Այն բանից հետո, երբ Աստված հոգացել էր Իսրայելի որդիների յուրաքանչյուր կարիքը, նրանք սկսեցին իսկապես սարսափելի բողոքի գործողություն։ Մենք գիտենք, որ ոմանց պահվածքը մասնավորապես ճամբարի ծայրամասում վատ էր, ուստի Տերը ստիպված էր քայլեր ձեռնարկել և ոչնչացնել նրանց, ովքեր առավել բողոքավոր էին։

Մենք կարող ենք ավելի ներողամիտ գտնվել դժգոհողների նկատմամբ, բայց Աստված գիտի մարդկանց սրտերը։ Դուք տեսնում եք, որ մարդիկ ոչ միայն բողոքում էին իրենց ներկա պայմաններից, այլև ցանկանում էին Եգիպտոս վերադառնալ։ Նրանք գնահատում էին սոխը, սխտորը և ձուկը, որ ունեցել էին Եգիպտոսում, ավելի քան Աստծո փրկության հրաշալի գործերը։

Իրականում, Աստված հանդուրժում է սարսափելի շատ բողոքները։ Թվոց 11 գլխում Մովսեսն ինքն էլ է դառնությամբ դժգոհում, և ապա կասկածում է Աստծո կողմից այսքան մեծ թվով մարդկանց մսով բավարարելու զորությանը։ Աստված լսեց և ապա որոշեց քայլեր ձեռնարկել, որ լուծի Մովսեսի խնդիրները, և մարդկանց տա այն, ինչ նրանք ուզում են։

Երկու տեսակի բողոքների հակադրությունը. մեկը Մովսեսի կողմից ու մյուսը, ժողովրդի` պետք է մխիթարի մեզ։ Երբեմն, Աստծո հավատարիմ ծառաները պարզապես չեն կարողանում դիմանալ դրանց, և Աստված հեռացնում է նրանց բեռը։ Դրա համար մենք պետք է շնորհակալ լինենք։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 11

After all that God had done to provide for every need of the Israelites, they engage in the truly terrible act of complaining. We know that the behavior of some on the outskirts of the camp was particularly bad because the LORD had to step in and destroy those who complained the most.

We might have been more indulgent with the complainers but God knew the hearts of the people. You see, the people not only complained about their current circumstances, but they wanted to go back to Egypt. They valued onions, garlic, and the fish they had in Egypt more than God’s marvelous acts of salvation.

In reality God tolerates an awful lot of complaining. In Numbers 11 Moses himself bitterly complains, and then doubts the power of God to provide meat to satisfy the craving of such a large number of people. God listened and then decides to step in, solve Moses’ problems, and give the people what they want.

The contrast between the two sorts of complaints—the one by Moses and the one by the people—should give us comfort. Sometimes faithful servants of God just can’t take it anymore, and God removes their burdens.  For this we should be grateful.

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Թվոց 10 գլխում սկսվում է շատ սպասված միջոցառումը` ավելի քան միլիոնից ավելի մարդու ճամփորդությունը դեպի Ավետյաց երկիրը։ Այս իրադարձությունից առաջ տրված Աստծո վերջին հրամաններից մեկը վերաբերում է երկու արծաթե փողերի ձուլմանը։

Կապի մեր այսօրվա տեխնոլոգիաները մեզ մի քիչ կույր են դարձնում փողի ձայնը լսելու էֆեկտների տեսակետից։ Փողերը ապահովում էին հսկայական հուզական ազդեցություն պատերազմի հետ կապված։ Մի քիչ ավելի քան հարյուր տարի առաջ, բանակները դեռևս կողմնորոշվում էին փողի ձայնից: Եվ դեռ այսօր էլ ռազմական նվագախմբերը կարեւոր դեր են խաղում մարտական ոգու պահպանման համար։

Բոլոր ծրագրերը և անհամբերությունը յուրաքանչյուրի սրտում, ամպը շարժվում է առաջ, և Իսրայելի որդիները հետևում են նրան։ Սա պետք է որ պատմության մեջ մեծագույն տեսարաններից մեկը լինի։ Քիչ մարդիկ են երբևէ տեսել այսքան շատ մարդկանց շարժման մեջ։

Աստծո տապանակը և Նրա իրական ներկայությունը աաջնորդում է ճանապարհին։ Ինչպե՞ս կարող է Իսրայելը հաղթել։ Մովսեսի խոսքերը, երբ նա տեսնում է տապանակը, վստահություն են արտահայտում ոչ թե մարդկանց և ոչ էլ նյութականի վրա, այլ` Տիրոջ։ Նա պետք պայքարեր իրենց մարտերում։

Մեր տեսանկյունից, շատ դարեր անց, ձախողման միտքը անհնար է թվում: Բայց, ցավոք, այդ սպասված հաջողությունը չիրականացավ։ Այդ սարսափելի պատմությունը` հաջորդիվ։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 10

In Numbers 10 the much-anticipated event begins—the journey of more than a million people to the Promised Land. One of God’s last commands before this event concerns the fashioning of two silver trumpets. Our communication technology today makes us a bit blind to the effect of hearing trumpet blasts. Trumpets provide a tremendous emotional boost closely connected to warfare.  A little more than one hundred years ago, armies maneuvered to the sound of the trumpet. And today military bands still play a critical role in maintaining a fighting spirit. 

With all plans in place and every heart eager, the cloud moves forward and the children of Israel follow. This must have been one of the grandest sights in all history. Few people have ever seen this many people in motion. The ark of God and his real Presence leads the way. How could Israel be defeated? Moses’ words, as he watches the ark, betray his confidence, not in men and material, but in the LORD. He would fight their battles. 

From our perspective, so many centuries later, the thought of failure seems impossible. But unfortunately, the longed-for success is not to be. That terrible story is next.

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Այս գլխում ներկայացված է հրեական կյանքի երկու ուշագրավ կողմ. Զատիկը նշելը և ցերեկը ամպի սյան և գիշերը կրակի սյան հայտնվելը։ Երկուսն էլ ցույց են տալիս զարմանալի, գթառատ Աստծուն։

Ամպը և սյունը ցույց են տալիս աստվածային առաջնորդությունը, որը մենք բոլորս էլ փափագում ենք։ Այս առաջնորդությունը տեսանելի էր յուրաքանչյուր իսրայելացու համար։ Եվ հրեաների և քրիստոնյաների համար Զատիկը գործնականում ունի շատ մեծ իմաստ։ Քրիստոնյաների համար Զատիկը խորհրդանշում է Քրիստոսի մահը։

Աստված ստեղծեց մի ժողովուրդ, որը պետք է առանձնացված լիներ, ինչպես ազգային, այնպես էլ մշակութային առումով։ Հետեւաբար, հրեաները շատ զգայուն էին ընտանիքի շրջապատի առումով: Սակայն, Աստծո ցանկությունը առանձին, սուրբ ժողովուրդը ունենալ չի նշանակում, որ դրսինները հնարավորություն չունեն միանալու Իսրայելին։

Թվոց գիրքը պարզ ցույց է տալիս, որ ոչ հրեաների կողմից Զատիկին մասնակցելը նույնպես ողջունվում էր այնքանով, ինչքանով նրանք պատրաստ էին ցանկանալ և կատարել երկրպագության կանոնները։ Իսրայելը չպետք լիներ ռասայական կանխակալ ու հպարտ առանձին ազգ։

Մենք կարող ենք շնորհակալ լինել Աստծուն, որ Նա ընդունում է բոլոր նրանց, ովքեր գալիս են Նրա մոտ անկախ նրանից, թե ինչ ազգի են պատկանում և ինչ ընտանիքի։ Դրա համար մենք փառաբանում ենք Տիրոջը։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավե; Սարգսյանի

Numbers 9

Two remarkable aspects of Jewish life appear in this chapter—the Passover ceremony and the appearance of the cloud by day and the pillar of fire by night. Both demonstrate the amazing graciousness of God. The cloud and the pillar show the sort of divine guidance that we all yearn for. This guidance was visible to every Israelite.  In both Jewish and Christian practice, Passover has a lot of meaning. For Christians, the Passover is symbolic of the death of Christ.

God created a people who were to be separate, both racially and culturally. Consequently, the Jews were highly sensitive to family background. However, God’s desire for a separate, holy people did not mean outsiders had no opportunity to join Israel. The book of Numbers makes clear that non-Jews also were welcome to celebrate the Passover as long as they were willing and did it according to the rules of worship. Israel was not to be racially prejudiced and a proud separate nation. 

We can be thankful for God’s acceptance of all who come to Him no matter what their race or family background.  For this we praise the Lord. 

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Իսրայելի աստվածային կազմակերպումը ինչպես ներկայացված է Թվոց գրքում շատ բան է պատմում երկրպագության և աշխատանքի նկատմամբ Աստծո վերաբերմունքի մասին։ Մենք կարծում ենք, որ Աստված փրկիչ և Տեր է, և, իհարկե, դա այդպես է։

Բայց անապատի փորձառության միջոցով մենք նաև տեսնում ենք Աստծուն որպես արվեստագետ, գլխավոր գործադիր տնօրեն և մարդկային ռեսուրսների տնօրեն։

Աստծո այս հատկանիշները մեզ դրդում են Նրան ավելի գնահատել։ Աստված գիտի, թե ինչպես կարելի է առաջնորդել մարդկանց ճրագակալի կոփված բարդ դիզայնն իրականացնելու և թե ինչպես պետք է պատրաստել քահանաներին իր խորանի ծառայության համար։

Նա գիտի, թե ինչպես կարելի է պաշտպանել իր զավակներին Իր բոցավառ ներկայությունից և ինչպես նրանց գործի դնել, որ մարդիկ աշխատեն առանց իրենք իրենց ծանրաբեռնելու։ Կասկած չկա, որ Աստված սեր է:

Հետաքրքիր է, որ Տերն ընտրեց այդքան շատ ղևտացիների, ըստ էության, մի պարզ գործ կատարելու համար. փոքր խորանի մասին հոգ ըտանելու և տեղափոխելու համար:

Նրանք երբեք չէին նեղվում Նրա ծառայության մեջ։ Նա նույնիսկ չէր ցանկանում նրանց վրա մեծ բեռ դնել, ստիպելով, որ նրանք աշխատեն 50 տարեկանից հետո, չնայած դրանից հետո նրանք կարող էին օգնել, միայն եթե ցանկանային։ Աստված իրոք ուզում է, որ Իր լուծը քաղցր ու հեշտ լինի և Նրա բեռը` թեթև։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 8

The divine organization of Israel as illustrated in the book of Numbers tells  a lot about God’s attitude toward worship and work. We think of God as Redeemer and Lord, and of course that He is. But through the experience in the wilderness, we also see God as Artist, Chief Executive Officer, and Director of Human Resources. 

These aspects of God make us appreciate Him more. God knows how to guide men in making a lamp of hammered work from a complex design and how to prepare priests for service in his tabernacle. He knows how to protect his children from His flaming presence and how to put people to work without asking them to overextend themselves.  There is no doubt that God is love. 

It is fascinating that the LORD chose so many Levites for what was essentially a simple job of caring for and moving a small tabernacle. They were never going to resent His service. He was even unwilling to place a full load of work on any man over age 50 but after that age have them help only as they could.  Truly, God wants His yoke to be easy and His burden light.

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Միացյալ Նահանգների վաղ օրերին բողոքականները պաշտամունքի պարզ տներ էին կառուցում։ Նրանք իրենց գյուղական եկեղեցիները կոչում էին «Տերունական ամբարներ»: Այս պրակտիկան պատասխանն էր հսկայական ծախսերով տպավորիչ տաճարները կառուցելուն։ Այն կոչված էր ընդգծել, որ երկրպագության ճշմարիտ սիրտը Աստծո հնչող Խոսքն է:

Հին Իսրայելին տրված երկրպագության Աստծո համակարգում հավասարակշռություն կար չափազանց պարզության և ցուցադրականի միջև: Խորանի նվիրաբերման նվերները չէին գերազանցում սովորական մարդու տալու հնարավորությունները։

Թվոց 7-րդ գլխում նվերների երկու տեսակի խումբ է նկարագրված։ Նվերների առաջին փաթեթը նախատեսված էր ղևտացիների համար, ովքեր պատասխանատու էին խորանի առարկաների տեղափոխության համար։ Մարդիկ տեսնում էին, թե ինչպես էին իշխանները տալիս վեց սայլերն ու տասներկու եզները Տիրոջ ծառայության համար:

Նվերների երկրորդ փաթեթը իշխանների կողմից էր տրվելու տասներկու օրերի ընթացքում: Ամեն օր թվերը նույն էին. մեկ սկուտեղ, մեկ կոնք, մեկ տուփ, մեկ զվարակ, երկու արջառ և այլն: Մարդիկ` այդ թվում երեխաները, պետք է որ խորապես ազդվեին հետևելով այդ տեսարանին։ Տալը գրավիչ դարձավ, և ոչ ոք Աստծո առջև չէր վախենում ֆինանսական դժվարությունից։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 7

In the early days of the United States, the Protestants built simple houses of worship. They called their village churches the “Lord’s Barn.” This practice was in response to the tremendous cost of building impressive cathedrals. It was meant to emphasize that the spoken Word of God was the heart of true worship. 

In God’s system of worship given to ancient Israel there was a balance between excessive simplicity and display. Gifts for the dedication of the tabernacle were designed not to exceed the common person’s ability to give. In Numbers 7 there are two sets of gifts described. The first set of gifts was meant for the Levites who were charged with moving the contents of the tabernacle.  The people watched as the leaders gave six wagons and twelve oxen for the service of the Lord. 

The second set of gifts by the leaders was to be given over a period of twelve days.  Each day the numbers were the same—one plate, one basin, one dish, one bull, two oxen, and so on.  The people must have been deeply affected as they watched this, including the children.  Giving became attractive, and no person feared financial embarrassment before God. 

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Նազովրեցու ուխտը ինքնաուրացման կյանքով ապրելու հասարակական հանձնառություն էր: Օրինակ, մի նազովրեցի իրեն զրկում էր` խուսափելով օգտագործել խաղող ցանկացած ձևով` «թարմ կամ չորացրած»։

Նազովրեցու ուխտը կարող էր նաև սահմանել մարդուն, որ նա սոցիալապես մեկուսանա: Բացի այդ, եթե մտերիմ բարեկամը, նույնիսկ մեկի մայրը, մահանում էի, նազովրեցին չէր կարող նրա մարմնին մոտենալ։ Նազովրեցի լինելը կարող էր լինել նաև միայնակ կյանքով ապրելը:

Այսօր կառավարությունները սահմանափակում են նրանց գործունեությունը, ովքեր ունեն անընդունելի վարքագիծ, նրանց բանտ դնելով, և, որպես կանոն, նրանց չի թույլատրվում մասնակցել սիրելիների հուղարկավորությանը։

Սա, կարծես, կառավարության դաժանության վկայություն է, բայց դա օրինախախտի կողմից ընտրած կյանքի իրականությունն է: Այսպիսի սահմանափակումներ, որ գտնում ենք սուրբ Գրքում կարելի է տեսնել հասարակության մեջ նույնիսկ այսօր։

Սահմանափակ գործունեությունը նրանց, ովքեր հանձն են առել նազովրեցու ուխտը, և ով ցանկացել է ունենալ ավելի խորը հոգևոր փորձառություն, չպետք է դիտարկվի որպես Աստծո դաժանության դրսևորում։

Եթե մենք ցանկանում ենք ավելի խորը հոգեւոր փորձառություն ունենալ, մենք նաև պետք է զգույշ լինենք, թե ինչ ենք ուտում և խմում, և զգուշորեն ընտրենք մեր գործունեությունը։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 6

The Nazarite vow  was a public commitment to live a life of self-denial. For instance, a Nazarite had to deny himself, avoiding the use of any form of the grape, “fresh or dried.” Thus, the Nazarite vow could also set a person apart socially.  Further,  if a close relative, even one's  mother, were to die, the Nazarite could not go near the body.  To be a Nazarite could be a lonely life. 

Today governments restrict the activities of those who have unacceptable behavior by placing them in prison and usually they are not allowed to attend the funerals of loved ones. This seems harsh on the part of government, but it is the reality of a life chosen by the lawbreaker.  So restrictions such as the ones we see in Scripture can be found in society even today.    

The restriction of activities of those who had taken the Nazarite vow and who wished to have a deeper spiritual experience is not to be seen as harsh on the part of God.  If we wish to have a deeper spiritual experience, we also need to be careful about what we eat and drink and carefully select our activities.   

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Թվոց 5-րդ գլուխը նշում է երկու տեսակի «սրբության»։ Իսրայելի ճամբարը հիգիենիկ մաքուր էր։ Նրանք, ովքեր վարակիչ հիվանդություններ և մարմնական ծորումներ ունեին, կամ ովքեր դիպչել էին դիակի, ժամանակավորապես ճամբարից դուրս էին ապրում, որպեսզի իրենց հիվանդությամբ չվարակեն մյուսներին։ Ճամբարը նաև պետք է զերծ մնար զգացմունքային ցավից։ Այսպիսով, «խանդոտ ամուսնու» վերաբերյալ արարողոթյունը կոչված էր պահպանելու ընտանեկան սերը, որը նույնպես նվիրական և սուրբ է։

Աստծո ներկայության մեջ վերանում է ամեն տեսակի անմաքրություն։ Քրիստոսը կենդանի խորանն էր հրեա ժողովրդի մեջ։ Նա իշխանությունը և սրբության ազդեցությունը ցույց տվեց ամեն տեսակի չարի ներկայությամբ։ Հետագայում Քրիստոսը խաչվեց և Նրան խաչեցին չար մարդիկ, քանի որ նրանք չէին ցանկանում ենթարկվել Աստծո սրբությանը։

Ինչքան մենք մոտենում ենք Քրիստոսին և մեր սրտերը ենթարկվում են Աստծո սրբությանը, այնքան ավելի շատ ենք տեսնում մեր թուլությունը, մեղավորությունը և սիրող Փրկչի կարիքը և Նրա սրբությունը, որը մեզ ձգում է դեպի Նա:

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 5

Numbers 5 mentions two types of “holiness.” The camp of Israel was to be hygienically clean. Those with communicable diseases and bodily discharges and those who had touched a dead body were to be temporarily excluded from living in the camp so as not to spread the disease to others.  The camp was also to be free from emotional pain. Thus, the ritual of the “jealous husband” addresses the attitude that might destroy marital love, which also is sacred and holy. 

The presence of God banishes every kind of uncleanness. Christ was the living tabernacle in the midst of the Jewish nation. He demonstrated the power and effect of holiness in the presence of all kinds of evil. Later, Christ was taken to the cross and crucified by evil men because they did not want to be exposed to the holiness of God. 

As we come closer to Christ and our hearts are exposed to the holiness of God, we see more of our weakness and sinfulness and the need of a loving Savior, for His holiness draws us to Him.   

Mark Sheffield

Southern Adventist University 

Աշխարհիկ մարդիկ, և նույնիսկ որոշ քրիստոնյաներ, Իսրայելի երկրպագության համակարգում Աստծուն տեսնում են որպես պահանջկոտ Աստծո։ Մեղավորները պետք է գաղտագողի անցնեն Նրա կողքով կամ մահացու հարված կստանան։

Թվոց 4 գլուխը նկարագրում է ղևտացիների բարձրագույն հոգատարության տակ վերցված օգտագործման սրբազան առարկաները, որոնց չէր կարող դիպչել ոչ ոք, բացի լիազորված անձանցից։

Որոշ մարդկանց համար «Աստծո վախը» Նրա զորության նկատմամբ ահն է։ Սակայն Աստվածաշունչը պարզ ցույց է տալիս, որ Աստված ավելի շատ հոգում է սուրբ բաների մասին ավելի շատ, քան աստվածային պատժի մասին։

Աբրահամի և Աբիմելեքի պատմությունը կարող է օգտակար լինել այս առումով. Աբրահամը մոլորեցնում է Աբիմելեքին իր կնոջ Սարրայի կապակցությամբ, այնպես որ, Աբիմելեքը նրան իր տուն է տանում։ Բայց Աստված զգուշացնում է Աբիմելեքին նրան չմոտենալ: Ամուսնական հարաբերությունները սուրբ են, և Աստծո օրենքը պաշտպանությունն է այն ամենի, ինչ սուրբ է։

Սպանություն է «դիպչել» մարդկային հոգում, որն ունի անսահման արժեք։ Մի ցանկացիր դիպչել նրան, ինչը պատկանում է ուրիշին։ Ստելը նշանակում է դիպչել ուրիշի վստահությանը։

Երբ մարդիկ չեն հասկանում, որ Աստված և այն ամենը, ինչ Նրան է պատկանում սուրբ է, նրանք, ըստ էության, ոչնչացնում են իրենց և ուրիշներին։ Թող Աստված բացի մեր աչքերը այն ամենի նկատմամբ, ինչը սուրբ է։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 4

Secular people, and even some Christians, see the Israelite worship system as the portrait of a demanding God. Sinners must tiptoe around Him or be struck dead. Numbers 4 describes the supreme care taken by the Levites in handling holy objects, which must not be touched by anyone other than those authorized.

For some people, to “fear” the LORD is to be frightened by His power. But the Bible makes clear that God’s care about holy things is much more than divine punishment. The story of Abraham and Abimelech is helpful in this regard. Abraham misleads Abimelech about Sarah being his wife, so Abimelech takes her into his home. But God warns Abimelech not to touch her. The marriage relationship is holy, and God’s law is a defense of that which is sacred. To murder is to “touch” the human soul, which is of infinite value. To covet is to touch with an unlawful thought something belonging to another. To lie is to touch the bond of trust.

When individuals fail to recognize that God and the things that represent Him are holy, they are, in fact, destroying themselves and others. May God open our eyes to that which is sacred. 

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Վրան-խորանը գերակա էր Տիրոջ ճամբարում։ Ճանապարհորդության ընթացքում խորանը միշտ գտնվում էր ամեն ինչի կենտրոնում։ Ղևտացիները պահպանում էին երկրի վրա ամենասուրբ առարկաները իսրայելացիներից, իսկ զինվորները պահպանում էին ղևտացիներին ոչ իսրայելացիներից։
Այս սխեման կարևոր ճշմարտություն է ներկայացնում։ Ոչ թե Ժողովուրդն էր Աստծո սեփականատերը, այլ Աստված էր ժողովրդի սեփականատերը։ Աշխարհը նման բան մինչ այդ չէր տեսել։ Թեև նրանք կարող էին հզոր և երկյուղալի լինել,  բայց հեթանոսական աստվածները միշտ էլ եղել են օգտակար գործիքներ իրենց երկրպագուների ձեռքին։
Այն մարդիկ, ովքեր սարքել էին նրանց, տանում էին նրանց և տեղափոխում էին որպես ուղեբեռ։ Բայց ոչ` Իսրայելացիները։ Իսկ իսրայելացիներին մասնավորապես զգուշացված էր խորանին չմերձենալ։ Դիպչել սուրբ բաներին անսուրբ ձեռքերով հաստատ մահ էր նշանակում։
Նույնիսկ քահանաներ Նադաբն ու Աբիուդը մահացան, երբ նրանք «օտար կրակ բերեցին Տիրոջ առաջ»։ Աստված իսկապես սուրբ էր, բայց Նա պատրաստակամորեն բնակվեց Իր ժողովրդի մեջ։ Աստված նրանց նեջ էր, բայց նույնը չէր, ինչ նրանք։ Այս առումով Տերը ցույց էր տալիս Իր բարեհաճությունը, ոչ թե երկյուղը։

Ինչպիսի՜ սեր, ինչպիսի՜ սուրբ Աստված, Ով կբնակվի մարդկության հետ։

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Numbers 3

The tent- tabernacle dominated the camp of the Lord. On the march, the tabernacle appeared in the middle of everything. The Levites guarded the holiest spot on earth from other Israelites, and the soldiers guarded the Levites from those not of Israel.  This scheme represented a profound truth. The people were not the possessors of God; instead, God was the possessor of the people. The world had not seen anything like this before. Though they may appear powerful and frightening, pagan gods have always been the useful tools of their worshippers. The people form them, tend them, and carry them around as so much baggage. Not Israel. Israelites were specifically warned not to touch the tabernacle. Touching holy things with unholy hands meant certain death. Even the priests Nadab and Abihu died when they offered “unauthorized fire before the LORD.” God was indeed holy, but He willingly dwelt in the midst of the people. God was in them, but not the same as them. This aspect of the LORD demonstrates His condescension, not His fearsomeness.

What love, that a holy God will abide with the human race!

Mark Sheffield

Southern Adventist University

Տերն արդեն գիտի Իսրայելի պատերազմող տղամարդկանց քանակը։ Իսրայելի մարդահամարը Իսրայելի համար էր, ոչ` Աստծո։ Ի դեպ, Թվոց 2-ում նկարագրված ամբողջ կազմակերպչական կառուցվածքը ժողովրդի օգտի համար էր։ Նրանք պետք է տեսնեին, Աստծո նպատակներն ու բնավորությունը։ Ժողովուրդը մի մասն էր աստվածային ծրագրի: Աստծուն պետք չէին 603 550 կռվող տղամարդիկ։ Աստված հետաքրքրված չէր զինվորների թվի ավելացմամբ։ Եթե Նա հետաքրքրված լիներ, ապա չէր առանձնացնի ղևտացիներին ժողովրդից խորանում ծառայելու համար։

Պատկերացրեք ձեզ իսրայելացի երեխայի կամ ծեր մարդու դերում։ Դուք դիտում եք Աստծո կողմից կազմակերպված շքահանդեսը և պատկերացնում ոչ միայն Տիրոջ բանակի հսկայական չափը, այլ նաև այն, որ դուք անհատապես ունեք որոշակի տեղ ժողովրդի մեջ։ Մտածեք հուզումնալից և զգացմունքային մասնակցության մասին։ Չնայած դուք զինվոր չեք, մեկը 603 550-ից, բայց սրտով դուք Աստծո հետ եք շարժվում։ Աստված գիտի, թե ինչպես կարելի է հաղթել և Նա գիտի, թե ինչ կարելի է անել, որպեսզի նրա զավակները նույնպես զգան հաղթանակը։

Փառք Աստծուն, հաղթանակի համար, որ Նա կիսում է իր ողջ ժողովրդի հետ։ 

Մարկ Շեֆիլդ

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի


Numbers 2

The LORD already knew the number of fighting men in Israel. The numbering of Israel was for Israel’s sake, not God’s. In fact, the entire organizational structure described in Numbers 2 was for the benefit of the people. They needed to see God’s purposes and character. The people were part of a divine plan.  God did not need 603, 550 fighting men. God was not interested in maximizing the number of soldiers. If He were, He would not have separated the Levites out from the people to serve in the tabernacle.

Imagine being an Israelite child or an old man. From your observation of the order of march created by God, you would realize not only the tremendous size of the army of the Lord, but you would learn that you, individually, had a particular place among the people. Think of the excitement and the feeling of participation! Though not a soldier, not one of the 603,550, in heart you were on the move with God. God knows how to win, and He knows how to make his children feel victorious as well.

Thank God for the victory He shares with all His people!

Mark Sheffield

Southern Adventist University