Սա Աստվածաշնչի ամենադրամատիկ գլուխներից մեկն է: Այստեղ մենք գտնում ենք պատմական ողբերգությունը մի մարդու, ով Աստծուն ունենալով իր սրտում սպանեց առյուծին և հսկա Գողիաթին, և հաջողության հասավ պատերազմում, իսկ հետո պատրաստեց ինքն իր համար մի կմախք (մի գաղտնիք) պահարանում: Սա այնքան ամոթալի դեպք էր պալատի և Իսրայելի համար, Հուդայի և Աստծո համար, որ Մնացորդացի գրողը 20-րդ գլխի առաջին հատվածում բաց է թողել այս իրադարձությունը՝ Դավիթի կյանքի մասին գրառումներում:

Դավիթ թագավորի բարոյական անկումը ընդգրկեց կիրք, շնություն և սպանություն: Ճանապարհը, որով Դավիթը ընթանում էր, բխում էի իր մտածմունքներից. Ճանապարհը, որով նա մտածում էր, այն ճանապարհն էր, որով նա գործում էր, և այդ ճանապարհով գնալով նա դուրս բերեց այն ապրելակերպի պտուղները, որը հրամցնում է սատանան: Ինչպիսի արատավոր շրջան:

Եթե մեր գաղտնի մեղքերը պատշաճ կերպով հեռացված չեն, դրանք առաջ կգան վերջին դատաստանի ժամանակ: Բայց մենք ցանկանում ենք գործ ունենալ մեր «պահարանի կմախքների» հետ հիմա՝ Նրա ժողովրդի քննական դատաստանի ժամանակ, որպեսզի այս մեղքերը չդիտվեն հազարամյակի ընթացքում:

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Լիլի Հայրապետյան

2 Samuel 11

This is one of the most dramatic chapters in the Bible. Here we find a historical tragedy of a man after God’s own heart who killed a lion and the giant Goliath and was highly successful in warfare, but fabricated for himself a skeleton (a secret) in the closet. So shameful was this for the Palace and for Israel and Judah and for God, that the writer of Chronicles in the first verse of chapter 20 omitted this event in his selection of the palace records on the life of David.

King David’s moral downfall included lust, adultery, and murder. The way David lived stemmed from what he was thinking; the way he was thinking was the way he was acting and the way he was acting brought forth the fruits of a lifestyle that sanctioned evil. What a vicious circle!

If our secret sins are not taken care of properly, they will come up in the Final Judgment. But we want to deal with our "closet skeletons" now during the Investigative Judgment of His people, so these sins will not come up to view during the millennium.

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea

Այստեղ մենք ականատես ենք լինում քաղաքական մի իրավիճակի, որտեղ Ամոնացիները տեսնելով որ իրենց իրավիճակը բարդացել է Դավիթի հետ, իրենց հարևան քաղաք-պետություններից մարդիկ են վարձում, որպեսզի պատերազմ մղեն Դավիթի զորքի հետ, որը գտնվում էր նրանց քաղաքի մոտակայքում: Աստվածաշունչը մեզ փոքր ինչ տեղեկացնում է այդ պայքարի մասին 6-8 համարներում:

Հաջորդ տեղեկությունը մենք գտնում ենք 9-14 համարներում, որտեղ ականատես ենք լինում Հովաբի հաղթանակին այդ պայքարի ընթացքում: Ամոնացիների հետ պատերազմում, հաղթանակ տարավ Դավիթը, իսկ թշնամին՝ ովքեր եկել էին օգնելու Ամոնացիներին, փախուստի դիմեցին:

Հովաբի ռազմական սրամտությունը և զինվորների դասավորվածությունը այժմ գտնվում էր Դավիթի կողքին. մենք նկատում ենք դա 15-19 համարներում: Հարկ է ուշադրություն դարձնել, որ թշնամին, որը եկել էր Եփրատ գետից մարտնչելու Դավիթի հետ, ամբողջությամբ պարտություն կրեց: Շատերը մեռան պատերազմում, իսկ ողջ մնացածները վերադարձան տուն և հրաժարվեցին օգնել Ամոնացիներին:

Սիրելի Հիսուս՝ այս աշխարհը մեղքով լի է: Կան թագավորներ, ովքեր ղեկավարում են երկիրը արդարությամբ և օգնում են մեզ: Բայց կան թագավորներ, ովքեր մեր թշնամիներն են: Պաշտպանիր և օգնիր մեզ այդ իրավիճակից:

ԱՄԵՆ

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Հովսեփ Սահակյան

2 Samuel 10

Here we have a report of a political scenario where the Ammonites saw their predicament and hired thousands of troops from neighboring city-states, drawing up a battle plan to fight David’s men who were in front of their city. We have an overview of events in vv. 6-8.

The next report in vv. 9-14 is put together with a focus solely on Joab and his achievements, probably written by Joab's personal military scribe. In the battle with the Ammonites, David’s forces won and the enemies who came to help the Ammonites fled.

Joab’s military ingenuity is placed alongside that of David’s in vv. 15-19, which is the report of the palace scribe. Notice how the scribes carefully collect the details without propaganda motives. In this event the enemies who came from beyond the River Euphrates to fight against David’s men were defeated. Many died in battle, and the rest returned home and refused to help the Ammonites again.

Dear God,

In this world of sin, there are kings who govern rightly and uphold us, and there are kings who are our enemies. Protect and hold us in Your hand. Amen.

Koot van Wyk, Kyungpook

Kyungpook National University

Sangju, South Korea

Այս գլխում մենք սովորում ենք թագավորից, ով ցանկանում էր բարություն անել իր նախկին թշնամուն, նախորդ թագավորին, լինելով բարի նրա ժառանգների հանդեպ: Դավիթը հարցրեց, արդյոք կենդանի է Սավուղի ազգականներից ինչ-որ մեկը, և դա Հովնաթանի որդին էր՝ Մեմփիբոսթեն, Դավիթը հրամայեց, որ Մեմփիբոսթեին բերեն իր մոտ: Դավիթը մեծ սիրով է վերաբերվում նրա հետ, և վերադարձնում Սավուղի կորցրած ստացվածը:

Ցանկացած քրիստոնյա, ով անցյալում թշնամիներ է ունեցել, պետք է գիտենա, որ ինչ-որ մի պահի, Աստված կբերի նրան, ցանկանալով վերականգնել կորցրած կամուրջը: Դավիթը հենց այդպես է վարվում այս գլխում: Սուրբ Հոգին ոգեշնչել է գրողին մատնանշել այս բարի դրվագը Դավթի կյանքում, որպես օրինակ, թե ինչպես է հարկավոր վարվել:

Դավիթը զգում է, որ պետք է կատարի վերականգնման աշխատանքներ, որքան հնարավոր է արագ, չնայած որ, դա իրականացնելու համար Դավթից պահանջվում է մի քանի տարի: Սուրբ Հոգին ցանկանում է, որ նորոգենք հարաբերություններ, այնտեղ՝ որտեղ մենք կարող ենք դա անել, ու սովորեցնում է խաղաղարար լինել:

Սիրելի Աստված.

Օգնիր մեզ նվիրենք մեր ժամանակը և էներգիան, որպեսզի կամուրջներ կառուցենք այնտեղ, որտեղ նախորդները այրվեցին, մասամբ կամ ամբողջությամբ, պայմանավորված մեր սեփական գործողություններով կամ ներգրավվածությամբ: Հիսուսի անունով ենք աղոթում: Ամեն:

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Աննա Քոթանջյան

2 Samuel 9

In this chapter we learn of a king that wants to be kind to his past enemy, the previous king, by being kind to his descendents. David asked for any living relative of Saul, and it happened to be the son of Jonathan, Mephiboseth, who was brought to him. David treated him very kindly and restored the lost property of Saul to him.

Any Christian who has made enemies in the past will know that at some point, God will bring him or her to want to bridge the gap. David is doing just that in this chapter. The Holy Spirit inspired the writer to select this good event in David’s life as an example of doing what is right.

David feels he has to make restoration as soon as possible, even though it took him some years to accomplish this. The Holy Spirit wants us to also mend relationships wherever we can, and learn to be peacemakers.

Dear God

Help us to devote our time and energy to build bridges where previous ones were burned, partly or wholly due to our own actions or involvement. In Jesus' name we pray. Amen.

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea

Համեմատելով Թագավորաց և Մնացորդաց գրքերը, մենք տեսնում ենք նմանություններ, բայց երբեմն տարբեր են շեշտադրումները: Անունները կարող են տարբեր լինել, քանի որ, միգուցե դպիրը օգտագործել է մարդու ազգանունը, ինչպես Գեդեոնի դեպքում, ում քանանացիները անվանում էին Հերոբաաղ, կամ Սողոմոնի, ում փյունիկեցիները անվանում էին Հեդիդա:

Այսպիսով, մենք մի անուն կարող ենք տեսնել Թագավորացում, մեկ ուրիշը՝ Մնացորդացի մեջ: Այս դպիրները և մարգարեները արտահայտել են Աստծո գաղափարները, բայց ոչ` Նրա լեզուն: Նրանք գրել են Սուրբ Հոգով շարժված (Բ Պետրոս 1.21): Սուրբ Հոգու միջոցով այս մարդիկ արտահայտել են Աստծո մտքերը՝ տարբեր ձևերով շեշտադրելով այնտեղ, որտեղ հարկավոր էր:

Աստված, Իր ներողամտությամբ, հանդիպում է անկյալ մարդկանց այնտեղ, որտեղ նրանք կան: Աստվածաշունչը կատարյալ է իր պարզությամբ, սակայն Աստծո մեծագույն մտքերը չեն կարող արտահայտվել մարդկային լեզվով: Տերը, հրաշալի ուժով, պահպանել է այս Սուրբ Գիրքը՝ իր ժամանակակից ձևով: Այդ Խոսքը պարունակում է անփոփոխ, հավերժական ճշմարտություններ մեր կյանքի համար (տե՛ս Ընտիր լուրեր, հատոր 1, էջ 15, 20-23):

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Սանգջու, Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Իրինա Գաբրիելյան

2 Samuel 8

In comparing the books of Samuel with the books of Chronicles, we find similarities but sometimes a different emphasis. Names may differ because the scribe may have used the person’s second name, as in the case of Gideon whom the Canaanites called Jerobaal, and in the case of Solomon whom the Phonicians called Jedidah. So we may see one name in Samuel and a different name in Chronicles or Kings.

The Holy Spirit did not take hold of the hand of the scribe and push his pen. These scribes and prophets expressed the ideas of God, not His exact language. They wrote as they were moved by the Holy Spirit (2 Pet. 1:21). Through the Holy Spirit these men expressed God's thoughts in different ways, giving emphasis where needed.

Thus is shown God’s condescension. He meets fallen human beings where they are. The Bible is perfect in its simplicity, but all of God’s great thoughts cannot be perfectly expressed in human language. The Lord has preserved this Holy Book by His own miraculous power in its present form. That Word contains unchanging, eternal truths for our lives. (See Selected Messages, Vol. 1, pp. 15, 20-23)

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea

Նաթան մարգարեի միջոցով Աստված Դավիթին հավիտենական գահ է խոստանում, սակայն ապահովությամբ դնելով Աստծո գահի կողքին: Աստված աչառ չէ, այստեղ ոչ մի հովանավորչություն չկա:

Դավիթի սերունդների մեջ էր լինելու այն խոստացվածը, որի միջոցով գալու էր այն ժամանակը, երբ Իսրայելը հանգստանալու էր իր թշնամիներից (համար 11): Հավիտենական հանգստի այս խոստումը վերաբերում է և մեզ (հոգևոր Իսրայելին) և մեզ հասանելի է Հիսուս Քրիստոսի մահվան միջոցով: Աստված խոստացել էր, որ նույնիսկ Դավիթի մահից հետո Նա վեր էր կացնելու (հոգևորապես) սերունդներ նրանից հետո:

Հոգևոր Իսրայելը` նրանք, ովքեր ընդունել են Քրիստոսին որպես իրենց Փրկիչ, շարունակելու են Աստծո խոսքի ժառանգությունը երկրի վրա և ի վերջո գտնելու են տեղ Քրիստոսի թագավորության մեջ, երբ նրանք բոլորը կթագավորեն Նրա հետ միասին:

Սիրելի Աստված, շնորհակալություն, որ երկրի վրա բոլոր մարդիկ անկախ ռասայից, գույնից և արյունից, հնարավորություն ունեն դառնալու Աստծո որդիներ, նստել աթոռին հավասարապես Քրիստոսի հետ դրախտում և ստանալ օրհնություններ երկրպագելով Քեզ: Մենք ուզում ենք լինել Աստծո հոգևոր ընտանիքի մասը, որն սկսվել է Ադամից և շարունակում է աճել մինչև երկրորդ գալուստը։ Ամեն:

Կութ Վան Վուք

Քյանքթուքի ազգային համալսարան

Հարավային Կորեա

Թարգմանիչ` Կարինե Մարգարյան

2 Samuel 7

The Lord through Nathan promises David a throne forever by putting it securely next to God’s throne in heaven. God is not being selective; there is no favoritism here! Among David’s descendants would be the Promised One and through Him the time would come when Israel would have rest from all their enemies (v. 11). This promise of eternal rest includes us (spiritual Israel) and is made available to us through the death of Jesus Christ. God promised that even after David's death, He would raise (spiritual) descendants after him. Spiritual Israel--those who have accepted Christ as Savior-- will carry on the legacy of the Word of God on earth and ultimately find a place in the Kingdom of Christ when they all will reign with Him together (v. 13-16).

Dear God,Thank you that all people on earth, no matter what race, color or blood, have a chance to become children of God, sit on a throne forever with Christ in heaven and receive blessings in worship before You. We want to be part of the spiritual family of God that began with Adam and continues to grow until the Second Coming. Amen.

Koot van Wyk

Kyungpook National University

Sangju, South Korea

Տիրոջ տապանակը տեղափոխելու երկու փորձ է կատարվել, որոնցից յուրաքանչյուրն ուղեկցվել է անմոռանալի դասերով: Առաջին փորձի ժամանակ երեսուն հազար հրեա ընտրվեց փոխադրելու համար, Տիրոջ տապանակը դրվեց նոր սայլի վրա, և Դավիթն ու Իսրայելի տունը ցնծացին Տիրոջ առջև:

Ընթացքում Ոզան սպանվեց՝ տապանակին ձեռք չտալու վերաբերյալ խիստ հրահանգը խախտելու համար: Դավիթը, ինչպես երբեք նախկինում, հասկացավ Աստծո օրենքի սրբազան լինելը և խստագույն հնազանդության անհրաժեշտությունը:

Ոգևորվելով Աբդեդոմի տան ստացած օրհնություններից, երբ տապանակը գտնվում էր այնտեղ, երեք ամիս անց տապանակը տեղափոխելու մեկ այլ փորձ կատարվեց: Այս անգամ Դավիթն ու նրա մարդիկ խնամքով հետևում էին իրենց հայտնի բոլոր հրահանգներին և հաջողությամբ Տիրոջ տապանակը փոխադրեցին Երուսաղեմ:

Առաջին փորձի ժամանակ անհնազանդության պատճառով Դավիթը տարակուսանք և շփոթություն ապրեց: Արդեն Դավթի անկեղծ հնազանդությունը տապանակի փոխադրման երկրորդ փորձը դարձրեց մի հրաշալի իրադարձություն, և տոնակատարությունը տևական տպավորություն թողեց Իսրայելի և հետագա սերունդների վրա:

Մենք նույնպես կատարյալ հաճույք և ցնծություն կգտնենք Տիրոջը անկեղծ հնազանդության մեջ:

Սեմուել Ուոնգ

Թայվանի Արևելյան Ասիայի հարցերով զբաղվող կենտրոն

Թարգմանիչ` Մերինե Աթոյան

2 Samuel 6

Two attempts were made for relocation of the ark of God, each accompanied with unmistakable lessons. In the first attempt, thirty thousand Israelites were chosen for the relocation, the ark of God was loaded on a new cart, and David and all the house of Israel rejoiced before the LORD. In the process, Uzzah was killed for failing to following the strict instructions concerning the handling of the ark. David realized as never before the sacredness of the law of God and the necessity of strict obedience.

Encouraged by the blessings received by the house of Abinadab where the ark had been stored, another attempt was made to move the ark three months later. This time David and his people carefully followed all the instructions known to them and successfully relocated the ark of the LORD in Jerusalem.

In the first attempt, disobedience brought distress and puzzle to David. Yet the explicit obedience by David made the second transfer of the ark a very delightful occasion and the celebration left a lasting impression upon Israel and the generations to follow. We too will find thorough delight and joy in rendering unreserved obedience to the LORD.

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan

Չնայած նրան, որ Դավիթը առաջին անգամ օծվեց Սամվել մարգարեի կողմից լինելով երիտասարդ, և կրկին օծվեց որպես Հուդայի թագավոր, այժմ նա օծվեց երրորդ անգամ, որպես ամբողջ Իսրայելի ու Հուդայի թագավոր:

Ռազմական նվաճումը չէր, որ Դավթին հասցրեց գահին: Բոլոր Իսրայելի ցեղերը ոգևորությամբ նրան գահին բարձրացրեցին` հիմնվելով Տիրոջ խոստման վրա՝ Իսրայելի ժողովրդի վրա Դավթին հովիվ և իշխան կարգելու մասին:

Դավթը չի բարձրացել գահին պարզապես այն պատճառով, որ նա օծվել է, այլ նա սպասեց այն պահին, երբ Տերը դուռ բացեց նրա համար: Դավթի խոնարհությունը ու նրա ամբողջական կախվածությունը Տիրոջից հաճելի էր Աստծուն: Այն արձանագրվել է որպես՝ «Տեր Աստծո զորությունը նրա հետ էր»:

Ամբողջ Իսրայելի ու Հուդայի վրա Դավթի թագավոր դառնալու պատմությունը բացահայտում է, թե որքան ողորմած և համբերատար է Տերը, և որ Նա չի թողնում մարդուն, քանի որ նա արժանի է: Փոխարենը, Աստված թափում

է շնորհը բոլորի վրա, ովքեր վստահում ու խոնարհաբար սպասում են Իրեն, ինչպես Դավթին արեց, չնայած նրա չարաբաստիկ սխալներին:

Սեմուել Ուոնգ

Թայվանի Արևելյան Ասիայի հարցերով զբաղվող կենտրոն

Թարգմանիչ` Աննա Քոթանջյան

2 Samuel 5

Though David was first anointed as a youth by the prophet Samuel, and again anointed as king of Judah, now he was anointed the third time to reign over all Israel and Judah.

It was not military conquest that brought David to the throne. All the tribes of Israel uplifted him to the throne based upon the LORD’s promise to make David the shepherd and prince of the people of Israel.

David did not take the throne simply because he was anointed, but waited upon the LORD to open the door for him. David’s humility and his complete reliance on the LORD was delightful in the sight of God. It is recorded that “the LORD God of hosts was with him.”

The story of David becoming king over all Israel and Judah reveals how merciful and patient the Lord is, not treating man as he deserves. Instead, He pours abundant grace upon all who trust and humbly wait on Him, which David did in spite of his unfortunate mistakes.

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan

Բերովթացի Ռեմոնի երկու որդիները սպանեցին Հեբուսթեին և գլխատեցին նրան իր անկողնում: Հետո նրանք բերեցին Հեբուսթեի գլուխը Դավիթի մոտ, մտածելով, որ լավ լուր են բերում: Բայց Դավիթը չկարողացավ հարգել նրանց դավաճան արարքը: Նա մահապատժի ենթարկեց երկու մարդասպաններին:

Դա անելով Դավիթը ցույց տվեց, որ նա Հեբուսթեին համարում է «ուղիղ մարդ» և թաղեց նրան արժանապատվորեն: Հեբուսթեի մահն ու թաղումը նշանավորվեց հյուսիսային թագավորությունում և առիթ հանդիսացավ Դավիթի ամբողջ Իսրայելի և Հուդայի վրա թագավոր դառնալուն:

Ինչ որ մեկը կարող է նկատել Դավիթի անհետևողականությունը, կապված Հեբուսթեի մարդասպանների հետ վերաբերմունքի և Աբեներին սպանող իր սեփական եղբորորդու` Հովաբի հետ վերաբերմունքի տարբերությունում:

Դավիթը իր սեփական ընտանիքի անդամների հետ թվում էր մեղմ էր վարվում: Այս միտումը ավելի ուշ երևում էր նաև Դավիթի ապստամբ որդու` Աբիսողոմի մահվանը վերաբերվելով: Արդարացի չէ վարվել մեղավոր մարդու հանդեպ այլ կերպ, որովհետև նրանք ընտանիքի անդամներ են:

Սեմուել Ուոնգ

Թայվանի Արևելյան Ասիայի հարցերով զբաղվող կենտրոն

Թարգմանիչ` Մարինե Գաբրիելյան

2 Samuel 4

Two sons of Rimmon the Beerothite killed Ishbosheth at his bed and beheaded him. Then they took the head of Ishbosheth and came to see David, thinking they were bringing good tidings. But David could not honor such an act of treachery as a means of elevating him to the position of king over all Israel. He ordered the two murderous captains to be executed.

In doing so, David showed that he considered Ishbosheth “a righteous person” and buried him with dignity. The death and burial of Ishbosheth marked the collapse of the northern kingdom and brought David nearer to being the king over Israel and Judah.

One may notice the inconsistency of David in dealing with Ishbosheth’s murderers on the one hand and with his own nephew Joab who had murdered Abner on the other. David seemed to be weak in dealing with his own family members fairly and squarely.

This tendency was also seen in David’s later dealings with the rebellion and death of his own son Absalom. It is never honest to deal differently with evil persons because they are family members.

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan

Չնայելով Դավթի թերություններին ու անկատարությանը` Աստված օրհնեց նրա տունը: Դավիթը, հետևեց այդ ժամանակվա սովորություններին` օգտագործելով բազմակնությունը (2 Օրինաց 17.17), որպես ամուր քաղաքական միություն կառուցի` իր թագավորությունը ամրացնելու համար:

Այնուամենայնիվ, Դավիթը ցուցաբերեց ներողամտության հոգի` մտահոգվելով իր թագավորության բարեկեցության համար: Աստված հասկացավ Դավիթի սիրտը և օրհնեց նրա թագավորությունը` չնայած իր թերություններին:

Դավիթը հայտարարեց, որ ոչ մի կապ չունի Աբենների արյան թափման հետ` անիծելով Հովաբին և նրա սերունդին: Նա սուգ արեց և ծոմ հայտարարեց` Աբեների անսպասելի մահվան համար:

Իր թշնամու հանդեպ Դավիթի այդ արարքը արժանացավ Իսրայելի վստահությանն ու հիացմունքին: Դավիթը անմիջապես չլուծեց Հովաբի հարցերն, այլ թողեց Աստծուն` հավատալով, որ Հովաբը իր չարության արժանի պատիժը կստանա պատշաճ ժամանակին:

Դավիթը հասկացավ, թե ինչ է նշանակում սպասել, որ Աստված լուծի հարցերը: Նույն կերպ էլ պետք է մենք շարժվենք:

Սեմուել Ուոնգ

Թայվանի Արևելյան Ասիայի հարցերով զբաղվող կենտրոն

Թարգմանիչ` Մարինե Գաբրիելյան

2 Samuel 3

The LORD blessed the house of David in spite of his weakness and imperfections. David, following the custom of the time for building a strong political alliance to strengthen his kingdom, resorted to polygamy against the plain command concerning multiple wives (Deuteronomy 17:17).

Nevertheless, David demonstrated a spirit of forgiveness, acceptance, and deep concern for the welfare of the kingdom. The LORD understood David's heart and blessed his kingdom in spite of his defects.

David announced he had nothing to do with the shedding of the blood of Abner and spoke a serious curse on Joab and his descendants. He mourned for Abner and fasted over his unexpected death. His magnanimous recognition of one who had been his bitter enemy won the confidence and admiration of all Israel.

David did not deal with Joab directly, but relinquish the matter to the LORD, believing that Joab would receive his payback for his wickedness in due time.

David understood what it meant to wait upon the LORD to rectify things, and so must we.

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan

Դավիթը հարցնում է Աստծուն, իմանալու, թե ինքն արդյոք պետք է դուրս գա Պաղեստինից և գնա վեր` դեպի Հուդայի քաղաքներ, նորից ապրելու այդ ժողովրդի մեջ: Թեև նա օծվել էր շատ տարիներ առաջ, Դավիթը չէր հանդգնում վերադառնալ Հուդա և գրավել Սավուղի տեղը` որպես թագավոր: Փոխարենը նա ցուցաբերում է մեծ զգուշություն, սպասելով Տիրոջ առաջնորդությանն ամեն քայլում: Այն ժամանակ ժողովուրդը եկավ և օծեց նրան որպես թագավոր` Հուդայի տան վրա:

Այնուամենայնիվ, Սավուղի և Դավիթի տների միջև հակամարտությունը շարունակվում էր: Աբենները՝ Սավուղի զորքի հրամանատարը, Սավուղի որդի Հեբուսթեին դարձրեց թագավոր ամբողջ Իսրայելի վրա: Դավիթը թագավորեց Հուդայի տան վրա մոտ յոթ ու կես տարի, սակայն ոչ մի միջոց չձեռնարկեց ընդդեմ Իսրայելի տան, իրեն լիովին դրսևորելով որպես խաղաղության և միաբանության թագավոր:

Աբենների և Հովաբի միջև լարվածություն սկսվեց և ապա վերաճեց կռվի, որի ժամանակ Աբենները սպանեց եղբայրներից Ասայելին, բայց կորցրեց ավելի քան երեք հարյուր մարդ: Դավիթի ծառաները հաղթեցին, բայց և այնպես այս ամենը հանգեցրեց հետագա հակամարտությունների: Որքան ճշմարիտ է ասույթը, թե «Ջրի արձակման նման է կռվի սկիզբը, բայց վեճը չբորբոքված` դու ետ քաշվիր» (Առակաց 17.14)։

Սեմուել Ուոնգ

Թայվանի Արևելյան Ասիայի հարցերով զբաղվող կենտրոն

Թարգմանիչ` Կարինե Մարգարյան

2 Samuel 2

David inquired of the LORD, asking whether he should leave Philistine territory and go up into the cities of Judah and live again among the people. Though anointed many years previous, David was not presumptuous in going back to Judah and taking Saul’s place as king. Rather he showed great prudence in waiting upon the LORD for every move. Then the people came and anointed David king over the house of Judah.

However, the conflict between Saul’s and David’s houses continued. Abner, captain of Saul’s host, made Ishbosheth, the son of Saul, king over all Israel. David was king over the house of Judah for a period of seven and a half years, yet did not take any action against the house of Israel, fully demonstrating himself as a king of peace and unity.

Tensions began between Abner and Joab, then evolved into a battle with Abner killing Joab’s brother Asahel, yet losing more than three hundred men. The servants of David won; however, the incident foreshadowed further conflict. How true is the saying that “The beginning of strife is like releasing water; therefore stop contention before a quarrel starts” (Proverbs 17:14).

Samuel Wang

Center for East Asia Work

Taiwan