Սա Սուրբ գրքում մի անսովոր պատմություն է: Ես ենթադրում եմ, որ Մովսեսը Հուդայի մասին այս արձանագրությունը զետեղել է որպես Հովսեփի երկար պատմությանը հակադիր բան, որպեսզի ավելի լավ բացահայտենք Հուդայի բնավորությունը ի տարբերություն հերոս Հովսեփի:

Հուդայի ստախոս բնավորությունը ավելի լավ բացահատվում է իր Թամարի հետ ունեցած սեռական հարաբերության պատմության մեջ, նրա հարսի, ով ներկայացել էր որպես անբարոյական: Փաստը, որ Հուդան պատգամավոր է ուղարկուն վճարելու «անբարոյականին» և որ պատգամավորը հետաքրքրվում էր կորած կնոջով, կոչելով նրան մարմնավաճառ, թվում է, թե դա փորձ է պաշտպանելու Հուդայի հասարակական կերպարը: Բացի այդ, Հուդան հրաժարվում է վճարման գաղափարից, քանի որ վախենում է ծաղրից։ Սա արտացոլում է իր մեթոդը Ծննդոց 37-ում, որտեղ նա մատնեց Հովսեփին ստրկության, այնպես, որ ստրկությունը սպանի նրան: Հուդան քաղաքական առումով խորաթափանց էր, կատարելով ապօրինի գործողություն մինչդեռ փորձելով պահպանել իր հասարակական հեղինակությունը:

Հուդայի բնավորության ամեն մի գիծ ներկայանում է ավելի մեծ տեսքով. խաբեությունը, սեռական անբարոյականությունը և հասարակական դեմքը պահպանելու ցանկությունը, չնայած նրա չարամտությանը հաղթահարված կլինեն Հովսեփի պարագայում գրքի հաջորդ էջերում։ Հովսեփը կփայլի այնտեղ, որտեղ Հուդան ընկավ, և դրա առաջին օրինակը կտեսնենք Ծննդոց 39 գլխում գայթակղիչ կնոջ պատմության մեջ։

Ստեփան Բաուեր

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

This is an unusual chapter in Scripture. I propose that Moses included this record of Judah as the antagonist of the larger Joseph story in order to better reveal Judah's character, in contrast to the hero, Joseph.

Judah's deceitful character is further revealed in the story of his sexual liason with Tamar, his daughter-in-law who posed as a prostitute. The fact that Judah sent a deputy to pay the "prostitute" and that the deputy inquires for the missing woman by calling her a cult-prostitute, seems to be an attempt to protect Judah's public image. In addition, Judah calls off the attempted payment because he feared ridicule. This mirrors his method in Gen 37 where he consigns Joseph to slavery so that slavery will kill Joseph. Judah was politically shrewd at performing illicit activity while trying to preserve his public image.

Each of the character flaws of Judah magnified in Gen 38--deceitfulness, sexual immorality, and holding up a good public image while acting maliciously–will be victoriously surmounted by Joseph in the following passages. Joseph will shine where Judah failed, and our first example will be in Gen 39 with a matching temptress story.

Stephen Bauer

Professor of Theology and Ethics

Southern Adventist University

Այս գլուխը ծավալուն պատմություն է սկսում` կենտրոնացած Հովսեփի վրա:  Մենք անմիջապես նկատում ենք, որ Հակոբը Հովսեփին ավելի շատ է սիրում, քան նրա մյուս եղբայրներին, ինչը տանում է ծանր, ոչ ֆունկցիոնալ ընտանեկան դինամիկային: 

Երբ Հովսեփը գնաց Հակոբի համար իր եղբայրներին ստուգելու, գլուխ բաձրացրեց այդ ընտանիքի ոչ ֆունկցիոնալությունը։ Եղբայրները դավադրեցին սպանել նրան: Ռուբենը տեսնելով, որ կարող է վերականգնել շնորհքն իր հոր առջև, փորձեց վերահսկել իրավիճակը, այնպես, որ կարող էր պաշտպանել Հովսեփին, նրան կենդանի և առողջ ետ բերելով: Հուդան խորաթափանցորեն հասկացավ իրավիճակը: Միաբանելով իր եղբայրներին  իր հետ վաճառելու Հովսեփին, Հուդան նրանց լռությունը ապահովեց, խափանելով Ռուբենի փրկության հնարավորությունը՝ հեռացնելով Հովսեփին իր ճանապարհից, ակնհայտորեն ներկայացնելով իրեն որպես անդրանիկության ժառանգորդ: Այսպիսով, Հուդան այս պատմության մեջ ներկայանում է իր եղբայրների համար որպես առաջնորդ և խոսնակ, դառնալով ստոր մրցակից հերոս Հովսեփի:

Հուդան ներկայացնում է մի հզոր դինամիկա, որտեղ մեկի ուժը իշխանությամբ օգտագործվում է բարձրացնելու իր եսասիրական հետաքրքրությունը փոխանակ անձնազոհելու ավելի լավ բան: Առաջնորդներն այսօր կարող են նկատել, որ ընտանիքներն ու եկեղեցական խմբերը կարող են վնասվել, երբ եսասիրական հետաքրքրությունները դառնում են իշխանությունն օգտագործելու ուժ:

Ստեփան Բաուեր

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

This chapter begins an extended story centered on Joseph. We are notified immediately that Jacob loved Joseph more than the other brothers, thus launching us into the midst of severe dysfunctional family dynamics.

When Joseph went to check on his brothers for Jacob, the family dysfunctions came to a head. The brothers plotted to kill Joseph. Reuben, seeing an opportunity to restore his favor with his father tried to redirect the situation so he could save Joseph and deliver him back to Jacob alive and well. Judah shrewdly discerned the situation. By getting the other brothers to unite with him in selling Joseph, Judah secured their silence, foiled Reuben's chances at redemption, and moved Joseph out of his way, setting himself up as the heir-apparent for the birthright. Judah thus emerges in the story as the leader and spokesperson for the brothers, becoming the villainous opponent of the hero-to-be, Joseph.

Judah represents a power dyanamic where one's power is used primarily to enhance self-interest instead of unselfishly protecting the larger good. Leaders today should note carefully the damage to family and church groups that can be done when enhancing self-interest becomes the goal of our use of power.

Stephen Bauer

Professor of Theology and Ethics

Southern Adventist University

Ժամանակակից ընթերցողներին կարող է թվալ, թե Ծննդոց 36-ը իզուր տեղ է զբաղեցնում Սուրբ գրքում։  Ինչի՞ համար են այդքան մանրամասները Եսավի ընտանիքի և Եդովմացիների մասին: Իրականում այս գլուխը կարող է մեզ տեղեկություն տալ Աստծո մյուս զավակների հանդեպ համապատասխան վերաբերմունքի մասին, ովքեր չեն ապրում և չեն հավատում, ինչպես մենք: 

Ճիշտ է, որ մի օր Բաբելոնը և նրա շնացող դուստրերը կդատվեն և կոչնչանան (Հայտնություն 17,18)։ Նույն կերպ Եսավի ընտանիքը ընդիմանում է Աստծո ժողովրդին և վերջ ի վերջո բախվելու է դատաստանին և ոչնչացմանը (Եսայիա 34.5 և Աբդիայի ամբողջ գիրքը): Բայց միաժամանակ նկատենք Աստծո վերաբերմունքը Եսավի ընտանիքի նկատմամբ: Անապատում պանդխտության ժամանակ Աստված ասել էր Իսրայելին, որ չվիճեն Եսավի ժողովրդի հետ, և չակնկալեն որևէ վայր, որն Աստված տվել էր Եսավի սերունդներին, և նրանցից խաղաղ ճանապարհով ձեռք բերեն սնունդ և ջուր, որովհետև նրանք Իսրայելի եղբայրներն են (Երկրորդ Օրինաց 2.2-5): Ծննդոց 36-ը Իսրայելին հստակ հիշեցնում է, թե ովքեր էին եղել նրանց լքված եղբայրները: Ծննդոց 36-ը հիշեցնում է նաև մեզ, որ մենք էլ ունենք լքված եղբայրներ և քույրեր, ովքեր նույնպես Աստծո հոգատարության երեխաներն են: Ծննդոց 36-ը կոչ է անում հիշելու Հիսուսի խոսքերը «Եվ ուրիշ ոչխարներ էլ ունեմ, որ այս գավիթից չեն» (Հովհաննես 10.16):

Դուգլաս Թիլսթրա

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

To the modern reader Genesis 36 may appear to be wasted space in scripture.  Why so much detail about the family line of Esau and the Edomites? Actually this chapter may inform us about appropriate attitudes toward others of God’s children who do not live and believe as we do.

It is true that one day Babylon and her adulterous daughters will be judged and destroyed (Revelation 17,18).  In the same way Esau’s family line opposed God’s people and ultimately faced judgment and destruction (Isaiah 34:5, and the entire book of Obadiah).  But notice God’s attitude to Esau’s family line in the meantime.  God told the Israelites during their wilderness wanderings not to contend with the people of Esau, not to expect any of the land God have given to Esau's descendants, and to peacefully purchase food and water from them because they were Israel’s brother (Deuteronomy 2:2-5).

Genesis 36 reminded Israel precisely who their estranged brothers were.  Genesis 36 reminds us that we have estranged brothers and sisters who are also the children of God’s care.  Genesis 36 calls to mind Jesus’ words, “I have other sheep that are not of this fold.”  (John 10:16, ESV)

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Թեև Հակոբի պատմությունը շարունակվելու է ամբողջ Ծննդոցում, սակայն այս պատմությունից ուշադրությունը շեղվում է և տարվում  նրա որդի Հովսեփի պատմության վրա: Նախ, մենք կարդում ենք Հակոբի կյանքի երեք մեծագույն կորուստների մասին և Աստծո ու Հակոբի միջև երկու նշանավոր փոխազդեցությունների մասին: Առաջին կորուստը Հակոբի ընտանիքում երկար տարիների սիրված անդամ՝ Դեբորայի մահն էր (համար 8): Վերջին կորուստը Իսահակի մահն էր (համարներ 28-29): Դրանց միջև Հակոբի մեծագույն կորուստն էր. Ռաքելի մահը, երբ նա ծննդաբերում էր Բենիամինին (համարներ 16-20): Նրա համար հավելյալ կսկիծ էր Բաղայի հետ Ռուբենի անօրինական սեռական կապը: Այսօրվա հավատացյալների նման Հակոբը տառապանքներ և ողբերգություններ կրեց, այնքան տարածված  նրանց մեջ, ովքեր ապրում են այս ընկած մոլորակի վրա:

Սակայն տառապանքների և կորուստների մեջ Աստված հիշեցնում է Հակոբին (և մեզ), որ մենք մոռացված չենք: Աստված հիշեցնում է Հակոբին Իր ներկայությունը Բեթելում՝ սանդուղքի վրա և կոչ է անում Հակոբին վերադառնալու այնտեղ (համար 1): Ի դեպ, Աստված ապահովում է գերբնական պաշտպանություն (համար 5): Մի անգամ Բեթելում, Աստված Հակոբին նորից է երևում, թարմացնում է ընտանեկան խոստումները և հիշեցնում է Հակոբին իր նոր անունը՝ Իսրայել (համարներ 9-12): 

Աստված հավատարիմ է՝ չնայած մեր կյանքի անորոշություններին, տառապանքներին և կորուստներին, կամ նույնիսկ մեր մեղքերին, որոնք մեզ և մեր ընտանիքներին ցավ են բերում:

Դուգլաս Թիլսթրա

 Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

Though Jacob’s story will continue through the remainder of Genesis, the focus shifts from his story to the story of his son, Joseph.  First, however, we read of three major losses in Jacob's life and two significant interactions between God and Jacob.  The first loss is the death of Deborah, a life-long beloved member of Jacob’s household (v. 8).  The final loss is Isaac’s death (vs. 28-29).  In between is Jacob’s great loss, Rachel’s death while giving birth to Benjamin (vs. 16-20). An additional heartache is Ruben’s violation of Bilhah.  Like believers today, Jacob suffered the heartaches and tragedies so common to all who live on this fallen planet. 

Yet in the midst of suffering and loss God reminds Jacob (and us) that he is not forgotten. God reminds Jacob of His presence with the ladder at Bethel and calls Jacob to return there (v.1).  On the way, God provides supernatural protection (v.5). Once in Bethel, God appears to Jacob again, renews the family promises, and reminds Jacob of his new name, Israel (vs. 9-12). 

God is faithful despite the uncertainties of life, the losses we suffer, or even our sins which bring pain to ourselves and our families.

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Պատկերացրեք ինչ որ մեկը լուսանկարում է ձեզ, միգուցե երբ դուք վատ եք երևում, առավոտյան նոր եք վեր կացել կամ վնասվածքից հետո ձեր դեմքին թողել են արյուն և կապտուկներ:  Այսօրվա պատմությունը ներկայացնում է Հակոբի ընտանիքի նմանատիպ պատկերը: Սա իսկապես դժվարություններով մի ընտանիքի պատկեր է, որը մեծապես Աստծո շնորհքի բուժման կարիքն ունի: Հակոբի որդիները հավերժացրեցին ընտանեկան ավանդությունը, խաբեությամբ պատասխանելով Եմովրին և Սյուքեմին (համարներ 13-17): Այն ավելի շատ նման էր Հիսուսի ժամանակների հոգևոր առաջնորդներին. նրանք խեղաթյուրել էին Աստծո ուխտի խորհրդանիշները (այս դեպքում թլպատությունը) հարմարացնելով իրենց ծառայության սեփական ձևերին: Հուդայի նման Շմավոնն ու Ղևին օգտագործեցին ընկերական համբույրը ծածկելու դավաճանությունն ու սպանությունը: Այս պատմության մեջ նրանք հերոսներ չեն: Ցավոք, Աստված նույնիսկ չի հայտնվում այս պատմության մեջ ենթադրաբար, որովհետև Նրա ներկայությունը անցանկալի էր:

Այս պատմությունը առանց հերոսների մութ դիմանկար է: Այն կարդացողներին ստիպում է ակնկալել, Հովսեփի թարմացնող կյանքը, ով կկոտրի Իսրայելի սերունդների մեղքերի շղթան: Այն ստիպում է կարդացողներին ձգվել դեպի Հիսուսը (Հովսեփի նախապատկերը), Ով կկոտրի ամբողջ մարդկության համար սերունդների մեղքերի շղթաները:

Դուգլաս Թիլսթրա

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

Imagine someone snapping a photograph of you when you look your worst- perhaps when you first get up in the morning, or just after an injury has left your face bloodied and bruised. Today’s story takes such a picture of Jacob’s family.  It is indeed the portrait of a troubled family greatly needing God’s healing grace. 

Jacob’s sons perpetuate the family tradition of trickery and deceit in their response to Hamar and Shechem (vs. 13-17).  In addition, much like the religious leaders of Jesus’ day, they pervert the emblems of God’s covenant (circumcision in this instance) to suit their own self-serving ways. Simeon and Levi, like Judas, use the kiss of friendship to cover betrayal and murder.  There are no heroes in this story.  Sadly, God does not even appear in this story- presumably because His presence is unwanted and uninvited.  

This story without heroes is indeed a dark portrait.  It makes the reader anticipate the refreshing life of Joseph who will break the chain of Israel’s generational sins.  It makes the reader long for Jesus (prefigured by Joseph) who would break the chains of generational sins for all humanity.  

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Հաբոկում՝ Հակոբի հետ մարտնչելուց հետո, Աստված Հակոբին նոր անուն տվեց և մի փուշ էլ նրա մարմնում: Աստծո հետ հանդիպումից հետո Հակոբը կաղում էր հաշմանդամության պատճառով, որը նրան հիշեցնում էր, որ նա ապրի որպես Իսրայել (Աստծո հետ մարտնչող), այլ ոչ թե որպես Հակոբ (բանսարկու): Հակոբին հիշեցում էր պետք: Հաջորդ չորս կամ հինգ տասնամյակները ավելի դժվար կլինեն, քան նախորդ երկուսն էին: Ճիշտ այնպես, ինչպես Պողոսին էր անհրաժեշտ իր «փուշը», որպեսզի նրան հիշեցնի Աստծուն ապավինել, այնպես էլ Հակոբին էր անհրաժեշտ իր սեփական փուշը:

Հաբոկում՝ Հակոբի փորձառությունը չի ջնջել իր հին միտումները: Ճիշտ այնպես, ինչպես մենք զգում ենք նոր ուղղություն մեր մկրտության երդումներով, կամ մեր ամուսնության երդումներով, և հետո ապրում ենք մի կյանք՝ սովորելով այդ ուխտերով ապրած կյանքի նշանակությունը: Հակոբը ուներ փորձառություն Աստծո հետ իր փոփոխված նոր անվամբ: Հին օրինաչափությունները դժվար են մահանում: Հակոբին անհրաժեշտ էր Աստծո կաղման պարգևը, իր փուշը, Աստծուն ապավինելու իր հիշեցումը:

Ինչպե՞ս է Աստված այսօր քեզ հիշեցնում, որ Իրեն ապավինես։

Դուգլաս Թիլսթրա

Հարավային ադվենտիստական համալսարան, դասախոս

After wrestling with Jacob at Jabbok, God gives Jacob a new name and a thorn in his flesh.  Jacob limps away from his encounter with God with a disability that calls him for the remainder of his life to live as Israel (One who Wrestles with God) and not as Jacob (One who Schemes).  Jacob will need the reminder.  The next four or five decades will be more challenging than the past two.  Just as Paul needed his “thorn” to remind him to rely on God, Jacob will need his own thorn. 

Defining as the Jabbok experience has been for Jacob, it does not erase all his old tendencies.  Just as we may experience new direction with our baptismal vows or our marriage vows and then spend a lifetime learning the significance of living out those vows, so Jacob has yet a lifetime of living out the newness of his name-changing experience with God. Old patterns die hard.  Jacob needs God’s gift of the limp, his thorn, his reminder to rely on God. 

How might God be reminding you to rely on Him today?

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University