Աստվածաշնչյան մի քանի պատմություններ ցույց են տալիս Աստծո վերաբերմունքը մեղավորների հանդեպ (ինչպես նշված է վերևում Հռոմեացիս 5.6-11-ում), ավելի լավ, քան Հակոբի սանդուղքի պատմությունը: Հակոբը մեղավոր մարդ էր, որ իր կյանք պահպանելու համար փախավ զայրացած եղբորից՝ ում չարաչար խաբել էր: Հակոբը միայնակ էր, վախեցած, կտրված իր ընտանիքից և թվում էր, կտրված էր նաև Աստծուց: Դա այն ճշգրիտ ժամն էր, երբ Աստված եկավ Հակոբի մոտ, չհայտարարված և, ըստ երեւույթին,  առանց հրավերի, բացառությամբ Հակոբի  օգնության լուռ աղաղակին։ Աստված գալիս է Հակոբի մոտ և նրան վստահեցնում, որ նա շարունակում է լինել թանկ որդի Աբրահամի և Իսահակի Աստծո համար, և որ բոլոր այն խոստումները, որոնք արել էր նրանց, նաև վերաբերում է նրան:  Եվ քանի դեռ մենք մեղավորներ ենք, Աստված գալիս է մեզ մոտ, որպես »Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ» (Մաթեոս 123): Սանդուղքը, որը Հակոբը տեսել էր, ներկայացնում է Հիսուսին (Հովհաննես 1.51), Աստծո և մեղավոր մարդկության միջև կապը: Մարդկային ընտանիքը կարող է լինել միայնակ, վախեցած և հոգնած, բայց Աստված ետ չի շրջվում մեզանից: Նա ճշմարտապես Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի Աստվածն է՝ բոլոր պայքարող մարդկանց և տառապող ընտանիքների Աստվածը: 

Դուգլաս Թիլսթրա

Արտաքին առաջնորդության և կրթության տնօրեն,

Հարավային ադվենտիստական Համալսարան

Few Bible stories illustrate God’s attitude toward sinners (as stated above in Romans 5:6-11) better than the story of Jacob’s ladder dream.  Jacob was a guilty man fleeing for his life from an angry brother whom he had grievously wronged.  Jacob was alone, afraid, cut off from family and seemingly shut off from God.  It is in that precise hour that God comes to Jacob, unannounced and apparently uninvited except by Jacob’s unspoken cry for help.  God comes to Jacob and assures him that, despite his sin, he is still a precious son of the God of Abraham and Isaac, and that all the promises made to them also apply to him.  It is while we are still sinners that God comes to us as “Immanuel, God with us” (Matthew 1:23).  The ladder Jacob saw represents Jesus (John 1:51), the connection between God and guilty humanity.  The human family may be lonely, afraid, and exhausted, but God has not turned His back on us.  He is truly the God of Abraham, Isaac, and Jacob- the God of all struggling people and troubled families.

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Այս պատմությունը, ինչպես ոչ մեկը Սուրբ գրքում, ցուցադրում է սերունդների մեղքերի ողբերգական հետևանքները: Ռեբեկայի սխեման հիշեցնում է Սարրայի սխեման, ով ներգրավեց Հագարին (Ծննդոց 16.1-5): Երկու կանայքն էլ մտադիր էին «օգնել Աստծուն» կատարելու Իր խոստումը: Ռեբեկան իրականցրեց իր սկեսուրի մեղքերը հաջորդ սերունդներում: Հակոբի սուտը՝ իր ինքնության մասին չի տարբերվում իր հայրերի և պապերի ստից՝ իրենց կանանց ինքնության մասին: Բոլոր երեք տղամարդիկ արդարացնում էին իրենց ստերը, որպես անհրաժեշտություն Աստծո խոստման կատարման համար: Իրականում նրանց ստերը բացահայտում են վախկոտությունը և անվստահությունն Աստծուն: Հաջորդ սերունդների հատկանիշներն այս պատմության մեջ ներառում է հովանավորչություն, ամուսնական տարաձայնություններ, եղբայրների և քույրերի մրցակցություն, նախանձ և ատելություն: Նաև մահափորձի թեմաները, երկար տարիներով ապրած ընտանիքի բաժանումը և վերջնական հաշտեցումը ընդգրկում է Հակոբից առաջ և հետո սերունդները:

Այս պատմությունը մեզ կոչ է անում ազդել մեր սեփական ընտանիքների վրա: Ի՞նչ հատկություններ, ի՞նչ ընտանեկան մեղքեր, ի՞նչ սովորություններ և միտումներ ունենք ժառանգած մեր ծնողներից և նախնիններից: Նման իրազեկությունը չի նվազեցնում մեր անձնական պատասխանատվությունը, բայց այն սրում է մեր ուշադրությունը, թե ինչպես և որտեղ է մեզ անհրաժեշտ Աստծո շնորհքը՝ դիմակայելու սատանայի հարձակումներին:

Դուգլաս Թիլսթրա

Արտաքին առաջնորդության և կրթության տնօրեն,

Հարավային ադվենտիստական Համալսարան

This story, like none other in Scripture, displays the tragic results of generational sins.  Rebecca’s scheme is reminiscent of Sarah’s scheme involving Hagar (Genesis 16:1-5).  Both women intend to “help God” fulfill His promise.  Both use methods contrary to God’s plans.  Rebecca has perpetuated her mother-in-law's sins into the next generation.  Jacob’s lie about his own identity is not that different from his father’s and grandfather’s lies about their wives’ identities.  All three men rationalized their lies as necessary for the fulfillment of God’s promise.  In reality their lies revealed cowardice and distrust of God.  Other generational traits in this story include favoritism, marital discord, sibling rivalry, jealousy, and hatred.  Also the themes of attempted murder, long family separation and ultimate reconciliation span the generations before and after Jacob.

This story calls us to reflect on our own families.  What traits, what family sins, what habits and tendencies have we inherited from our parents and grandparents?  The awareness of such does not lessen our personal responsibility, but it does sharpen our focus on how and where we need God’s grace in our lives to face the Satan’s attacks.

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Երբ Աստված հայտարարում է Իրեն Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի Աստված (Ելից 3.6, Մաթեոս 22.32, Գործք առաքելոց 3.13), Նա Իրեն հայտարարում է պայքարող մարդկանց, դժվարություններ ունեցող ընտանիքների Աստված, ովքեր փրկված և բուժված են Նրա շնորհով: Ծննդոցի պատմությունը իրական, երկար ընտանիքի պատմություն է, կենտրոնացված հատկապես Իսրայել ժողովրդի առաջին չորս սերունդների վրա: Դա տղամարդիկ և կանայք են՝ Աբրահամն ու Սարրան, Իսահակն ու Ռեբեկան, Հակոբը, Ռաքելն ու Լիան, Հովսեփն ու Ասանեթը: Մենք հաճախ համարում ենք նրանց աստվածաշնչյան հերոսներ և հավատի հսկաներ: Իսկապես, նրանց պատմությունը համառոտ հիշատակված է Եբրայեցիս 11 գլխում, որպես հավատքի օրինակներ: Այնուամենայնիվ, նրանց կյանքը մեզ նման, նույնպես խորապես կրում էր իրենց սեփական մեղքերը և ուրիշների մեղքերն իրենց հանդեպ: Ծննդոցում Աստծո ընտանիքի պատմությունը ներկայացնում է մի ընտանիքի, որը հայտնի է հարբեցողությամբ, խաբեությամբ, սպանությամբ, շնությամբ, արյունապղծությամբ, վախկոտությամբ, նախանձով, ատելությամբ, դավաճանությամբ, ամուսինների և կանանց միջև արհամարհանքով, և Աստծո հանդեպ բացահայտ անհավատությամբ: Իսկապես, դա պայքարող մարդկանց և դժվար իրավիճակներում գտնվող ընտանիքների պատմություն է: Սա Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի Աստծո պատմությունն է:

Դուգլաս Թիլսթրա

Արտաքին առաջնորդության և կրթության տնօրեն,

Հարավային ադվենտիստական Համալսարան

When God declares Himself the God of Abraham, Isaac, and Jacob (Exodus 3:6; Matthew 22:32; Acts 3:13) He declares Himself the God of struggling people and troubled families who are saved and healed by His grace.  The story of Genesis is really one long family story, specifically focused on the first four generations of the nation of Israel, and the man and woman who lead each of those generations.  Those men and women are Abraham and Sarah, Isaac and Rebecca, Jacob,Rachel and Leah, and Joseph and Asenath.  We often consider them as Scriptural heroes and giants of faith.  Indeed their stories are briefly mentioned in Hebrews 11 as examples of faith.  However, like us, their lives were also deeply scarred by their own sins and the sins of others against them.  The story of God’s family as told in Genesis reveals a family marked by drunkenness, deceit, murder, adultery, incest, cowardice, jealousy, hatred, betrayal, contempt between husbands and wives, and outright disbelief of God.  Truly, it is a story of struggling people and troubled families.  Yet it is the story of God who saves and heals struggling people and troubled families.  It is the story of the God of Abraham, Isaac, and Jacob. 

 Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education

Southern Adventist University

Այս գլխում մենք հրաժեշտ ենք տալիս Աբրահամին և ծանոթացնում ենք Հակոբի հետ, ում որդիները դարձան Իսրայել ժողովրդի տասներկու ցեղերի առաջնորդները: Իսրայել ժողովրդի միջոցով է, որ Աստված կկատարի Իր խոստումն Աբրահամին, դարձնելու նրա ընտանիքը մեծ ժողովուրդ, և օրհնելու ամբողջ աշխարհն այդ ժողովրդի միջոցով (Ծննդոց 12.1-3): Ի վերջո, Հիսուսը ծնվելու էր Աբրահամի այդ ընտանիքում, լինելու մեծագույն օրհնությունը և Աստծո խոստման վերջնական կատարումը Աբրահամին (Մատթեոս 1.1-17, Գաղատացիս 3.16-17):

Բայց մինչ Հակոբի որդիների պատմությունը, և Իսրայել ժողովրդի ձևավորումը, մենք պետք է լսենք Հակոբի պատմությունը, ում անունը փոխվեց Իսրայելի: Մենք պետք է սովորենք Հակոբի կյանքի փորձառությունը և  հետևենք նրա ճանապարհորդությանը սկսած նրա խորամանկությունից ու խաբեությունից  (Ծննդոց 25.29-34, 27.36) մինչև Աստծուն հաղթող դառնալը (Ծննդոց 32.28): Աստված փոխեց Հակոբի բնավորությունը և, ի վերջո, նաև նրա անունը, որպես նրա փոխվելու ապացույց: Հակոբի պատմությունը Աստծո յուրաքանչյուր զավակի իրական պատմությունն է: Դա յուրաքանչյուր տղամարդու և կնոջ փոփոխության պատմությունն է, ովքեր մի օր կմտնեն Նոր Երուսաղեմ՝ տասներկու ցեղերից մեկի միջոցով, որոնք կրում են Իսրայելի տասներկու որդիների անունները (Հայտնություն 21.12): Դա յուրաքանչյուր մարդու պատմությունն է, ով հավատով դառնում է Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի (Իսրայելի) ընտանիքի անդամ (Գաղատացիս 3.29, Մատթեոս 8.5-13): Մնացած հաջորդ օրերի ընթացքում Հակոբի պատմությունը փորձեք կարդալ որպես ձեր պատմությունը:

Դուգլաս Թիլսթրա

Արտաքին առաջնորդության և կրթության տնօրեն,

Հարավային ադվենտիստական Համալսարան

In this chapter we say farewell to Abraham and are introduced to Jacob, whose sons become the tribal leaders of the twelve tribes of the nation of Israel.  It is through the nation of Israel that God will fulfill His promise to Abraham to make his family a great nation and to bless the entire world through that nation (Genesis 12:1-3).  Ultimately Jesus would be born into that family of Abraham and be the greatest blessing and final fulfillment of God’s promise to Abraham (Matthew 1:1-17; Galatians 3:16-17). 

But before the story of Jacob’s sons and the formation of the nation of Israel we must hear Jacob’s story whose name is changed to Israel.  We must learn the life experience of Jacob and follow his journey from deceit and trickery (Genesis 25:29-34; 27:36) to Prince with God (Genesis 32:28).  God transforms Jacob’s character and finally changes his name as evidence of the transformation.  Jacob’s story is really the story of every child of God.  It is the transformation story of every man and woman who will one day enter the New Jerusalem through one of the twelve gates which bear the names of the twelve sons of Israel (Revelation 21:12).  It is the story of every person who by faith becomes a member of the family of Abraham, Isaac, and Jacob/Israel (Galatians 3:29; Matthew 8:5-13).  During these next few days try to read Jacob’s story as your own story.

Douglas Tilstra

Director of Outdoor Leadership and Education, Southern Adventist University

Եթե դուք երբևէ կանգնել եք դժվար որոշման առաջ և ցանկացել եք իմանալ Աստծո կամքը, ապա այսօրվա գլուխը հատկապես արդիական է ձեզ համար: Երբ դուք կարդում եք Եղիազարի պատմությունը, նկատեք նրա արմատական կախվածությունը Աստծուց, ինչպես նաև հետևելով Նրա սկզբունքներին Աստծո առաջնորդությունը հասկանալու համար: Մնա Աստծո արդեն բացահայտված կամքի մեջ: Երբ Աբրահամը խնդրեց Եղիազարին կին գտնել Իսահակի համար, նա խնդրեց, որ չփնտրի քանանացիներից (համար 3): Որպեսզի Աստծո խոստումը Աբրահամին կատարվի, Իսահակին կին էր անհրաժեշտ: Բայց ինչ-որ բաներ ձեռնարկելու փոխարեն Աբրահամը պատրաստ է վստահելու Աստծուն (համար 8): Խնդրանքդ ներկայացրու աղոթքում։ Նկատեք Եղիազարի իրեն առաջնորդելու անփոփոխ կախվածությունն Աստծուց  (համարներ 12, 26, 42, 48, 52) և ինչպես էր Իսահակը ժամանակն անցկացնում սպասման մեջ (համար 63):

Նայեք Աստծո նախախնամության նշաններին: Եղիազարը աղոթում էր նշանի համար, որը ցույց կտար Աստծո կամքը (համար14): Այնուամենայնիվ, նկատեք, այն հանգամանքներից ելած նշան չէր, բայց բնավորության նշան: Նա չխնդրեց, որ աղջիկը հագած լինի հատուկ գույնի զգեստ (հանգամանք), բայց նա հյուրընկալության պատրաստ լինի (բնավորություն): Տաս ուխտ խմեցնելը փոքր սխրանք չէր: Ուշադրություն դարձրեք, ինչպես էր Եղիազարը զգուշությամբ հետևում նրան (համար 21) և հետո տվեց խորաթափանց հարցեր (համար 23) մինչ որ նրա հյուսիրասիրությունը դրսևորելը վերջնական  համոզեց Աստծո կամքի առաջնորդության մասին (համար 25): Իսահակն ու Ռեբեկան երկուսն էլ պատրաստ էին լսելու իրենց ծնողների և հոգևոր առաջնորդների խորհուրդը (համար 28, 58): Ինչքան էլ որ դժվար լինի, երբ մենք համոզված ենք Աստծո կամքի մեջ, մենք չենք կարող այլ մարդու պարտադրել Աստծո առաջնորդությունը և մենք պետք է թույլ տանք, որ Աստված առաջնորդի այլ կերպ (համարներ 8, 41, 57): Մի հետաձգեք, երբ Աստծո կամքը պարզ է: Ի՞նչ ճանապարհներում եք դուք տեսնում ձեր կյանքում Աստծո առաջնորդությունը  և որոշումների կայացումը: Ո՞րն է ձեր փորձառությունը:

Ալան Փարկեր

Հարավային ադվենտիստական 

համալսարանի պրոֆեսոր

If you’ve ever faced a difficult decision and needed to know God’s will, then today’s chapter is especially relevant. As you read through the story of Eliezer, notice his radical dependence on God as well as the following principles for discerning God’s leading. Stay in God’s already revealed will. When Abraham asks Eliezer to find a wife for Isaac, he tells him to not look for a Canaanite (v.3).  In order for God’s promise to Abraham to be fulfilled, Isaac needed a wife. But instead of trying to fix things, Abraham is willing to trust God (v. 8).  Bathe your quest in prayer. Notice Eliezer constant dependence on God to lead him (vv.12, 26, 42, 48, 52) and how Isaac spent this time of waiting (v. 63).

Look for signs of God’s providence. Eliezer prayed for a sign that would show Him God’s will (v.14). However, notice that this was not a sign of circumstance but a sign of character. He did not ask that she be wearing a certain color of dress (circumstance) but that she be willing to show hospitality (character). Watering ten camels would have been no small feat!  Notice how carefully Eliezer watches her (v.21) and then asks discerning questions (v. 23) before her final display of hospitality convinces him of God’s leading (v. 25).  Both Isaac and Rebekah were willing to listen to the counsel of their parents and spiritual leaders (v. 28, 58).  However, as difficult as it may be when we are convinced of God’s will, we cannot force God’s leading on another person and we may have to allow God to lead in another way (vv. 8, 41, 57). Do not delay when God’s will is clear.  In what ways have you seen God’s leading in your life and decision making?  What has been your experience?

Alan Parker

Professor, Southern Adventist University

Այս գլխում ուշադրություն դարձրեք, թե ինչքան ողորմած և քաղաքավարի է Աբրահամը Քանանացիների՝ Քետի որդիների հետ, թե ինչպիսի հարգանքով է նա խոսում նրանց հետ: Իր հերթին նկատեք, ինչքան հարգալից են նրանք Աբրահամի հետ, և ինչքան բայրացակամ են խոսում նրա հետ: Ի՞նչ դաս մենք կարող ենք սովորել գլխի այս առաջին մասից: Մենք` Աբրահամի նման մարդկանց հետ, անկախ նրանց ռասայից և մշակույթից, պետք է լինենք քաղաքավարի և հարգալից: Աստված սիրում է բոլորին: Եվ, եթե մենք ծառայում ենք որպես միսիոներներ և ապրում ենք ուրիշ երկրում, մենք ինչպես Աբրահամն արեց, պետք է հիշենք, որ այցելուներ և հյուրեր ենք նրանց մեջ:

Նաև նկատեք, թե ինչպես է Աբրահամը խոնարհվում ժողովրդին և խնդրում նրանց, որ աղաչեն Եփրոնին, ում պատկանում էր դաշտը և Մաքփելայի այրը, վաճառելու իր ունեցվածքը, որ Աբրահամը կարողանա թաղի իր կին Սարրային: Եփրոնը պետք է, որ նստած լիներ քանանացիների առաջնորդների մեջ, քանի որ նա անմիջապես կանգնեց և ասաց Աբրահամին. «Ոչ, տեր իմ, ինձ լսիր. Արտը քեզ տվի և այրն էլ»: Աբրահամը խոնարհվեց, շնորհակալություն հայտնեց Եփրոնին իր բարության համար. «Օ, եթե դու մեկ ինձ լսեիր. ես արտի փողը տամ»: Եփրոնն ասաց, թե ինչքան արժե, և առանց վարանելու Աբրահամը վճարեց:

Երրորդ դասը, որ կարող ենք սովորել այս գլխից, այն է, թե ինչքան էր Աբրահամը սիրում Սարրային, և որ ոչ մի գին բարձր չէր նրա համար՝ պատշաճ թաղում կատարելու: Եսայիան խոսում է նրա մասին, որպես Իսրայել ազգի մայր (Եսայիա 51.2), Պողոսը կոչում է նրան Աստծո խոստման որդու մայր (Հռովմեացիս 4.19, 9.9), Պետրոսը ներկայացնում է նրան, որպես լավ կնոջ օրինակ (Ա Պետրոս 3.6), և Եբրայեցիս գրքում, նա բարձր գնահատվեց իր հավատի համար (Եբրայեցիս 11.11):

Ջեք Ջ. Բլանկո

Հարավային ադվենտիստական 

Համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր

In this chapter notice how gracious and courteous Abraham is to the sons of Heth, a Hittite, and how respectfully he speaks to them.  In turn, notice how respectful they are to Abraham and how kindly they speak to him.  What is the lesson that we can learn from this first part of the chapter?  We, like Abraham, need to be courteous and respectful of all people, no matter their race or culture.  God loves everyone.  And if we serve as missionaries and live in another country, we, as Abraham did, need to remember that we are visitors and guests among them.        

Also notice how Abraham bows to the people and asks them to plead with Ephron, who owned the field and cave of Machpelah, to sell his property, so Abraham could bury his wife Sarah there.  Ephron must have been sitting among the Hittite leaders for he  immediately spoke up and said to Abraham, “No, my lord, I’ll give you the field and cave.”  Abraham bowed, thanked Ephron for his kindness, and replied, “If you’re willing to give me the property, let me give you what it’s worth.”  Ephron told him how much it was worth, and without hesitation, Abraham paid it.

The third lesson we can learn from this chapter is how much Abraham loved Sarah and that no price was too great to give her a proper burial place.  Isaiah speaks of her as the mother of the Israelite nation (Isa. 51:2), Paul calls her the mother of God’s promised child (Rom. 4:19; 9:9), Peter holds her up as the example of a good wife (1 Pet. 3:6), and in the book of Hebrews she is praised for her faith (Heb. 11:11).

Jack J. Blanco

Professor Emeritus, Southern Adventist University   

Աստված Աբրահամին խոստացավ այնքան շատ ժառանգ և հետևորդներ, ինչքան աստղեր կան երկնքում։ ... Սեղմեք վերնագրի վրա շարունակությունը կարդալու համար։

Խոստացված որդին ծնվեց «այն որոշյալ ժամանակին, որ Աստված ասել էր նրան»։ ... Սեղմեք վերնագրի վրա շարունակությունը կարդալու համար։

Աբրահամը, դեռևս մարդ լինելով, ինչպես մենք, դաս չառավ Եգիպտոսում իր սխալից: ... Սեղմեք վերնագրի վրա շարունակությունը կարդալու համար։

Աստված հանձնարարաեց երկու վկաների անձամբ հետաքննելու Սոդոմի հարցերը: ... Սեղմեք վերնագրի վրա շարունակությունը կարդալու համար։