայում ենք և չենք ցանկանում դրանից հրաժարվել, սատանան մուտք կունենա մեր սիրտը։

Նենսի Կոստա
«Գրված է» Հեռուստաստեսություն

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 23

Those who are under God’s protection are immune to sorcery and witchcraft. There is no place for superstition in the heart of a Christian, and a curse will be meaningless when pronounced against a child of God. Balaam knew this, but he also had some knowledge of the sacrificial offerings of the Hebrews, and hoped that by surpassing them in costly gifts, he might secure the favor of God and be successful in his sinful plan.  

God again condescended to show Balaam in prophetic vision not only the future of Israel but the final reward of all those who follow Him throughout the ages. What a privilege, and what mercy! If Balaam had accepted the light that God had given him, he would have severed all ties with Moab and returned home in repentance. But he loved the riches offered, and determined to secure them. 

This is a warning for us today. We may be serving the Lord, but if there is a sin or harmful habit that we are cherishing and are unwilling to give up, Satan has found an entry into our heart.

Nancy Costa

It Is Written Television