Երեսուներկու հազար զինվորներ էին կանչված, բայց միայն երեք հարյուրն էին պատրաստ արձագանքելու: Միայն վախը բանակը կրճատեց 22.000-ով: Իսկ մնացած 10.000-ի մասին ի՞նչ կարելի է ասել: Նրանք քննություն հանձնեցին`աղբյուրից ջուր խմելով: Եվ միայն երեք հարյուր տղամարդիկ խմեցին ջուրը իրենց ձեռքերով` հասցնելով այն իրենց շուրթերին.այդպիսով նրանք կարող են ուշադրության կենտրոնում պահել թշնամու քայլերը: Նրանք այն եզակիներն էին, որոնց Աստված ընտրեց գնալ Գեդեոնի հետ:

Բոլոր 32.000-ը, ովքեր առաջինը արձագանքեցին, ենթադրվում էր, որ անվախներն էին: Կա՞յին արդյոք որոշ ֆիզիկապես ոչ պիտանիներ ճակատամարտի համար: Արդյո՞ք նրանք ունեին ծածուկ կասկածներ Աստծո կարողությունների և պատրաստակամությունների հետ կապված` Իսրայելի ազատագրման հարցում: Երբ 10.000-ը ստացան ընտրության երկրորդ հնարավորությունը հեռանալու, ինչպես նաև տուն վերադառնալու, նրանք որոշեցին մնալ Գեդեոնի հետ: Հապա ինչո՞ւ նրանք ձախողեցին պարզ քննությունը` ծարավի դեպքում ջուրը խմելիս: Ի՞նչն էր ամենակարևորը իրենց համար:

Իսկ ինչպե՞ս է հարցը մեզ հետ կապված: Ո՞րն է մեր առավել հրատապ մտահոգությունը: Այստեղ և հիման, թե՞ մեր կապը Հիսուսի հետ: Ի վերջո եզրափակիչ մեծ հակամարտությունը մեր առջևում է: Շատերն են հրավիրված, բայց քչերը պատրաստ կլինեն: Արդյո՞ք դու պատրաստ կլինես։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Ալլա Ղազարյան

Judges 7

Thirty-two thousand soldiers were called but only three hundred were ready to respond. Fear alone reduced the army by 22,000. So what about the remaining 10,000? They were given a simple test regarding how they drank water from a stream. Only three hundred men cupped the water in their hands, bringing it up to their mouths so they could keep their eyes on the movements of their enemies. They were the ones whom God chose to go with Gideon.

All 32,000 that first responded were supposedly fearless. Were some physically unfit for battle? Did they secretly doubt God’s ability or willingness to deliver Israel? When the 10,000 had been given a second option to leave and also go back home, they decided to stay with Gideon. Why then did they fail the simple test of how to drink water when thirsty? What was uppermost in their minds?

What about us? What is our most urgent concern? The here and now or our connection with Jesus? The great final conflict of earth is just before us. Many are invited, few will be ready. Will you be prepared?

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Իսրայելացիների անհնազանդության և մադիանացիների ճնշումից 7 տարի անց, Տերը ընտրեց Գեդեոնին որպես Իր հզոր ռազմիկ: Տիրոջ Հրեշտակը նոր էր կրակով սպառել Գեդեոնի եփած գառն ու բաղարջ հացը, վստահեցնելով Գեդեոնին Մադիամի նկատմամբ հաղթանակի մեջ։

Սակայն մինչ փրկությունը գալիս է հնազանդությունը: Այդ նույն գիշերը նա պետք է կատարեր Տիրոջ առաջին երկու հրամանները, որոնք անհապաղ հնազանդություն էին պահանջվում. 1) ոչնչացնել իր հոր Բահաղի զոհասեղանը. 2) կառուցել Տիրոջ համար զոհասեղան:

Դա հրամայական է մեր հոգևոր առողջության համար, որ թունավոր սովորություններն ու հարաբերությունները պետք է վերացվեն, այլ ոչ թե միայն նվազեցվեն կամ բանակցվեն Աստծո հետ։ Որո՞նք են այն կուռքերը, որոնց ես արդեն երկրպագում եմ, որ Աստված ինձ կոչ է անում ոչնչացնել։

Այն բանից հետո, երբ կուռքերը մեր կյանքում արդեն ոչնչացվել են, դա նույնքան կարևոր է, որ մենք հաստատենք երկրպագության նոր ձև։ Իմ կյանքի ո՞ր ոլորտներն է Աստված ուզում, որ ես հանձնեմ Նրան։ Ի՞նչ գործողություններ կարող եմ ձեռնարկել իմ կյանքում Աստծո համար նոր զոհասեղան կառուցելու համար։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Ազնիվ Սարգսյան

Judges 6

After 7 years of Israelite disobedience and Midianite oppression, the Lord chose Gideon as His mighty warrior. The Angel of the Lord had just consumed with fire Gideon’s cooked lamb and unleavened bread, assuring Gideon of victory over the Midianites.

But before deliverance comes obedience. That same night, the Lord’s first commands required immediate obedience: 1) destroy his father’s Baal altar; and 2) build an altar to the Lord.

It is imperative for our spiritual health that poisonous habits and relationships be eliminated, not just reduced or negotiated with God, but destroyed. What are the idols that I have been worshiping that God is calling me to destroy?

After the idols in our lives have been destroyed, it is equally imperative that we establish new patterns of worship. What areas of my life does God want me to surrender to Him? What actions can I take to build a new altar to God in my life?

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Դատավորաց 5-րդ գլխում Դեբորան և Բարակը դուետ երգեցին «նոր երգ՝ Տիրոջը» ինչպես Սաղմոս 96.1-ում։ Աստծուն ուղղված փառաբանության ինչպիսի՜ գեղեցիկ օրինակ, որ թարմ է, արդի և առանձնահատուկ։ Դեբորան և Բարակը կարող էին հեշտությամբ երգել Աստծո՝ Կարմիր ծովով Իսրայելին ազատագրելու Մարիամի օրհներգը։ Բայց, փոխարենը այստեղ նոր երգ էր՝ հատկանշական այն բանին, թե ինչ Աստված արեց իրենց համար հենց նոր։ Երգի մեջ նշելով, թե ինչ արեց Աստված Իսրայելի համար՝ ազատելով Սիսարայից, նրանք փառաբանում էին ներկա Աստծուն՝ Մեծն Ես Եմ-ին։

Մինչ մենք պետք է երգենք այն մասին, թե ինչ է արել Աստված մեզ համար անցյալում, մենք չպետք է և մոռանանք երգել մի նոր երգ, թե ինչ է Աստված անում մեզ համար հիմա։ Շատ հաճախ իմ կյանքում ես մոռանում եմ գրի առնել, հիշել Աստծո զորավոր գործերը, որ անում է ներկայում։ Եվ երբ չեմ հիշում, թե ինչպես է Աստված գործել իմ կյանքում, ես սկսում եմ վախենալ իմ ապագայի համար։

Թո՛ղ որ մենք նոր երգեր երգենք մեր Աստծուն, անձնական երգեր՝ բնութագրող, թե ինչպես է Աստված մասնավորապես գործում մեր կյանքերում հիմա։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Անուշ Սաֆարյան

Judges 5

In Judges 5, Deborah and Barak sang a duet, a "new song to the Lord" as Psalm 96:1 says. What a beautiful example of praise to God that is fresh, current and specific. Deborah and Barak easily could have kept singing Miriam’s hymn of God’s deliverance of Israel through the Red Sea. Instead, here was a new song detailing what God had just accomplished for them. By recounting in song what God had done for Israel in delivering them from Sisera, they honored the God of the present, the Great I AM.

While we ought to sing what God has done for us in the past, we ought also to sing a new song, what God has done for us now. Far too often in my life, I fail to write down, fail to capture the mighty acts of God in my life in the present. And when I fail to remember how God has already led in my life, I begin to fear for the future.

May we sing fresh new songs to the Lord, personal songs that detail how God is specifically working in our lives today.

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Մինչ Դատավորաց 4-րդ գլխին հասնելը Աստված օգտագործել էր առնվազն երեք տարբեր հեթանոս թշնամիների՝ խրատելու Իսրայելին. անհնազանդության յուրաքանչյուր դրսևորման արդյունքում երկարում էին նրանց ճնշվածության տարիները՝ եթովպացիների կողմից՝ 8 տարի, Էղդոնի կողմից՝ 18 տարի, Հաբինի կողմից՝ 27 տարի։

Ազատագրման մեջ մենք նաև տեսնում ենք որպես օրինակ, թե ինչպես է Աստված օգտագործում անհավանական մարդկանց. Բենիամինի ցեղից՝ ձախլիկ Ավովդին, Սամեգարին, որ եզների խթանով փղշտացիներից 600 մարդ սպանեց, և Հայելը՝ տնային տնտեսուհի, որին պատիվ տրվեց Իսրայելին ազատելու Սիսարայից (փոխանակ դա աներ Բարակը, որպես բանակի հրամանատար, կամ էլ նրա տաս հազար զինվորներից մեկը)։

Աստծո կողմից օգտագործված այս տարբեր գործիքների մեջ համընդհանուր մի գիծ կար՝ անվախություն, այն հատկանիշը, որի շնորհիվ հասել են աստվածային մեծագույն արդյունքների։

Դու թո՞ւյլ ես այսօր։ Քո իսկ անհնազադությունը դրդել է քեզ հոգևոր անկմա՞ն, մի՛ հուսահատվիր։ Աստված ոչ միայն խրատում է, ում որ սիրում է, այլև Նա ցնծում է նրանց ազատագրելով։ Կտա՞ս արդյոք քո թուլությունն Աստծուն։ Նա ունի ծրագրեր, որ ոչ միայն քեզ կազատագրի, այլև կօգտագործի քեզ՝ ուրիշներին ազատագրելու։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Անուշ Սաֆարյան

Judges 4

By the time we come to Judges 4, God has used at least three different heathen enemies to discipline Israel, each round of disobedience resulting in incrementally increasing lengths of oppression: Cushites, 8 yrs; Eglon, 18 yrs; and Jabin, 27 yrs.

In deliverance, we also see a pattern of God using the unlikely: Ehud, a left-handed Benjamite; Shamgar, using an oxgoad to kill 600 Philistines; and Jael, a housewife honored by name for delivering Israel from Sisera (not Barak the military commander nor any of his 10,000 soldiers).

Amid the variety of instruments God uses, weakness appears to be the common denominator, the marked feature by which God’s greatest results are accomplished.

Are you weak today? Has your own disobedience crushed you spiritually? Do not be discouraged. Not only does God discipline those He loves, but He delights in setting them free. Will you give God your weakness? He has plans to not only deliver you, but also to empower you to deliver others.

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Այս գլխում Աստված թույլ չի տալիս, որպեսզի Իսրայելի որոշումների պատճառ-հետևանք օրինաչափությունը ընթանա իր բնական հունով։ Փոխարենը մենք տեսնում ենք Աստծուն, Ով ակտիվորեն ներգրավված է Իր ժողովրդին դաստիարակելու և նրան ազատագրելու գործում։ Ի լրումն այն բանի, որ Աստված վեր էր հանում փրկիչներ, ինչպիսիք են՝ Գոթոնիելը, Ավովթը և Սամեգարը, Նա անձամբ է մասնակցում Իսրայելին դաստիարակելու հարցում՝ նրանց մատնելով Քուսարսաթեմի ձեռքը։ Աստծո առջև Իսրայելի հերթական չարությունից հետո Աստված զորացնում է Էգղոնի ձեռքը։

Երբ փորձում եմ պատկերացնել, թե ինչպես է Աստված միտումնավոր զորացնում Իր ժողովրդի թշնամիներին, որպեսզի վերջին հաշվով Իր մոտ բերի Իր կամակոր ազգին, դա հիշեցնում է ինձ, թե որքան «անբացատրելի» է Աստված։ Տարօրինակ և աներևակայելի գործողություններ են նկարագրվում այստեղ՝ որպես կատարյալ միջոց Աստծո նպատակները և ճանապարհները պահելու համար։ Այս ամենը կարդալիս՝ ես նորից հանգիստ ակնածանքով և վստահությամբ հնազանդվում են Մեկին, ում ռազմավարությունը և գործերը վեր են իմ հասկացողությունից։

Իսկ ինչպե՞ս է Աստված գործում քո կյանքում այսօր։ Կարո՞ղ է պատահել, որ Նա քեզ փորձում է, դաստիարակում և ազատում այնպիսի ճանապարհներով, որոնք այս պահին դու չես հասկանում։ Վստահո՞ւմ ես Նրան այնուամենայնիվ։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Իրինա Գաբրիելյան

Judges 3

In this chapter, God does not simply allow the cause and effect of Israel’s decisions to run their natural course. Instead, we see a God who is actively engaged in both the discipline and deliverance of His people. In addition to raising up unlikely deliverers like Othniel, Ehud and Shamgar, it is God who is the active agent in disciplining Israel by “selling” them into the hands of the Cushites. God actively strengthens the hand of Eglon after Israel again does evil in the sight of the Lord.

To realize that God intentionally strengthened these enemies of His people for the ultimate purpose of reuniting this wayward nation to Himself reminds me of how “un-boxable” our God is. Strange, unthinkable acts are being shown here as perfectly in keeping with His purposes and ways. Reading these accounts, I am called again to a quiet awe and trustful submission to One whose strategies and doings are beyond me.

How is God at work in your life today? Could it be that He is testing, disciplining or delivering you in ways you don’t understand at the moment? Do you trust Him anyway?

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Դատավորաց գրքում, թվում է, կա մի անվերջ շղթա՝ թողնում են Աստծուն, թշնամին թալանում է, օգնություն են կանչում Աստծուն, Աստված ազատում է, և նորից վերադառնում են իրենց համառ ճանապարհներին։ Որքան հաճախ է հին եսասեր ճանապարհներին վերադառնալու շղթան կրկնվել իմ կյանքում, երբ մերժել եմ ապավինել Աստծո հավատարմությանը։ Իսրայելը չդադարեց ապավինել Աստծո հավատարմությանը՝ Եգիպտոսից դուրս բերելիս և հաջորդող հրաշքների ժամանակ։ Նոր սերնդի համար սրանք պարզապես դարաշրջան առաջ տեղի ունեցած պատմություններ էին։ Մովսեսը և Հեսուն այլևս մահացած էին։ Դա առաջ էր, իսկ սա հիմա։

Իրականությունը, որի հետ նոր սերունդը բախվում էր, դա կյանքն էր մի երկրում՝ մեծ հնարավորություններով, համեմատական հեշտ կյանքով, մի երկիր, որտեղ կաթ և մեղր էր հոսում։ Ինչո՞ւ նրանք պետք է շարունակեին պայքարել։ Նմանապես, երբ մենք թույլ ենք տալիս, որ այն, ինչ Աստված պատվիրել է ոչնչացնել և ամբողջովին արմատախիլ անել, մտնի մեր կյանք, այն դառնում է փուշ մեր կյանքում ճիշտ այնպես, ինչպես Նա ասել էր, որ կլինի (2.3):

Ո՞րն է ձեր կյանքի «Բահաղիմը», որին հակված եք երկրպագելու։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Իրինա Գաբրիելյան

Judges 2

There is a seeming endless cycle in Judges: forsaking God, enemy plunder, a cry to God for help, a God-provided deliverance, and a return to stubborn ways. How often this cycle of returning to old selfish ways has repeated itself in my life when I neglect recounting God's faithfulness! Israel didn’t stop to recount God’s faithfulness in bringing them out of Egypt and the subsequent miracles. To a new generation, those were simply stories of an era long ago. Moses and Joshua were dead. That was then, this is now.

The reality this new generation faced was life in a land of great opportunity, relative ease, a land flowing with milk and honey. Why should they continue to fight? Likewise, when we allow into our lives that which God has commanded us to utterly destroy, to completely eradicate, it serves as the thorn in our sides which He declared it would become (2:3). Allowing the enemy of selfishness and self-centeredness to grow in strength will eventually destroy us.

What is the “Baal” in your life that you are tempted to worship?

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Իսրայել ժողովրդի հրաժարվելը լիարժեք հնազանդվելու Աստծո այն պատվերին, որ քշեն բոլոր թշնամիներին իրենց առաջից, բերեց նրան, որ ոչնչացրեց Իսրայելի սերը Աստծո հանդեպ` ներսից դուրս։

Այս գլխի ընթերցման ընթացքում ես բազմիցս հիշում եմ սրտի չորս թշնամիներին, որոնց Աստված ցանկանում է լիարժեքորեն ոչնչացնել մեր սրտից. մեղավորությունը, զայրույթը, ագահությունը և նախանձը։ Բոլոր այս չորս թշնամիները ինքնուրույն իրենց տեղն են գրավում մեր սրտի թագավորությունում։ Մեղավորությունը. «Դուք պարտք եք ինձ և պետք է հետ վճարեք այն, ինչ դուք արել եք»։ Զայրույթ. «Ես պատկանում եմ քեզ և վերահսկում եմ քեզ»։ Ագահություն. «Ես պարտք եմ ինձ ավելին, քան ես ունեմ»։ Եվ նախանձ. «Աստված պետք է ինձ ավելի շատ օրհնություններ տա համեմատած այն օրհնություններին, որ նա տալիս է ուրիշներին»։

Այս թշնամիներից յուրաքանչյուրին էլ կարելի է ենթարկեցնել Աստծո օգնությամբ և նրանց ուժերը մեր կյանքում կարող են հասցվել նվազագույնի։ Ամեն դեպքում, եթե նույնիսկ մասնակիորեն թույլ տանք նրանց ապրել մեր սրտում, ինչպես որ իսրայելացիները թույլ տվեցին քանանացիներին ապրել իրենց երկրում, նրանք կաճեն` ինչպես քաղցկեղ, որից մեր հոգևոր կյանքը կճոճվի ինչպես Իսրայել ժողովուրդը տատանվեց հավատում դատավորների ամբողջ դարաշրջանում։ Ամեն դեպքում Աստված դուրս կգցի ամեն տեսակ ինքնակառավարում և Ինքը կդառնա Թագավորը։

Բրենոն Քրիստին, կապելան

Հարավային ադվենտիստական համալսարան

Թարգմանիչ` Հերմինե Բեժանյան

Judges 1

The failure of Israel to fully obey God's command to drive out all their enemies resulted in their enemies destroying Israel’s love for God from the inside out.

Repeatedly throughout this chapter, I am reminded of four heart enemies that God wants to completely destroy within us: guilt, anger, greed and jealousy. All four of these heart enemies allow self to take the throne: Guilt: “You owe me and need to pay me back for what you did;” anger – “I own you and control you;” greed – “I owe myself a lot more than what I have;” and jealousy, “God owes me more blessings when I compare what I have with what He gives to others.”

Each of these enemies we may completely subdue through God’s help and their power in our lives may be minimized. However, allowing them to live even partially in our hearts is like leaving the Canaanites in the land - they will grow like a cancer, causing our spiritual lives to vacillate like the nation of Israel did throughout the era of the Judges. In every case, God is cast aside and self becomes king.

Brennon Kirstein, Chaplain

Southern Adventist University

Աստված Սինա սարում ուխտ կապեց Իսրայելի հետ (տե՛ս Ելից 19.3-6 և 20.1-7), և մինչ մահանալը Մովսեսը վերահաստատեց այն նրանց հետ (Բ Օրինաց 29 և 30)։ Այս գլխում Հեսուն նույնպես իր մահվան նախաշեմին վերականգնում է ուխտը նրանց հետ։

Հեսուն մարտահրավեր է նետում Իսրայելի որդիներին, որպեսզի վերջնականապես ընտրություն կատարեն` Աստծուն դարձնելու որպես իրենց Տերը։ Երեք անգամ նրանք երդում արեցին Տիրոջը հավատարիմ լինելու մեջ (Հեսու 24.16,21,24)։ Իսկ հետո այդ բոլոր խոսքերը Հեսուն գրեց օրենքի գրքում և որպես այս խոստման վկա հուշարձան կանգնեցրեց (Հեսու 24.26-27)։ Բոլոր նրանք, ովքեր տեսել են, թե ինչպիսի բաներ է արել Աստված իրենց համար, պահեցին այս խոստումը այնքան երկար, որքան որ նրանք ապրեցին (Հեսու 24.31)։

Այսօր մենք նույնպես կարիք ունենք հիշելու բազում հրաշքներ ու օրհնություններ, որոնք Աստված կատարել է մեր կյանքում։ Հիսուսը եկել էր, որպեսզի մեզ համար ապրեր և մահանար։ Նա դարձավ մեր Միջնորդը երկնքում։ Նա խոստացավ, որ կվերադառնա ու կտանի մեզ մեր երկնային խոստացված Երկիրը։ Մենք պետք է հաճախ վերանայենք այն նվերները, որոնք Աստված տալիս է մեզ, և երախտագիտությամբ լի սրտով հաստատենք մեր Ուխտը Նրա հետ (տե՛ս Մատթեոս 26.27-28 և Եբրայեցիս 8.8-12)։

Ռալֆ Նիլ

Թոշակառու դասախոս և ավետարանիչ

Թարգմանիչ` Հերմինե Բեժանյան

Joshua 24

God made a covenant with Israel at Mt. Sinai (see Ex. 19:3-6 and 20:1-7), and Moses renewed it with them before he died (Deut. 29 and 30). In this chapter Joshua also renews the covenant in light of his imminent death.

Joshua challenges the children of Israel to choose the Lord as their God forever. Three times they take a vow to be faithful to the Lord (vv. 16, 21, 24). Then Joshua writes these things in the Book of the Law and erects a stone monument as a witness to their vow (vv. 26-27). The people kept their promises as long as they lived, all who had seen what the Lord had done for them (v. 31).

Today we also should remember the many gifts the Lord has given us. Jesus came to live and die for us. He became our Mediator in heaven. He promised that He will return and take us to our heavenly Promised Land. We ought to review His gifts to us often, and with a heart full of gratitude renew our commitment to Him (see Matt. 26:27-28 and Heb. 8:8-12).

Ralph Neall

Retired Professor and Missionary

Տարիներ անց Հեսուն հասկացավ, որ իր վախճանը մոտ է: Նա Իսրայելի բոլոր առաջնորդներին կանչեց հանդիպման, հավանաբար՝ Սյուքեմում (համար 2): Նա հիշեցրեց նրանց, թե ինչպես էր ինքը վիճակահանությամբ նրանց բաժանել իրենց հողաբաժինները, որ Աստված իրենց էր տվել Քանանի ցեղերից (համարներ 9-11):

Հետո նա նրանց կոչ արեց՝ շատ խիստ և հնազանդ լինել այն ամենի վերաբերմամբ, ինչ գրված է օրենքի Գրքում: Նրանք չպետք է միավորվեին այն ազգերի հետ, որոնք հիշում կամ աղոթում էին իրենց աստվածների անուններով կամ երդվում էին նրանցով: Նրանք պետք է կառչեն Տիրոջը՝ իրենց Աստծուն (համարներ 6-8):

«Ձեր Տեր Աստվածը ձեզ համար որչափ բարի խոսքեր որ ասել էր, նրանցից ոչ մի բան չպակասեց»,- ասաց Հեսուն: - «Ամենն էլ ձեզ վրա կատարվեց, նրանցից ոչ մի խոսք գետինը չընկավ: Եվ ինչպես որ ձեզ վրա եկավ ձեր Տեր Աստծո ձեզ համար արած ամեն բարի խոսքերը, նույնպես էլ Տերը կբերի ձեզ վրա այն ամեն չար խոսքերը» (համարներ 14,15):

Սրանք բաներ են, որ որպես օրինակ են գրված մեզ համար: Աստված պահում է մեզ համար Իր տված խոստումները: Մենք նույնպես պետք է շատ խիստ և հավատարիմ լինենք այն ամենին, ինչ գրված է Նրա օրենքի գրքում:

Ռալֆ Նիլ

Թոշակառու դասախոս և ավետարանիչ

Թարգմանիչ` Մերինե Աթոյան

Joshua 23

Years pass and Joshua realizes that his end is near. He calls all the leaders of the Israelites to meet him, probably at Shechem (v. 2). He reminds them how he has allotted them their portions of the land, which the Lord took from the Canaanite tribes (vv. 9-11).

Then he appeals to them to be very strong and obey all that is written in the Book of the Law. They must not associate with the nations that remain, nor invoke the names of their gods or swear by them. They are to hold fast to the Lord their God (vv. 6-8).

“Not one of all the good promises the Lord your God gave you has failed,” Joshua says. “Every promise has been fulfilled. But if you violate the covenant of the Lord your God, all the evil He has said will come and be poured out on you" (vv. 14,15).

These things were written as examples for us. God is keeping His promises to us. We also should be very strong and obedient to all that is written in His Book of the Law.

Ralph Neall

Retired Professor and Missionary

Քանի որ Ռուբենի, Գադի և Մանասեի կես ցեղերը բնակավայր ընտրեցին Հորդանանի այս ափին Քանանից նվաճված հողերից, նրանք մտածեցին. «Մենք Հորդանան գետով բաժանված ենք լինելու մյուս ցեղերի մեր եղբայրներից: Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե ապագայում նրանք ասեն մեր երեխաներին, թե նրանք չեն պատկանում Իսրայելին և բաժին չունեն Աստծուց»: Այդ պատճառով Մանասեի որդիները որոշեցին մի զոհասեղան կանգնեցնել Հորդանանի ափին՝ ցույց տալու, որ իրենք մեկ ժողովուրդ են:

Երբ մյուս ցեղերը լսեցին այս զոհասեղանի մասին, նրանք զորահավաք անցկացրեցին՝ պատերազմի գնալու համար Մանասեի ցեղի դեմ: Նրանք հարցնում էին. «Դուք ինչպե՞ս կարող էիք այսքան արագ երես թեքել մեր Տիրոջից, որ մեկ ուրիշ զոհասեղան կանգնեցրեցիք»:

Ապշած այն բանից, որ իրենց բարի մտադրություններն այդքան սխալ են մեկնաբանվել, առաջնորդները պատասխանեցին. «Թո՛ղ Աստված արգելի մեզ, եթե մենք մտադիր էինք ապստամբել Նրա դեմ: Ո՛չ, այս զոհասեղանը սրբարանից առանձին զոհեր մատուցելու համար չէ, այլ պարզապես որպես վկայություն, որ դուք մեր եղբայրներն եք, և որ մենք հավատարիմ ենք լինելու Աստծուն»:

Հրեաների նման մենք էլ պետք է հաշվետու լինենք միմյանց առաջ, բայց մենք պետք է միշտ հանգամանորեն մտորենք նախքան մեր եղբայրներին ու քույրերին մեղադրելը:

Ռալֆ Նիլ

Թոշակառու դասախոս և ավետարանիչ

Թարգմանիչ` Մերինե Աթոյան

Joshua 22

As the tribes of Reuben, Gad, and half the tribe of Manasseh were heading home from the conquest of Canaan, they thought, “We’ll be separate across the River Jordan from our brothers in the other tribes. In the future, what if they say to our children that they don’t belong to Israel and have no share in the Lord?” For that reason the Manassehites decided to erect an altar by the Jordan to show that they were one people.

When the other tribes heard about this altar, they mustered an army to go to war against the tribe of Manasseh. “How could you so soon turn away from the Lord our God to erect another altar?” they asked.

Shocked that their good intentions had been so misread, the leaders answered, “God forbid that we should rebel against Him! No, this altar is not for offering sacrifices apart from those at the Sanctuary, but simply as a witness that you are our brothers and that we will be faithful to God.”

Like the Isrealites, we, too, need to be accountable to each other, but we should always consider carefully before accusing our brothers and sisters.

Ralph Neall

Retired Professor and Missionary