Խորանը նախագծված էր Աստծո կողմից երկրպագության համար: Այս լույսի ներքո, մենք կարող ենք սովորել, ինչպես մոտենալ երկրպագությանն այսօր: Վաղ Իսրայելացիների համար, երկրպագության առաջին քայլը, աշխուժացնում է հոգին՝ արտացոլելու, ինչպես են նրանց մեղքերը պատճառ հանդիսացել և բերել նրանց ապաշխարության:

Սպանությունը, արյունալի ծեսերը, վառված մարմնի հոտը, պետք էր, որ լիներ խորապես զգացմունքային: Զոհասեղանների ֆունկցիան պետք էր, որ լիներ մեղքի ավերիչ հետևանքների ցավալի հիշեցում, սակայն մի վայր, որտեղ մեղավորները կարող էին վերականգնվել զոհաբերության միջոցով: Ճշմարիտ դարձի գալը և վերափոխումը սկսվում է ապաշխարությունով և ամբողջական իրականացմամբ, թե ով ենք մենք Աստծո առաջ: Կա մեծ ակնածանք և ուրախություն, բայց, խորը ուրախություն, այլ ոչ թե մակերեսային զգացմունքայնությամբ: 

Այս համատեքստում, տոնելով ծափահարությամբ, պարերով և ուրախությամբ, կարծես նման է հակասության: Մոտենալով Աստծուն անկեղծ հոգով, կարող էր լինել սրբարանում երկրպագության օրինակ: Յոթերորդ օրվա ադվենտիստները սրբարանի լուրի հասկացողության մեջ եզակի են և այն մեզ առանձնացնում է, երբ մենք քննարկում ենք մեր մոտեցումը երկրպագությանը:

Գիզել Սարլի Հազել

Տեսողական արվեստի և դիզայնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 38 

The tabernacle was designed by God for worship. In light of this we can learn how we should approach worship today.  The first step to worship for the ancient Israelites stirred their souls to reflect what their sins had caused and brought them to repentance. The killings, the bloody rituals, the smell of burnt flesh must have been deeply emotional. The altar’s function was to be a painful reminder of sin’s destructive effects, and yet a place where sinners could be restored through the substitutionary sacrifice. 

True conversion and transformation still begins with repentance and a complete realization of who we are before God. There is awe and joy - but deep joy, not superficial emotionalism.  To celebrate through the clapping of hands, dancing, and rejoicing in this context seems like a contradiction.  Deep soul searching as we approach God would be more consistent with the sanctuary model of worship. The Seventh-day Adventist church is unique in its understanding of the Sanctuary message and this sets us apart as we consider our approach to worship.

Giselle Sarli Hasel

School of Visual Art and Design

Southern Adventist University

Աստվածաշնչում հիշատակված կենդանի քերովբեները, կարծես սրբության պահապաններն են, հաճախ կապված են Աստծո գահի և Նրա ներկայությամբ ամենամոտիկ արարածների հետ (Եզեկիել 28.14): Ծննդոցում մենք ասել ենք, որ մեղքի պատճառով, քերովբեները պաշտպանում էին Եդեմի պարտեզի դիմացի կողմը (Ծննդոց 3.24): Այժմ նրանք պետք է պահպանեն և առանձնացնեն սուրբն անսուրբից, սրբազանը  սրբապղծությունից: 

Հայտնություն 4.8-ում մենք տեսնում ենք քերովբեններին, կրկին հռչակելով Աստծո սրբությունը, երբ Նա նստում է երկնային գահին՝ պատրաստելով վերջնական դատաստանի և Աստծո թագավորությունը վերականգնելու համար: Քերովբեների ներկայությունը խորանում, ցույց էր տալիս Աստծո գահը և ատեանը, որտեղ Նա  կմոռանար մեղքերը և կվերականգներ  Իր թագավորությունը՝ երկրի վրա: 

Ելից 37-ը խոսում է այլ կահավորանքներիմասին: Բեսելիելը ներգրավված էր, բայց գնության համար կախված՝ մնացած արվեստագետներից: Այս տարրերը ներառում էին սեղանը, աշտանակը և խունկի զոհասեղանը: Բոլոր կահավորանքները կարևոր էին, քանի որ յուրաքանչյուրը Աստծո փրկարար ուխտի խորհրդանիշն էր:

Գիզել Սարլի Հազել

Տեսողական արվեստի և դիզայնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Exodus 37

When the living cherubim are mentioned in the Bible they seem to be guardians of holiness, often associated with God’s throne and the closest creatures in His presence (Ezek 28:14). In Genesis we are told that because of sin the cherubim protected the eastern entrance of the Garden of Eden (Gen 3:24). Now they must guard and separate holiness from un-holiness, the sacred from the profane. In Rev 4:8 we see the cherubim again proclaiming God’s holiness as He sits upon the heavenly throne preparing for the final judgment and restoration of God’s kingdom. The cherubim’s presence in the tabernacle indicated God’s throne and judgment seat where He would forgive sins and restore His kingdom on earth.

Exodus 37 speaks of other furnishings, but Bezalel’s name is not directly connected with the making of those as it is with the ark. Perhaps Bezalel was involved but depended upon other artists for assistance. These items included the table, the lampstand, and the altar of incense. All the furnishings were important as each were symbolic of God’s redemptive covenant.

Giselle Sarli Hasel

School of Visual Art and Design

Southern Adventist University

Աստված  արվեստագետներին նյութերով մատակարարեց, երբ ժողովուրդը  Աստծո Հոգով առաջնորդված, բերեց ավելի շատ, քան նրանց անհրաժեշտ էր: Վարագույրի չափսերն ու ծրագրերը, որոնք պետք է ծածկեին և զարդարեին խորանը, պատրաստվեց, հետևելով Աստծո նկարագրություններին: Սրանով, մենք սովորում ենք, որ Աստված կարգի և մանրամասների Աստված է:

Մենք պետք է վստահենք Աստծո ծրագրերին և հետևենք դրանց, ոչ թե կատարենք մեր սեփական կամքը, այլ` Աստծո կամքը: Այստեղ, մենք ունենք աստվածային ոգեշնչման կատարյալ օրինակ. Նա աշխատում էր մարդկային գործակալների միջոցով, ինչպես Նա դա արեց աստվածաշնչյան գրողների հետ: Արվեստագետներին տրվեցին մանրամասն նկարագրությունները:

Այնուամենայնիվ, աշխատելիս մնացած վերջնական որոշումները արվեստագետները կատարում էին ինքնուրույն Աստծո տրված իմաստության շնորհիվ: Այնպես, որ սա է գործում կյանքում. մեր կյանքի համար, Աստծո Խոսքի միջոցով, մենք հնազանդվում ենք աստվածաշնչյան հատուկ սկզղբունքներին: Աստվածաշունչը մեր ուղեկիցն է, բայց մենք դեռ կարիք ունենք Աստծո Հոգու և իմաստության, Նրա ամենօրյա ծրագրերը կատարելու համար: Սրբագործման գործընթացը մեր կյանքում և մեր որոշումներում Աստծո աշխատանքի համադրությունն է, թե ինչպես ամեն օր մենք կկատարենք այդ հրահանգները:

Չկա ավելի մեծ ուրախություն, քան  Աստծո հետ արարելու մեջ ինչ-որ բանում Նրա հետ համագործակիցը լինելը մարդկային ցեղի համար լի նպատակով և իմաստով:

Գիզել Սարլի Հազել

Տեսողական արվեստի և դիզայնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 36

God supplied the artists with materials as people brought more than they needed, prompted by the Spirit of God. The dimensions and plans for the curtains that were to cover and embellish the tabernacle were made following God’s specifications. In this we learn that God is a God of order and detail. We must trust God’s plans and follow them, not doing our own will but God’s will. Here we have a perfect example of Divine inspiration working through human agents just as He did with the biblical writers. The artists were given detailed specifications. However, there remained many finalizing decisions for the artist to exercise through God- given wisdom. So it is in life-- we obtain specific Biblical principles for our lives through His Word. The Bible is our guide, but we still need God’s wisdom and Spirit to execute His plans daily. The process of sanctification is a combination of God’s work in our life and our decisions on how we will execute these instructions, each and every day.

There is no greater joy than to be part of creating with God something full of purpose and meaning for the human race.

Giselle Sarli Hasel

School of Visual Art and Design

Southern Adventist University

Իսրայելը նպաստեց Աստծո խորանին և պատրաստակամության հոգի դրսևորեց: Պատրաստակամության հոգով տալու գաղափարը կրկնվում է հինգ անգամ (Ելից 35.5, 21, 22, 26, 29): Չնայած, հիմնելով Իր օրենքի կարևորությունը, Աստծուն երկրպագելը հիմնված էր ազատ ընտրության վրա: Պատրաստակամության հոգին երախտապարտ սրտի պտուղն է և սա ճշմարիտ երկրպագության հոգին է: Աստծո օրենքին հնազանդվելը և երախտապարտ հոգին, երկրպագության հիմնադրման ժամանակ է, խորանի կառուցման հետ:

Մարդկանց կողմից բերված պարգևները իրենց սրտի իրավիճակի պտուղն է: Ոսկյա, բրոնզե, հազվագյուտ փայտերով թանկարժեք նվերների գեղեցկությունը աչք էին շոյում և այն Աստծո և մարդկանց միջև եղած հարաբերությունների գեղեցկության հիշեցումն է միայն: Ենթադրվում է, որ խորանի միջի խորհրդանիշը կարող էր հաստատել Աստծո հարաբերությունը ոչ միայն Իսրայելի հետ, այլ նաև ամբողջ մարդկային ցեղի հետ:

Հարցեր՝ խորհելու համար: Արդյո՞ք Աստծո սրբարանի գեղեցկությունն ու պատկերները հակասում են Ելից 20.4-ում տրված օրենքներին: Ինչպե՞ս է այն տարբերվում: Ինչպե՞ս կարող է ճիշտ համատեքստը տալ նոր նշանակություն պատկերների բովանդակությանը:

Գիզել Սարլի Հազել

Տեսողական արվեստի և դիզայնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանություն` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 35

Israel contributed to God’s tabernacle and the spirit of willingness was manifested. The idea of giving with a willing spirit is repeated five times (Ex 35:5, 21, 22, 26, 29). Despite establishing the importance of His law, God’s worship is based upon freedom of choice. A willing spirit is the fruit of a thankful heart and this is the true spirit of worship.  Obedience to God’s law and a thankful heart is at the foundation of the worship established with the building of the tabernacle.  The gifts brought by the people were the fruit of the condition of their heart. The beauty of the precious gifts of gold, bronze, rare stones were to please the eye only as a reminder of the beauty of the relationship between God and his people.  The symbolism implied within the tabernacle would establish God’s relationship not only with Israel but the entire human race. 

Questions to ponder: Are the beauty of God’s sanctuary and imagery contradictory to the commandment given in Exodus 20:4?  How is it different?  How can the proper context give new significance to the content of imagery?

Giselle Sarli Hasel

School of Visual Art and Design

Southern Adventist University

Աստված նորից է տալիս հատուկ հրահանգներ Իսրայելին, որ  ձուլածո կուռքեր չսարքեն և ոչնչացնեն զոհասեղաններն ու պատկերները, կրճատեն անտառները, որտեղ պաշտում էին կուռքերին: Այս կարգադրությանը ոչ միշտ էին հետևում: Ի վերջո, կուռքեր դրվեցին Երուսաղեմի տաճարում, Հուդայի Մանասե թագավորի կողմից, Քրիստոսի առաջ յոթերրորդ դարում: Համաձայն հարյուր կավե աստվածուհիների հնագիտական պեղումների արձանագրությանը, «Աշերայի» պաշտամունքը շատ տարածված էր այդ ժամանակ: Անշուշտ, Աստված գիտեր, թե ինչպիսի գայթակղություն կլինեին այդ պատկերները Իսրայելի համար:

Իսկ ի՞նչ կասենք այսօր մեր կյանքի մասին: Եթե ժամանակն անցնի, հազարավոր տարիներ հետո, հնագետները պեղեն մեր տները, ի՞նչ կասեն մեր մասին: Ինչպե՞ս նրանք կմեկնաբանեն հեռուստացույցի էկրանը, որը գտնվում է մեր ճաշասենյակի պատին, ննջասենյակի կահույքը, որը ռազմավարապես կանգնած է նրանց առջև: Արդյո՞ք նրանք կմեկնաբանեն դրանք, որպես երկրպագության առարկաներ: Օրվա մեջ ինչքա՞ն ժամանակ ենք մենք անցկացնում Աստծո Խոսքի հետ, համեմատելով մեր կյանքի մյուս հոգսերի հետ:

Այս գլխում, Աստծո Խոսքը շարունակում է ճշմարիտ լինել մեզ համար: «Որովհետև ՏԵՐԸ, ում անունն է Եհովա, նախանձոտ Աստված է»: Նա ձգտում է մեր համար լինել ամեն ինչ ամեն ինչում:

Մայքլ Հազել

Կրոնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 34

God again gives  specific instruction to Israel  not to make molten images and to destroy the altars, images, and cut down the groves where these idols were worshiped. These injunctions were not always followed. Eventually, idols were actually placed in the temple of Jerusalem by king Manasseh of Judah in the seventh century BC. The cult of "asherah" worship was very prevalent at that time, according to the archaeological record of the excavation of hundreds of clay goddesses. Certainly God knew what a temptation these images would be for Israel.   

How is it today in our lives?  If time should last, what would archaeologists say about us thousands of years from now when they excavate our homes? How would they interpret the black TV screens situated on the walls of our living rooms and bedrooms with furniture strategically facing them? Will they interpret these as objects of worship? How much time do we spend with God’s Word every day in comparison with the other distractions of life?

God’s words found in this chapter are still true for us. “For the LORD, whose name is Jealous, is a jealous God.” He longs to be our all in all! 

Michael Hasel 

School of Religion 

Southern Adventist University 

Երբեևէ զգացե՞լ եք, որ դուք հեռացած եք Աստծուց: Այս գլխի գեղեցկությունն այն է, որ չնայած ոսկե հորթի կռապաշտության լրջությանը, Աստված հարգում է Իր ծառա Մովսեսին «Որովհետև դու շնորհք գտար Իմ առաջին, և Ես գիտեմ քեզ քո անունով»: Ինչպիսի՞ գթառատ Աստծուն ենք մենք ծառայում:

Մովսեսը ձգտում է ունենալ նույնիսկ Աստծո հետագա խոստման հավաստիացումն ու հաստատումը, որ Աստված կլինի իր հետ, այնպես, որ նա աղերսում է «Ցույց տուր ինձ Քո փառքը»: Ոչ մի ընկած մարդը չի կարող կանգնել Աստծո առաջ, դեմ առ դեմ, բայց այդ պահին, փոխադարձ հարգանքը և Մովսեսի մաքուր սիրտը հանգեցրին արարվածի և Արարչի միասին հանդիպմանը:

Ցանկանո՞ւմ ես այսօր քո կյանքում զգալ Աստծո մտերմիկ ներկայությունը: Դե՜ն գցիր ամբողջ մեղքը, որը կարող է քեզ բաժանել Նրանից, և խնդրիր Նրան, որ դառնա ակնհայտ քո կյանքում: Նույն Աստվածը, ով անցավ Մովսեսի առաջով, երբ նա թաքնվել էր ժայռի ճեղքում, կարող է հայտնել Իրեն քեզ: Նա այն նույն ողորմած Հիսուսն է, ով եկել էր քեզ՝ քո մեղքերից փրկելու:

Մայքլ Հազել

Կրոնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան


Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 33

Have you ever felt utterly separated from God after falling away from Him? The beauty of this chapter is that, notwithstanding the seriousness of the golden calf idolatry, God honors His servant Moses-- “for you have found grace in My sight, and I know you by name.” What a gracious God we serve! Moses longs to have even further confirmation of God’s promise and reassurance that God would be with Him and so he pleads, “Show me your glory.” No fallen man can stand in the presence of God face to face, but mutual respect and Moses' purity of heart at this moment brought the Creature and creator together.

Do you want to feel God’s intimate presence in your life today? Put away all sin that might separate you from Him and ask Him to make Himself evident in your life. The same God who passed before Moses as he was hid in the cleft of a rock can reveal Himself to you. He is the same gracious Jesus who came to save you from your sins.

 Michael Hasel

School of Religion

Southern Adventist Universit

Ոսկե հորթը կարող էր ներկայացնել Եգիպտական աստվածներից որևէ մեկը: Ապիս ցուլին՝ կյանքի աստծուն պաշտում էին Պտահի Մեմփիսում: Հաթոր կովին՝ մայրության, գեղեցկության, սիրո և ուրախության աստվածուհուն պաշտում էին Դեբեսում: Ելից 32-ում «վեր կացան խաղալու» արտահայտությունն ուներ հստակ սեռական երանգ և կարող էր նույնացվեել Հաթորի հետ: Ահարոնը, նրանց հոգևոր առաջնորդը, նրանց տվեց իրենց պահանջները և արդարացրեց նրանց երկրպագությունը՝ հայտարարելով «Աստծո տոնը»:

Այս խառը երկրպագությունը հանգեցրեց նրան, որ Աստված հրաժարվեց եբրայեցիներից, երբ դիմեց նրանց, որպես «քո ժողովուրդը»: Եվ Աստված մերժեց այն մարդկանց, ովքեր ընտրել էին հորթը, ավելի քան Նրան: Մովսեսը կանգնեց և խնդրեց, որ իր անունը ջնջի կյանքի գրքից: Այնքան մեծ էր Մովսեսի սերը իր ժողովրդի հանդեպ, որ նա առաջարկեց իր կյանքը նրանց համար: Բայց միայն մեկի մահը կարող էր ընդունելի լինել Աստծո կողմից և դա Իր Որդի Հիսուսի մահն էր:

Երբևէ փորձե՞լ ես փոխզիջման մեջ մտնել աշխարհի հետ և նրա փորձառություններն օգտագործել Աստծուն երկրպագելու մեջ: Այստեղ, մենք տեսնում ենք, նման գործողության հետևանքները: Աստված կունենա ժողովուրդ, ով հավատարիմ է Նրան և միայն Նրան, թեկուզ երկինքն էլ անցնի (Կրթություն 57):

Մայքլ Հասել

Կրոնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյան

Exodus 32

The golden calf could have represented any number of Egyptian deities. The Apis bull was worshiped in Memphis as Ptah, the god of life. Hathor, the cow goddess, was worshiped in Thebes as goddess of motherhood, beauty, love, and joy. In Exodus 32 the people “rose up to play” which had clear sexual overtones and might be equated with Hathor.  Aaron, their spiritual leader, gave in to their requests and to justify their worship announced a “feast to the Lord.” This mixed worship led God to disown the Hebrews as He refers to them as “your people.” But as God rejects the people who chose the calf rather than Him, Moses steps in and asks that his name be blotted from the book of life. So great was Moses’ love for his people that he offered his life for theirs. But there is only one substitutionary death acceptable to God and that is the death of His Son Jesus.

Have you tried in your life to compromise the world and its practices with your worship of God? Here we see the consequences of such action. God would have a people that are faithful to Him, and Him only, though the heavens fall (Education, 57).

Michael Hasel

School of Religion

Southern Adventist University

Այս գլուխը տալիս է Աստծո կոչման մասին կարևոր պատկերացում: Նա ասում է Մովսեսին «Ես  կոչել եմ  Բեսելիելին իր անունով…… և լցրել նրան Աստծո Հոգով»:

Տեսեք, որ Աստված մարդկանց կանչում է լինելու ոչ միայն հովիվներ, ուսուցիչներ և ավետարանիչներ: Նա կոչ է անում Իր բոլոր մարդկանց օգտագործելու հմտություններն ու տաղանդները, որոնք Նա տալիս է Սուրբ Հոգով «անելու այն ամենը, ինչ որ Ես պատվիրել եմ» (համար  6):

Աստված փնտրում է արվեստագետներ և ճարտարապետներ, ովքեր արվեստի, քանդակագործության և մեդիայի միջոցով կհաղորդակցեն Աստծո պատգամն աշխարհին՝ շինարարներին կառուցելու եկեղեցիներ, որպեսզի մարդիկ կարողանան սովորել Նրանից, դպրոցներ, որոնք կներկայացնեն Իր աշխատանքը երիտասարդ մարդկանց կյանքում, բժիշկներ, բուժքույրեր, առողջապահության մասնագետներ, ավետարանելու մարդկանց բժշկության միջոցով: Նա իմաստության, հասկացողության և գիտելիքների աղբյուրն է մեր ձեռք բերված մասնագիտությունների մեջ: Նա նաև Իր աշխատանքը կատարելու ընդունակությունների աղբյուրն է:

Հիսուսը շուտով գալիս է մեզ տուն տանելու։ Մյուսներին պատրաստելու և Իր թագավորության համար գործելու համար ո՞րն է  քեզ ուղղված Աստծո կոչը:

Մայքլ Հասել

Կրոնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 31

This chapter provides an important insight into the calling of God. He says to Moses, “I have called by name Bezalel . . . and I have filled him with the Spirit of God.” 

You see, God does not only call people to be pastors, teachers, and evangelists. He calls all of His people to use skills and talents that He provides through the Spirit of God “to make [or do] everything that I have commanded” (vs. 6). God is looking for artists and craftsmen that will, through art and sculpture and media, communicate God’s message to the world; builders to build churches that people might learn of Him and schools that will further His work in the lives of young people; doctors, nurses and health care professionals to minister to people through healing. He is the source of the wisdom, understanding, and knowledge gained in our professions. He is also the source of the abilities to execute our work.

What is God calling you to do for His kingdom, to prepare others to meet Him when He soon comes to take us home?

Michael Hasel

School of Religion

Southern Adventist University

Աղոթքն այն ուղին է, որով Աստված հրավիրում է մեզ ուղղակիորեն հաղորդակցվել Իր հետ: Խունկի սեղանը խորհրդանիշն էր մարդկանց աղոթքների, որոնք բարձրանում էին  Աստծո գահի առաջ: Քահանաները սրբություն էին մտնում խունկ ծխելու համար (Նահապետներ և մարգարեներ, էջ 333), որոնք բարձրանում էին վարագույրի վրայով դեպի սրբությունների սրբությունը, որտեղ Աստծո գահն էր, որն էլ գտնվում էր քավության վերևում: Խունկը ներկայացնում էր «սուրբերի աղոթքը» (Հայտնություն 8.3-4):

Մենք կարող ենք «անդադար աղոթել» (Ա Թեսաղոնակեցիս 5.17), իմանալով, որ Հիսուսը կանգնած է Աստծո առաջ` որպես Քահանայապետ: «Քրիստոսը միախառնում է (մեր աղոթքների) հետ Իր սեփական կյանքի կատարյալ հնազանդության էությունը: Մեր աղոթքները դառնում են բուրավետ այս խնկի միջոցով:

Քրիստոսը խոստացել է բարեխոսել մեր համար, և Հայրը միշտ լսում է Որդուն» (Աստծո որդիներն ու դուստրերը, էջ 22): Այնպես, որ մեր աղոթքները մեզ բերում են Աստծո ուղիղ ներկայության մեջ, և միանում նրանց, ովքեր Քրիստոսինն են` մեր Քահանայապետինը: Սա, այսօր լավ լուր է բոլորի համար: Մենք կարիք չունենք երկրային բարեխոսի, բայց մենք բոլորս հավասար մուտք ունենք դեպի Տիեզերքի Արարչի իշխանություն, ով խոստացավ, որ «Նա մեզ կլսի» (Ա Հովհաննես 5.14):

Մայքլ Հազել

Կրոնի դպրոց

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 30

Prayer is the way God invites us to communicate directly with Him. The altar of incense was a symbol of the prayers of the people that ever ascend before the throne of God. The priests came to the holy place  to offer incense (Patriarchs and Prophets, p. 333) which rose over the veil into the most holy place where God’s throne was located above the mercy seat. The incense represented the “prayers of the saints” (Rev 8:3-4). 

We may “pray without ceasing” (1 Thess 5:17) knowing that Jesus stands as our high priest before the throne of God. “Christ mingles with [our prayers] the merits of His own life of perfect obedience. Our prayers are made fragrant by this incense. Christ has pledged Himself to intercede in our behalf, and the Father always hears the Son.” (Sons and Daughters of God, p.22). Thus our prayers bring us into the very presence of God and are joined with those of Christ, our High Priest. This is good news for all today - we need no earthly intercessor, but we all have equal access to the power of the Creator of the Universe who has promised that He “will hear us” (1 Jn 5:14). 

Michael Hasel

School of Religion

Southern Adventist University

Հետագայում Իսրայելացիներն անտեսեցին զոհաբերության զոհին վերաբերող հրահանգները։ Մաղաքիան զգուշացնում է քահանաներին Աստծո առաջ անփութության համար: Այն ժամանակ կաղ, կույր և հիվանդ կենդանիները ընդունվում էին քահանաների կողմից և զոհաբերվում մարդկանց համար (Մաղաքիա 1.7-8): Աստված պատասխանում է, ասելով «նրան մեկ քո իշխանին մատուցրու, արդյոք քեզ կհավանի՞» (Մաղաքիա 1. 8):

Սրանով Աստված հիշեցնում է քահանաներին Աստծո և Նրա մարդկանց առաջ իրենց պարտականությունների մասին: Նրանք պետք է ապահովեն «ճշմարիտ օրենքը» և քայլեն Աստծո հետ «խաղաղության և ուղղության մեջ», որովհետև քահանաների շրթունքները պետք է «գիտություն պահեն» (Մաղաքիա 2.6-7): Քահանաները պետք է իսրայելացիների առաջ պահեին զոհաբերության համակարգի ծիսակարգերն ու պատվերները, մինչև գար Գառը, ում էլ վերաբերում էին այդ ծիսակատարությունները:

Այսօր մեզ համար, որպես հովիվներ և առաջնորդներ մեր եկեղեցիներում կան լուրջ դասեր՝ բարձրացնելու ճշմարիտ երկրպագությանը վերաբերող Աստծո պատվերները մարդկանց առաջ: Ինչքան գայթակղիչ է այսօր մեզ համար մեր պատասխանատվությունների մեջ անփույթ դառնալը: Աստված ցանկանում է հարգալից հնազանդություն տեսնել Իր օրենքների նկատմամբ: Այնպես, որ եկեք Նրան մոտենանք այս գլխում նկարագրված ակնածանքով և հարգանքով:

Մայքլ Հազել

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանությունը` Մարինե Գաբրիելյանի

Exodus 29

In later Israelite practice the instructions regarding the sacrificial offerings were disregarded, prompting Malachi to  warn the priests of their neglect before God. At that time lame, blind and sick animals were accepted by the priests and sacrificed for the people (Mal 1:7-8). God responds by saying, “Why not offer it to your governor. Would he be pleased with you?” (Mal 1: 8). In this God reminds the priests of their responsibility before God and His people. They are to provide “true instruction” and walk with God “in peace and righteousness” for the lips of the priests are to preserve knowledge (Mal 2:6-7). The priests were to uphold the rites and instructions of the sacrificial system before the Israelites until the Lamb to which these sacrifices pointed would come.

There are grave lessons for us today as pastors and leaders in our churches to ever lift up God’s instructions regarding true worship before our people. How tempting it is for us today to become lax in our responsibilities! God desires obedience in respect to His ordinances.  So let us approach Him with the awe and respect described in this chapter.

Michael Hasel

Southern Adventist University