Ահարոնն ու իր որդիները պետք է ներկայացնեին մարդկանց Աստծո առաջ: Քանի որ Աստված ամենասուրբն է, միայն քահանայությունն ու Մովսեսը կարող էին մոտենալ Աստծուն սրբարանի բակի շրջանակներում: Նրանց հագուստները հիանալիորեն պատրաստված էին «փառքի համար» ոչ նրանց ցուցադրելու, այլ ընդգծելու և բարձրացնելու նրանց ծառայությունը մարդկանց առջև: Քահանայական հագուստները, սրբարանի գեղեցիկ գոբելենները պատրաստված էին համապատասխանեցնելու մշակույթի հետ: Նրանց հագուստները նաև ներկայացնում էին Աստծո ցանկությունը Իր յուրաքանչյուր մարդու համար՝ համապատասխանեցնելու իրենց ներսի մարդը սրբարանի բնույթի հետ և Աստծո հետ, որ այն ներկայացրել էր:

Քահանայի կրծքի լանջապանակը հայտնի էր, որպես «դատաստանի լանջապանակ», քանի որ այն կրում էր Ուրիմն ու Թումիմը, որոնց միջոցով Աստված հայտնում էր Իր կամքը: Լանջապանակը կրում էր տասներկու քարեր, որոնց վրա գրված էր իսրայելի տասներկու ցեղերի անունները: Իր մարդկանց համար, Աստծո հիշատակարանում, կա մեծ նշանակություն, որոնց Նա համարում է Իր թանկարժեք քարերը: Իր եկեղեցին նման է «զարդարված» հարսի (Եսայիա 61.10) և համարվում է Իր գանձը:

Արդյո՞ք գիտեիր, որ դու թանկարժեք գանձ ես, թանկ Աստծո աչքերում:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 28

Aaron and his sons were to represent the people before the Lord.  As God is most holy, only the priesthood and Moses could approach God within the courtyard of the sanctuary. Their garments were exquisitely made “for glory,” not to puff them up, but to accentuate and elevate their office before the people. The priestly garments were made to harmonize with the elaborate, beautiful tapestries of the sanctuary. Their garments also represented the desire that God has for each of His people to harmonize their inner selves with the character of the sanctuary and with the God that it represented.

The breast plate worn by the high priest was known as the “breastplate of judgment” because it bore the Urim and Thummim through which God communicated His will. The breastplate carried twelve jems bearing the names of the twelve tribes of Israel.  There is great significance in God’s remembrance of His people whom he regards as His precious gems.  His church is as a bride adorned “with jewels” (Isa 61:10) and considered His treasure. 

Did you know you were a prized treasure, precious in the sight of the Lord?

Michael Hasel

Southern Adventist University

Քանի որ սրբարանը ներկայացնում էր փրկության ծրագիրը, կահույքի յուրաքանչյուր կտոր ուներ իր նշանակությունը և խորհրդանիշը: Զոհասեղանը՝ զոհաբերությունից թափված արյան հետ ներկայացնում էր մեղքի համար քավության ճշմարտության ավետարանը խաչի վրա, Հիսուս Քրիստոսի մահվան միջոցով (Եսայիա 53.4-7, Եփեսացիս 1.5-7): Այն կանգնած էր խորանի մուտքի մոտ ներկայացնելով մեղավորի՝ մեղքից մաքրվելու կարիքը, մինչ Աստծո ներկայությամբ երկրպագելը: Զոհասեղանի եղջյուրները ներկայացնում էին ուժ և իշխանություն: Դավիթը օգտագործում է «Իմ փրկության եղջյուրները» (Բ Թագավորաց 22.3, Սաղմոս 18.2) արտահայտությունը:

Ճրագակալի (մենորա) համար զեյթունի յուղը, յոթը մոմակալները, ներկայացնում էին Սուրբ Հոգու մաքրությունը (Զաքարիա 4.2-6): Լամպերը, որոնք պետք էր անընդհատ վառված լինեին, ներկայացնում էին Հիսուս Քրիստոսին` «ճշմարիտ լույսը» և «մարդկանց լույսը» (Հովհաննես 1.4-9): Իսրայելացիները պետք էր տարածեին Իր լույսը աշխարհով մեկ:

Մեզ, այսօր նույնպես տրված է արտոնություն կիսվելու Աստծո Խոսքով մեր շրջապատում: Արդյո՞ք մենք կիսում ենք ավետարանի լուրը կամ արդյո՞ք այն պահում ենք մեր մեջ: Հիսուսը ցանկանում է, որ մենք տարածենք Իր կյանքի լուրը՝ լուսավորելով մեռնող աշխարհը:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 27

As the sanctuary represented the plan of salvation, every piece of furniture had significance and symbolism. The altar of burnt offering with the blood that was shed from sacrifices represented the gospel truth of the atonement for sin through the substitutionary death of Jesus Christ on the cross (Isa 53:4-7; Eph 1:5-7). It stood at the entrance to the tabernacle representing the need of the sinner to be cleansed from sin before entering into worship before the presence of God. The horns of the altar represented strength and power. David referred to “the horns of my salvation” (2 Sam 22:3; Ps 18:2).

The olive oil for the menorah, the seven-branched candlestick, represented the purity of the Holy Spirit (Zech 4:2-6). The lamps were to burn continuously, representing the “true light” and “light of men,” Jesus Christ (John 1:4-9).  The Israelites were to be an extension of His light to the world.

We, too, today have been given that privileged position to share God’s Word with the world around us. Are we sharing that gospel message or are we keeping it to ourselves? Jesus desires that we spread His message of life to illuminate a dying world.

Michael Hasel

Southern Adventist University

«Խորան» տերմինը, Միշխան, առնչվում է «շեկինահ» տերմինի հետ, Աստծո փառավոր ներկայությունը, որը լցրել էր խորանը, որտեղ Աստված ապրում էր մարդկանց մեջ: Նրբաճաշակ մանրամասները նախատեսված սրբարանի կառույցի համար ցույց են տալիս Աստծո երկրպագության համար վայրերի կարևորությունը և Նրա փրկության ծրագրի իմացությունը: Վարագույրները պատրաստված էին կտավի գեղեցիկ մանվածքով, պատրաստված էին գեղարվեստական նմուշներով՝  կապուտակից, ծիրանագույնից և կարմիր թելից: Վարագույրը բաժանում էր սրբությունը՝ սրբության սրբությունից: Բոլոր չափսերին պետք էր ուշադիր հետևեին:

Դա օրինակ է մեզ համար, թե երկրպագությունը  ինչքան կարևոր է մեր Արարչի համար: Երբ մենք գալիս ենք երկրպագելու, մեր ուշադրությունը պետք է կենտրոնանա Նրա վրա: Այսօր մենք ավելի շատ երկրպագության ժամանակ հակված ենք կենտրոնանալու մեր վրա և թե ինչպես ենք մեզ զգում: Բայց սա շատ տարբեր է Ելից գրքում նկարագրված Աստծու վար կենտրոնանալու փորձառությունից:

Իսկ այսօր ի՞նչ կարող ենք ասել մեր կյանքի մասին: Երբ մենք մոտենում ենք Աստծուն երկրպագելու, արդյո՞ք գալիս ենք մաքուր, հագնելով լավագույնը, երկրպագելու Նրան պատվով և ճշմարտությամբ: Սրբարանը Իսրայելի համար եղել էր ուսուցողական դաս, երբ Աստծո փրկության գործողությունը բացահայտվել էր նրանց:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 26 

The term tabernacle, mishkan, is related to the termshekinah, the glorious presence of God that was to fill the tabernacle, where God would dwell among His people.The exquisite details provided for the building of the sanctuary indicate the importance God places on worship and on knowing His plan of salvation. The curtains were to be made of fine woven linen, with artistic designs made from blue, purple, and scarlet thread. The veil was to divide the holy from the most holy place.  All the dimensions were to be carefully followed. 

This is an example to us of how important worship is to our Creator. When we come to worship our focus should be on Him. Today much of our worship tends to focus on ourselves and how we feel.  But this is very different from the God-centered experience  described in Exodus.

How is it in our lives today? When we approach God for worship do we come clean, wearing our best, to worship Him in honor and in truth? The sanctuary was to be a teaching lesson for Israel as the salvation acts of God were revealed to them.

Michael Hasel

Southern Adventist University

Այս գլխում Աստված պահանջում է զոհաբերել այն ավարից, որը Իսրայելը ստացել էր Եգիպտոսից: Այդ նվերները մարդիկ պետք է տային ի սրտե, ազատորեն և պատրաստակամորեն, և իրենց ունեցածի լավագույնից: Իսրայելացիները տվեցին մեծահոգաբար, այնպես, որ նրանք կունենային վայր, որտեղ Աստված կբնակվեր, և որտեղ նրանք կարող էին գալ աստվածայինի հետ հանդիպման: Արդյո՞ք դու տալիս ես Աստծուն այն լավագույնից, որ ունես՝ քո միջոցները, ժամանակը և ուժը:

Երբ մարդիկ անապատում կառուցեցին խորանը. այն նախատեսված էր «հրահանգից հետո», որն Աստված ցույց տվեց նրանց: Երկրի վրայի խորանը «օրինակն էր «երկնային բաների» (Եբրայեցիս 9.23, 24): Այն նախագծված էր որպես երկնքում «մեծ բնօրինակի պատճենը (ՄՊ 414, Եբրայեցիս 8.2):

Այստեղ երկրային խորանում մարդկանց սովորեցրել էին Քրիստոսի զոհաբերությանը վերաբերող ճշմարտությունը և Քրիստոսի և սատանայի միջև վերջին հակամարտությանը: Մենք ծառայում ենք Աստծուն, ով ցանկացել էր Իր փրկության ծրագիրը բացահայտել մարդկանց: Մենք կարող ենք լինել հավերժ երախտապարտ, որ երկրպագում ենք կենդանի Աստծուն, ով այսօր էլ երկնային ճշմարիտ սրբարանում շարունակում է լինել, որպես մեր Փաստաբանը, Փրկիչը և Դատավորը:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 25 

In this chapter, God requests His people to make an offering from the plunder that Israel had received from the Egyptians.  These gifts were to come from the heart of the people, given freely and willingly, from the best that they had.  The Israelites gave generously so that they might have a place where God could dwell and where they could come in contact with the divine.  Are you giving the best that you have to the Lord-- your resources, time, and strength?

While the people were to build the wilderness tabernacle, it was designed “after the pattern” that God showed them. This tabernacle on earth was a “pattern” of “heavenly things” (Heb 9:23, 24). It was designed as a “copy of the great original” in heaven (GC 414; Heb 8:2).  Here in the earthly tabernacle the people were taught the truths relating to Christ’s sacrifice and the final end to the controversy between Christ and Satan. We serve a God who has always desired to reveal His plan of redemption to His people. We can be eternally grateful that we worship a living God who today continues as our Advocate, Savior, and Judge in the true sanctuary in heaven.

Michael Hasel

Southern Adventist University

Մովսեսը գրեց Տիրոջ բոլոր խոսքերը, որը դարձավ ուխտի գիրքը։ Սա առաջին «գիրքն» է, որ հիշատակվում է, որ գրվել է, չնայած մինչ այդ Ելից 17.14-ում ասվում էր, որ պետք է գրի առնել Ռեփադիմի մոտ Ամաղեկացիների հետ պատերազմի հետ կապված իրադարձությունները։ Ինչպե՞ս դա արվեց և ի՞նչ գիր օգտագործվեց։ Այն փաստը, որ այբուբենը հայտնագործվել է Սինայի թերակղզում ՔԱ 1600-1550 թվականներին Մովսեսին հնարավորություն է ընձեռում հետագայում կատարելագործել գրելը։

Սինայական այբուբենը բեկում է հանդիսանում գրավոր հաղորդակցության մեջ, որը համարժեք է տպագրության գյուտին կամ համացանցին։ Մովսեսը կարող էր, փաստորեն, այս ընթացքում գրել Աստվածաշնչի իր հինգ գրքերը։ Այդ եզակի լեզվական նորարարության հետևանքով, Աստծուն ավելի հարմար էր Իր ուխտը ավելի լավ ձևով ձևակերպել գրավոր ձևով։

Մովսեսը հրավիրվում է բարձրանալ Աստծո սարը Իր ժողովրդին ներկայացնելու համար։ Աստծո փառքը այսօր հանգչում է Իր սրբարանի մեջ ինչպես Հիսուսը բարեխոսում է մեզ համար։ Մենք հրավիրված ենք Նրա առջև բերելու մեր խնդրանքները, որպեսզի Հիսուսը, մեր աստվածային Բարեխոսը, կարողանա ընդունել մեզ համար այն, ինչ Աստված է խոստացել։ 

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան 

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Exodus 24

Moses wrote all the words of the Lord which became the book of the covenant. This is the first “book” mentioned as being written, although earlier in Exod 17:14 Moses is instructed by God to write the events surrounding Rephidim and the attack of the Amalekites. How was this done and what script was used? The fact that the alphabet had been introduced for the first time in Sinai Peninsula around 1600-1550 BC gave Moses access to the latest development in writing. The proto-Sinaitic alphabet was a breakthrough in written communication that could be equivalent to the invention of the printing press or the internet. Moses could, in fact, have written the first five books of the Bible during this time. Because of this unique language innovation, the timing for God to put His covenant in writing could not have been better.

Moses is invited to come up to the mountain of God to represent His people. God’s glory today rests in His sanctuary as Jesus intercedes for us. We are invited to bring our petitions to Him so that Jesus, our divine intercessor, may receive for us that which God has promised.

Michael Hasel

Southern Adventist University

Քանի որ Աստված արդար է, Նա Իր ժողովրդին էլ է հորդորում արդար լինել և զգույշ լինել միմյանց նկատմամբ արարքներից։ Ընդլայնելով 9-րդ պատվիրանը. «Սուտ վկայություն մի տուր», Իսրայելը ծանուցվում է, որ պատվերը չի սահմանափակվում դատական վարքագծով։ Մեր ամենօրյա վարքը պետք է զերծ լինի սուտ վկայությունից, բամբասանքից կամ էլ զրպարտությունը տարածելու մեջ ուրիշներին միանալուց։ Մենք չպետք է հետևենք ամբոխին կամ ենթարկվենք հասակակիցների ճնշմանը, այլ պետք է մեր սեփական դատողությունն ունենանք և կանգնենք արդարության համար։

Եթե Իսրայելը հավատարիմ լինի Աստծուն, Նա կուղարկի Իր Հրեշտակին` Քրիստոսին (ՆՄ, 232, 311, 366) նրանց առջևից գնալու համար։ Սինայի ուխտը եզրափակվում է Աստծո խոստումով, որ Նա կաջակցի Իսրայելին Քանանը նվաճելիս։ Աստված Իսրայելին վստահեցնում է, որ նա կուղարկի Իր ահը նրանց առջևից և կոչնչացնի նրանց` իշամեղուներ ուղարկելով քանանացի ազգերի վրա։ Իսրայելին ազատագրելու այս խոստման մեջ նրանց պատվիրվում է վստահել Աստծուն այն գործի մեջ, որը Նա պետք է ավարտի։

Մեր կյանքում էլ այսօր մենք հաճախ ենք փնտրում անել այն, ինչ Աստված է ուզում անել մեզ համար։ Մենք ուզում ենք վստահել Նրան, որ Նա գնա մեր առջևից, որ մենք կարողանանք վկա լինել Նրա հզոր գործողություններին։

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան 

Թարգմանությունը` Պավել Սարգսյանի

Exodus 23

Because God is just, He calls His people to be just and fair in their dealings with each other. Expanding on the ninth commandment, “Do not bear false witness,” Israel is advised that this injunction is not limited to court behavior. Our everyday interaction is to be free of false witness, gossip or joining others in spreading slander. We should not follow the crowd and be influenced by peer pressure, but we are to make our own judgments and stand for the right.

If Israel remains faithful to God, He will send His Angel, Christ (PP 232, 311, 366) to go before them. The covenant at Sinai concludes with the promise of God’s intervention in Israel's battles to conquer Canaan. Israel is assured that God himself will send His fear before them, and He will destroy by sending hornets to drive out the Canaanite nations. In this promise of deliverance Israel is instructed to trust God in the work that He would accomplish. 

Often in our lives today we seek to do what God wants to do for us. Are we willing to trust Him to go before us so that we can be witnesses of His mighty acts?

Michael Hasel

Southern Adventist University

Առաջին 15 համարներում անձնական սեփականությանը վերաբերող օրենքի շարունակությունն է: Այս օրենքները առնչվում են ութերորդ պատվիրանին. «Մի գողացիր»: Աստված ցանկանում էր Իսրայելի որդիներին տալ հատուկ դեպքեր, որ նրանք լիովին հասկանային օրենքի էությունը: 

Այս գլուխը նույնպես նպաստում է նրան, որ հատուկ ուշադրություն և պաշտպանություն դարձվի օտարներին, այրիներին և անհայր երեխաներին: Աստված ցանկանում էր հասկացնել Իր ժողովրդին, որ կարիքավորների համար պետք է հոգ տարվի: 2008 թվականին Իսրայելում, Խիրբեթ Քեյաֆայում վերջին հայտնագործության ժամանակ հայտնաբերվեցին արձանագրություններ, որոնք հնագույն եբրայերեն տեքստեր են, որ երբևէ հայտնաբերվել են: 

Մի գիտնական հավատում է, որ այն կարող էր լինել այրիների և որբերի մասին հոգ տանելու հրաման, մեկ ուրիշը հավատում է, որ այն վերաբերում է միապետության հաստատմանը: Եթե նախկին մեկնաբանությունը ճիշտ է, ապա այն Իսրայելի պատմության մեջ այս հավատի լավ օրինակ է։ Իսկ եթե վերջին մեկնաբանությունն է ճիշտ, ապա մենք ունենք ֆիզիկական ապացույց կրոնապետությունից դեպի մարդկային թագավորությունը անցնելու մասին:

Հատվածը բարձրացնում է կարիքավորների և մեր դաշնակիցների համար հոգ տանելու կարևոր հարցեր: Նրանք, ովքեր հետևում են Աստծուն որպես իրենց վերջնական հեղինակության, հոգ կտանեն աղքատների և դժբախտների համար:

Մայքլ հասել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան 

Թարմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 22

In the first 15 verses there is a continuation of laws regarding personal property. These laws are an elaboration of the eighth commandment “You will not steal.” God desired that the children of Israel be given specific cases so that they would fully understand the extent of the law.

This chapter also promotes special consideration and protection to strangers, widows, and fatherless children. God wanted to assure his people that the destitute among them should be cared for. In a recent discovery at Khirbet Qeiyafa, Israel, an inscription was found in 2008 that is the oldest Hebrew text ever discovered. One scholar believes it may have been an injunction to care for widows and orphans while another believes that it relates to the establishment of the monarchy. If the former interpretation is correct, it is a good example of this belief in Israel’s history, if the latter then we have physical evidence for the move away from a theocracy to a human king.

The passage raises important issues about our care for the needy and our allegiances.  Those who follow God as their ultimate authority will care for the impoverished and less fortunate.

Michael Hasel

Southern Adventist University

1902 թվականին հնագիտությունը հայտնագործել է քարե փաստաթղթերի վրա գրված մոտ 300 օրենք, որոնք կառավարում էին Բաբելոնը Համուրաբիի թագավորության ժամանակ, որոնք էլ  ցույց են տալիս որոշ նմանություններ այս գլխի հետ: Ելից 21.16-ը ինչպես նաև Համուրաբիի ծածկագիրը ցույց են տալիս, որ ստրուկների առևտուրը համարվում էր ծանր հանցագործություն և դատապարտվում մահվան: Ելից 21.23-ում մարդը սպանության համար պետք էր իր կյանքով հատուցեր: Այնուամենայնիվ Բաբելոնյան օրենքը ցույց է տալիս, որ մարդը կարող էր փոխարեն տալ իր դստերը: Բայց այս անարդարությունը չէր թույլատրվում մովսիսական օրենքում: Ի տարբերություն Ելից 21:26-ի Բաբելոնացիների օրենքը մեզ ասում է, եթե վնասվածք է հասցվել ծառայի տիրոջն ավելի, քան թե իրեն ծառային: Հրեական օրենքը միանշանակ չի համարում ծառային իր տիրոջ սեփականությունը: 

Ընդհանուր առմամբ Ելիցում օրենքը ավելի շատ կենտրոնանում է մարդկային գոյության անհատական  իրավունքներին և կյանքի սրբությանը, քան դա անում են Բաբելոնացիների օրենքները: Չնայած Համուրաբի ծածկագրում բազմաթիվ օրենքներ տարբեր են, այնտեղ կարող են լինել որոշակի նշումներ, որ երկու օրենքներն էլ վերադառնում են մի ընդհանուր աղբյուրի: Հին ժամանակներում Աստված ցանկանում էր, որ արդարություն լինի Իր ժողովրդի մեջ, որն էլ շարունակում է ցանկանալ այսօր:

Ինչպե՞ս ենք մենք վերաբերում մեզ շրջապատողներին:

Մայքլ հասել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան 

Թարմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 21

The archaeological discovery in 1902 of a stone documenting over 300 laws governing Babylonia during the reign of Hammurabi shows some similarities with this chapter. Ex 21:16 as well as the Hammurabi code indicate that the slave trade was considered a grave offense punishable by death. In Ex 21:23 a man must pay for murder with his own life. However, the Babylonian law indicates that a man may substitute his daughter in his stead. But this injustice was not permitted in the Mosaic law. In contrast to Ex 21:26, the Babylonian law speaks as if injuries were inflicted on the master of the servant rather than the servant himself. But the Hebrew law uniquely does not consider a servant the unconditional property of his master. In general the laws in Exodus focus more on the rights of individual human beings and the sanctity of life than do the Babylonian laws. While many laws in the Hammurabi code are different, there may be some indication that both laws go back to a common source. God desired fairness and justice to be exercised among His people, anciently and today.

How are we treating those around us?

Michael Hasel

Southern Adventist University

Սինա սարում, Աստված հայտնում է Իր աստվածային բնությունը՝ բարոյական օրենքները տալու միջոցով: Սերը Նրա օրենքի արմատն է, Աստծո հանդեպ սիրով՝ որպես հիմք միմյանց հանդեպ սիրո: Օրենսդրությունը այնքան շնորհի և ողորմության գործողություն է, ինչքան Եգիպտոսի ծառայությունից ազատագրվելը։ Այստեղ Աստված ցույց է տալիս Իր փրկությունը, թե ինչպես նրանք պետք է ապրեն: Այս «ուխտի տախտակների» տեղադրումը (Երկրորդ Օրինաց 9.9-11) քավության տակ ցույց է տալիս, որ նրանք ուխտի հիմքն են:

Ուխտը ընդգրկում է շփում և հաղորդակցություն: Իսկական շփումը երկու անձանց միջև չի կարող տեղի ունենալ առանց սկզբունքների, որոնք սահմանում են շփումը: Առաջին չորս պատվիրանները սահմանում են մեր հարաբերությունն Աստծո հետ, իսկ հաջորդ վեցը սահմանում են մեր հարաբերությունը միմյանց հետ: Շաբաթը Աստծո կողմից սահմանվել է, որպես յոթերորդ օր, երբ մենք հանգստանում ենք Նրա հետ, թարմացնում մեր հասկացողությունը և երկրպագում Աստծուն, որպես Արարիչ: Շաբաթը՝ Աստծո և Նրա ժողովրդի միջև դառնում է հավիտյան ուխտի նշան (Ելից 31.16-17): Մարդը, որ ճիշտ ոգով է պահում Աստծո կողմից սահմանված Շաբաթը նշանակում է, որ նա գտնվում է Աստծո հետ պաշտպանված շփման մեջ:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 20

At Mt. Sinai,  God expresses His divine nature through the giving of the moral law.  Love is the root of His law, with love for God as the basis of love for each other. The giving of the law is as much an act of grace and mercy as the deliverance from Egyptian slavery, for here God shows His redeemed how they shall live. The placement of these “tables of the covenant” (Deut 9:9-11) under the mercy seat indicates that they are the foundation of the covenant.

Covenant involves relationship and communion. Real relationship and communion cannot occur between two individuals without a set of norms which define that relationship. The first four commandments define our relationship with God while the next six define our relationship with each other.  The Sabbath is defined by God as the seventh day wherein we rest with Him and renew our understanding and worship of God as Creator. The Sabbath becomes the covenant sign between God and His people forever (Ex 31:16-17). The person who in the right spirit keeps the Sabbath as defined by God signifies that he or she stands in a saved relationship with God.

Michael Hasel

Southern Adventist University

Քորեբ սարի մոտ Աստված ուխտ է անում Իր ժողովրդի հետ: Աստված Իր սիրո մեջ, որպես շնորհի առաջին քայլն անողը, ընտրում է Իսրայելը, ինչպես նախորդ ուխտում արել էր նահապետների հետ: Աստված արդեն փրկել էր Իսրայելին Եգիպտոսից, և այժմ  Նրա ուխտը Սինայում դառնում է շարունակական Իր այդ փրկության գործընթացում: Այդ ուխտի հարաբերությունների համար կան պայմաններ: «Եթե հիմա իրավ Իմ ձայնին լսեք և Իմ ուխտը պահեք, այն ժամանակ դուք Ինձ համար սեփական ժողովուրդ կլինեք» (19.5): Իսրայելն ապրել էր Աստծո այս հատուկ փրկության գործողությունը: Արդյո՞ք Իսրայելը կընտրեր գնալ միայնակ, թե՞ նրանք կընտրեն հնազանդվել Աստծուն և հետևեն Նրան, որտեղ որ առաջնորդի:

Ինչպե՞ս ենք մենք այսօր վարվում: Արդյո՞ք, որպես Նրա ժողովուրդ, մեր շուրթերով փառաբանում ենք Աստծուն, բայց հետո բողոքում և փորձում մեր կյանքն ապրել առանց Նրա: Թե՞ մենք կպատասխանենք Իսրայելացիների նման «Եհովայի բոլոր ասածներ կանենք» (19.8): Դա Աստծո ցանկությունն էր Սինա սարում և այսօր` հիմա էլ ունենալ ամենախորը, ամենաիմաստուն և մտերմիկ հարաբերությունը Իր ստեղծած մարդկանց հետ:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 19

Here at Mt. Horeb, God initiates a covenant with His people. God, in his love, chooses or elects Israel in an act of gracious initiative, just as in previous covenants made with the patriarchs. God had already redeemed Israel from Egypt and now his covenant at Sinai becomes a continuation of that act of redemption. There are conditions for this covenant relationship. “Now, therefore, if you will obey my voice indeed, and keep my covenant then you will be a peculiar treasure unto me” (19:5). Israel had up to this point experienced God’s special acts of deliverance. Would Israel now choose to go it alone, or would they choose to be obedient to God and follow Him wherever He led? How is it with us today-- do we give God lip service as His people, but then complain and try to go about our lives without Him? Or will we respond like Israel, “All that the Lord has spoken we will do?” (19:8)  It was God’s desire at Sinai and also today to have the deepest, most profound, and intimate relationship with His created people.

Michael Hasel

Southern Adventist University